W przypadku tych betonów, które narażono na działanie czynników zewnętrznych zgodnie z klasami X0 bądź XC1 (według normy PN-EN 206-1:2003), minimalny okres pielęgnacji powierzchni betonowej nie powinien być mniejszy niż 12 godzin. Jest to uwarunkowane takimi czynnikami, że:
Klasy ekspozycji X0 oraz XC1 mówią o pielęgnowaniu betonu, który:
– znajduje się wewnątrz budynku o niskiej wilgotności powietrza,
– jest stale zanurzony w wodzie.
Skuteczność zabiegów pielęgnacji
Beton, który będzie się używać w klasach innych niż X0 i XC1, należy pielęgnować do tego momentu, kiedy wytrzymałość powierzchni betonu osiągnie co najmniej 50% wymaganej wytrzymałości na ściskanie. Wymagania te wyraża się w jednostkach czasu, które można traktować jako spełnienie wymienionego warunku.
Kiedy skuteczność pielęgnacji wzrasta? W momencie, kiedy nie dopuści się do za dużych różnic wilgotności oraz temperatury w pielęgnowanym elemencie. Jest to ważne z tego powodu, że duże różnice mogą doprowadzić do migracji wody ze względy na sieć porów otwartych oraz do gradientów naprężeń wewnętrznych, które powstają na skutek różnicy temperatur oraz z powodu skurczu betonu.
Rysy, które pojawiają się na powierzchni betonu, powstają na skutek wydzielania się ciepła (egzamin ustny uprawnienia budowlane – pytania). Żeby te rysy się nie pojawiły, niezbędne jest, żeby dopilnować, żeby różnica temperatury w środku i na powierzchni betonu w normalnych warunkach nie była większa niż 20°C. W sytuacji, gdy beton będzie się ścierał podczas eksploatacji, ważne jest, żeby przedłużyć okres pielęgnacji dwukrotnie.
Konsekwencje przerywanej pielęgnacji
Jak wcześniej zostało stwierdzone, należy jak najwcześniej rozpocząć proces pielęgnacji betonu. Pielęgnacja powinna być przeprowadzana bez żadnych przerw.
Z jakimi konsekwencjami, które mogą powstać w betonie, należy się liczyć w momencie, kiedy będzie przerywana pielęgnacja? Przede wszystkim w przypadku betonów na skutek przerwanej pielęgnacji może dojść do powstania kapilar nieciągłych. Dotyczy to betonów, które mają mały wskaźnik wodno – cementowy (w/c). W momencie, kiedy ponownie podejdzie się do procesu pielęgnacji, woda nie będzie miała dostępu do wnętrza betonu i w efekcie nie będzie możliwa dalsza hydratacja. Te mieszanki, które charakteryzują się dużym wskaźnikiem w/c zawsze utrzymują dużą objętość kapilar. Dzięki temu można rozpocząć pielęgnację w dowolnym momencie. Jednak należy pamiętać o zasadzie, że im szybciej, tym lepiej (uprawnienia architektoniczne).
W warunkach mokrej intensywnej pielęgnacji drobne rysy w spękanym betonie mogą się zamknąć pod warunkiem, że nie ma poprzecznych przesunięć. Jest to samoregeneracja. Spowodowana ona jest hydratacją cementu, który nie był wcześniej uwodniony, a po otwarciu rys jest wystawiony na działanie wody. Szerokość rys, które mogą ulec samoregeneracji to od 0,1 do 0,2 mm. W przypadku młodego betonu rysy, które mają rozwartość 0,1 mm mogą zniknąć po kilku dniach. Jednak jeżeli chodzi o rysy o szerokości 0,2 mm to mogą one zniknąć po kilku tygodniach nawilżania, które jest intensywne.
Temperatura powierzchni betonu
Zgodnie z jedną z prenorm zaleca się, żeby podczas pielęgnacji temperatura powierzchni betonu nie była niższa niż 0°C. Trwa to do tego momentu, kiedy powierzchnia betonu nie osiągnie wytrzymałości, dzięki której będzie odporna na zamarzanie bez uszkodzenia.
Prowadzenie robót betonowych podczas okresu zimowego jest problematyczne ze względu na warunki technologiczne oraz organizacyjne. W przypadku niskich temperatur otoczenia dojrzewanie betonu jest wolniejsze. W sytuacji, gdy temperatura jest odpowiednio niska, to proces hydratacji cementu się zatrzymuje. Beton, który dojrzewa w okresie obniżonej temperatury z reguły charakteryzuje się innymi, gorszymi właściwościami.
