Siatka konstrukcyjna nie zakłóca funkcji dwurzędowej porodówki dla krów bez profilaktorium (egzamin na uprawnienia budowlane). Rozwiązania, gdzie występuje stypizowana siatka konstrukcyjna, stosowane są przede wszystkim w hodowli reprodukcyjnej. Celem takiej hodowli jest przede wszystkim dostarczenie młodego materiału zwierzęcego, który zasili stado podstawowe. W związku z tym cielętniki można wykorzystywać zarówno do chowu systemu alkierzowego, a także do tzw. „zimnego”. Rozwiązania budowlane zależą głównie od wykorzystywanego kierunku hodowli, jednak to nie przeszkadza w stosowaniu przyjętych siatek konstrukcyjnych.
Rozwiązania projektowe
Paszarnia jałownika
Kolejnym przykładem jest paszarnia jałownika, która ma dwa segmenty pomieszczenia głównego. Wykorzystano tu siatkę konstrukcyjną o trzech rodzajach wymiarów. W związku z tym:
– szerokość segmentu mają wymiary: 3,00 + 4,50 + 3,00 = 10,50 m,
– wymiar podłużny segmentu: 6 m.
Spowodowane to jest tym, że istnieje szansa na:
– wykorzystanie budynku na jałownik,
– adaptowanie budynku na oborę, która charakteryzuje się określoną technologią, gdzie konieczne jest dostosowanie do szerokości budynku bez naruszenia konstrukcji budowlanej (program uprawnienia budowlane).
Budynki produkcyjne
Wysokości budynków produkcyjnych z reguły wahają się pomiędzy od 2,7 do 4,5 m. W świetle pomieszczeń budynki osiągają następujące wysokości:
– grupa budynków inwentarskich oraz gospodarczych: do 3 m,
– budynki składowe (takie jak stodoły) oraz niektóre budynki gospodarcze (jak np. szopy na kombajny): od 4,5 do nawet 6 m,
– grupa budynków mieszkalnych: wysokość jest taka sama jak w budynkach miejskich i wynosi 2,7 m.
Warto pamiętać też o tym, że w grupie budynków inwentarskich, które przeznaczone są z reguły dla bydła rogatego mogą wystąpić poddasza użytkowe. Mają one średnią wysokość 2,5 – 3 m, a wysokość ścianki kolankowej jest równa 1,2 m (K-1,50 m). Poddasze to służy jako magazyn i składuje się tam pasze objętościowe oraz ściółki (akty prawne do egzaminu na uprawnienia budowlane).
Rozwiązania projektowe strunobetonowe elementów konstrukcyjnych
Występowały problemy w trakcie budowy budynków wiejskich, które odbywały się na podstawie projektów, które wówczas wykorzystywano. Trudności te wynikały z reguły z powodu braku lub niedostatku odpowiednich elementów konstrukcyjno – budowlanych, które uwzględniano w projektach. Wpływało to bezpośrednio w sposób negatywny na realizację planów inwestycyjnych ze względu na to, że niezbędne okazywało się wykorzystanie zastępczych elementów czy materiałów. Różnorodność typowych elementów prefabrykowanych, które uwzględniano w projektach typowych, sprawiały problemy i trudności dla zakładów produkujących.
Ponadto niektóre elementy (takie jak belki stropowe, ściany czy bloki stropowe) występowały w projekcie w dużych ilościach, podczas gdy inne pojawiały się sporadycznie. W związku z tym firmy produkujące prefabrykaty zaczęły produkcję produktów, na które było zapotrzebowanie masowe. Z elementami, które pojawiały się sporadycznie było mnóstwo problemów (akty prawne do egzaminu na uprawnienia budowlane). Występowały m.in.
– trudności techniczne i organizacyjne dla wytwórni,
– problemy natury ekonomicznej – koszt form, które były potrzebne do wyprodukowania kilku bądź kilkunastu sztuk były parokrotnie wyższe od kosztów wykonania.
Głównymi zadaniami współczesnej prefabrykacji elementów są:
– konieczność uproszczenia produkcji,
– zmniejszenie ilości typów,
– wydłużenie serii.
Z tego też powodu opracowano uniwersalne kształty elementów, które będzie można wykorzystać w większości rozwiązań konstrukcyjnych. Oprócz tego będzie można wykorzystać do tego odpowiednie materiały oraz technologię prefabrykacji. Pozwala ona na rozwiązanie techniczne koncepcji.
