Konstrukcje wielopłytkowe mogą być montowane różnymi sposobami. Sposoby te są uzależnione od tego jak rozwiązane są styki montażowe pomiędzy poszczególnymi elementami konstrukcji. Wyróżniamy montaże: swobodne i przymusowe.
Sposoby montażu
Montaż swobodny
Montażem swobodnym możemy nazwać połączenie elementów montowanych na styk prosty, które nie posiada części zazębiających się. Takie rozwiązanie umożliwia swobodne przesuwanie się montowanych elementów względem siebie. Do niedawna montaż swobodny wykonywany był według krawędzi elementów. Jest on jednak bardzo niedokładny. Polegał na ustawieniu poszczególnych elementów na części konstrukcji poprzednio zmontowanej według linii odniesienia. Nie zwraca się tu uwagi na ustawienie elementów w osi teoretycznej ściany budynku. Obecnie stosuje się wyznaczenie miejsc usytuowania montowanych elementów według: krawędzi elementów, osi ścian budynku, marek kontrolnych oraz prętów kierunkowych.
Montaż przymusowy
Drugi rodzaj montażu – montaż przymusowy polega na montowaniu elementów wyposażonych w raktyfikacyjne urządzenia, które się wzajemnie zabezpieczają. Wyznaczają one jednoznaczne miejsce usytuowania elementów konstrukcji budynku oraz uniemożliwia swobodne przesuwanie elementów względem siebie.
Montaż w budynku o podłużnym i poprzecznym układzie ścian nośnych
Gdy mamy do czynienia z budynkiem o podłużnym układzie ścian nośnych proces montażu powinien zaczynać się od ustawienia elementów narożnikowych. W tym celu bierzemy za linie odniesienia krawędzie elementów ścian lub stropy niższej kondygnacji. Kolejnym etapem jest ustawienie w podobny sposób pozostałych elementów ściany szczytowej i ścian podłużnych. Do elementów ścian poprzecznych czołowo przystawia się odpowiednie elementy ze ścian podłużnych. W budynkach o poprzecznym układzie ścian nośnych elementy ścienne ustawia się w analogiczny sposób. Podczas tego rodzaju montażu konstrukcji wielkopłytkowych istnieje możliwość powstania odchyłek wymiarowych. Wynika to w głównej mierze ze swobody ustawienia poszczególnych elementów oraz na skutek niedokładności odmierzonych wyników, ustawienia elementów ściennych w pionie lub niezachowania właściwych wymiarów samych elementów konstrukcji. Odchyłki wymiarowe mają tendencję do sumowania się z powodu ciągłego nawiązywania do poprzedniego ustawienia elementów. Może to doprowadzić do niedokładności montażu całej konstrukcji.
Montaż według osi ścian budynku
Montaż według osi ścian budynku jest dokładniejszym sposobem montowania konstrukcji od montażu według krawędzi elementów. Sposób ten polega na ustawieniu elementów, w taki sposób, żeby osie symetrii elementów znajdowały się w oznaczonych na częściach konstrukcji osiach teoretycznych. Osie te określają położenie od głównych ścian nośnych danego budynku i są wyznaczane za pomocą przyrządów geodezyjnych w płaszczyźnie poziomej i pionowej. Odległość między danymi osiami w poziomie odmierza się za pomocą taśmy stalowej. Odmierzone osie zostają zaznaczone na budynku za pomocą drutu stalowego a w późniejszym etapie przenoszone zostają na konstrukcję w postaci trwałych oznaczeń w charakterystycznych punktach. W takim montażu rozkład odchyłek pochodzących od wymiarów montowanych elementów jest symetryczny, co zapobiega ich sumowaniu.
Montaż według marek kontrolowanych
Montaż według marek kontrolowanych zapewnia większą dokładność niż poprzednio omówione sposoby. Polega on na montowaniu konstrukcji przy użyciu określonej liczby elementów ściennych i stropowych. Elementy te na swojej powierzchni muszą posiadać zabudowane stalowe płytki z kreskami rektyfikacyjnymi. Płytki te znajdują się przy dolnej i górnej krawędzi w elementach ściennych, natomiast w przypadku elementów stropowych na wierzchniej i spodniej stronie przy krawędziach. Montaż konstrukcji rozpoczyna się od wcześniej opisanych elementów. Kreski umieszczone na płytach elementów podczas montażu muszą pokrywać się z kreskami płytek elementów zmontowanych.
Montaż według prętów kierunkowych
Ostatnim rodzajem montażu jest montaż z wykorzystaniem prętów kierunkowych. Wykorzystuje się do niego elementy ścienne, które posiadają w miejscach styku zabetonowane, ustawione w osi symetrii elementów pręty stalowe. W tym przypadku ważne jest umiejscowienie tych prętów. W dolnej części powinny być umieszczone we wnęce widocznej z jednej strony elementu. W górnej natomiast powinny wystawać poza element o 5-7 cm ponad płytę stropową.
