Siatki zgrzewane standardowe i określonego przeznaczenia
Standardowe siatki zgrzewane powszechnie oznacza się skrótami (program uprawnienia budowlane). Produkuje się je z reguły z:
– gładkich prętów, które mają średnicę od 4,0 mm do 5,5 mm, – prętów żebrowanych, które mają średnicę średnicy od 4,0 mm do 8,0 mm.
Pręty w takich siatkach rozstawione są co 100-250 mm. Najczęściej stosuje się takie siatki w produkcji masowej:
– siatki z jednokierunkowym zbrojeniem nośnym (oznaczenia R i K) o powierzchni przekroju poprzecznego od 1,31 cnr/m do 8,84 cnr/m,
– siatki o krzyżowym zbrojeniu nośnym (oznaczenie Q) o powierzchni przekroju poprzecznego od 1,31 cm2/m do 8,84 cnr/m.
Żeby móc lepiej wykorzystać zbrojenie, różne wytwórnie produkują i zgrzewane siatki standardowe, i siatki zgrzewane określonego przeznaczenia, które mają mocno zróżnicowany rozstaw prętów.
Siatki zgrzewane określonego przeznaczenia powinny być opisane:
– za pomocą oznaczeń,
– za pomocą w pełni zwymiarowanego rysunku.
Średnice nominalne drutów w siatce z drutów pojedynczych powinny mieścić się w przedziale od 4 mm do 16 mm. Odchyły dla siatek zgrzewanych, które są dopuszczalne, wynoszą:
– długość i szerokość siatki zgrzewanej: ±25 mm lub ±0,5% zależnie od tego, która wartość jest większa,
– rozstaw drutów: ± 15 mm lub ±7,5% zależnie od tego, która wartość jest większa.
Należy te odchyły uzgodnić na etapie ofertowania i zamawiania (nauka do uprawnień budowlanych). Wymagania odnośnie tolerancji specjalnych mogą uzgodnić pomiędzy sobą wytwórca i zamawiający.
Siatki zgrzewane powinny mieć oznaczenia z poniższymi informacjami:
Do wykonania zbrojenia konstrukcji żelbetowych wykorzystuje się:
– pręty,
– siatki,
– szkielety zbrojeniowe,
– łączniki,
– podkładki dystansowe,
– stojaki,
– zabezpieczenia końców prętów,
– listwy narożnikowe.
Pięć ostatnich pozycji to elementy, które są niezbędne, żeby ustabilizować konstrukcję zbrojeniową na etapie betonowania (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia architektoniczne). Z kolei marki, okucia, kotwy i stojaki, które wykorzystuje się w żelbetowych konstrukcjach powinny być wykonane zgodnie z wymaganiami dla konstrukcji stalowych i normami. Do stosowania powinny być dopuszczone:
– podkładki dystansowe,
– korki,
– zabezpieczenia końców prętów,
– inne wyroby przeznaczone do zabetonowania.
Wkładki tymczasowe służą do podtrzymywania:
– deskowania,
– prętów,
– przewodów,
– innych elementów takich jak: płyty i śruby kotwiące, wkładki dystansowe.
Powinny się one charakteryzować odpowiednią wytrzymałością i sztywnością, żeby podczas betonowania się nie odkształciły. Dodatkowo zadaniem wkładem jest ułatwienie mocowania w sposób, który nie pozwoli na zmianę położenia podczas układania czy betonowania. Nie powinny mieć w swoim składzie takich składników, które miałyby negatywny wpływ na beton czy zbrojenie. Oprócz tego nie powinny wprowadzać nieprzewidzianych oddziaływań na konstrukcję.
Pręty, które są wykorzystywane do wykonywania zbrojenia powinny być:
– czyste,
– pozbawione trwałych i pyłowych zabrudzeń powierzchni.
Można wykorzystać takie pręty, które są pokryte cienką zgorzeliną oraz są powierzchniowo zardzewiałe. Można je czyścić ręcznie, mechanicznie przy użyciu elektronarzędzi albo wodą strumieniową przez piaskowanie, śrutowanie lub metodami hydrodynamicznymi. Nie można ich z kolei czyścić metodami chemicznymi.
Te pręty, które są skorodowane lub widać na nich grubą zgorzelinę powalcowniczą należy oczyścić (jak wygląda egzamin na uprawnienia architektoniczne). Nie trzeba tego robić w sytuacji, kiedy wykorzystuje się automaty do prostowania oraz cięcia stali zbrojeniowej.
