Projekt stropu strunobeton

W jednakowych jednostkach porównywalnych należy dokonać rozgraniczenia (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane). W związku z tym przeprowadzono 3 analizy techniczno-ekonomiczne w odniesieniu do elementów strunobetonowych. Celem było ustalenie procentowego udziału materiału i robocizny w jednostkach porównywalnych. Podstawą był koszt w złotówkach, jednak jest to miernik, który odzwierciedla ten udział w niedoskonały sposób. Zagadnienie prawidłowego ustalenia proporcji nakładów środków społecznych, tj. materiału i robocizny, w innych jednostkach porównywalnych powinno być przedmiotem oddzielnych i obszernych badań ekonomistów.

Jeżeli na podstawie analiz ustali się wielkości proporcjonalne nakładów materiałowych i robocizny w jednakowych wielkościach porównywalnych, to można skonkretyzować metody określenia optymalnej ekonomicznie uzasadnionej liczby typorozmiarów wyrobów. W tej metodzie głównie chodzi o to, żeby zbadać współzależności czynników strat materiałowych i robocizny (program na uprawnienia budowlane). Wykorzystuje się do tego wykresów, gdzie najniższy punkt przecięcia się krzywych określających te czynniki będzie optymalną szukaną liczbą. Zgodnie z analizami ustalono, że materiał i robocizna mogą być taką samą jednostką porównywalną dla celów wykresowych, pod warunkiem, że oba czynniki wynoszą po 50%.

W przypadku badań za pomocą wykresu zużycia materiałów (różne materiały), to nie da się nie zauważyć, że im więcej jest typorozmiarów elementów konstrukcyjnych, tym mniejsze jest zużycie materiałów. Świadczy to o tym, że prawidłowo wykorzystano materiał, który był przystosowany do indywidualnych przypadków. Odwrotne zjawisko ma miejsce, gdy zmniejszać się będzie liczba typów/typorozmiarów elementów. Należy założyć anonimowość występowania każdego wyprodukowanego elementu w najbardziej niekorzystnych warunkach. Niezbędne jest świadome dopuszczenie najbardziej niekorzystnych parametrów projektowych, których przedział jest wcześniej ustalony. Ich zadaniem jest gwałtowne zwiększanie zużycia materiałów, które graniczy z absurdem technicznym oraz ekonomicznym.

Jeżeli będzie jednocześnie badana ilość robocizny przy pomocy wykresu, to będzie można zaobserwować takie zjawisko:

– im więcej będzie typów elementów, to robocizna rośnie,

– im mniej będzie typów elementów, robocizna będzie maleć.

Ekstremum funkcji

Ekstremum obu funkcji występuje w momencie nałożeniu obu krzywych na jeden wykres, co pozwala na ich przecięcie. Jest to równoznaczne z optymalnym wyznaczeniem ilości typów czy typorozmiarów elementów. Dzięki temu można przesunąć punkt ekstremum w kierunku materiału czy robocizny. Wszystko jest zależne od aktualnej czy przewidywanej sytuacji gospodarczej. W efekcie można kierować produkcją prefabrykatów w ekonomiczny sposób. Ta metoda pozwala również regulować występujące deficyty na korzyść jednego z dwóch wymienionych czynników (program przygotowujący do uprawnień budowlanych).

Ważne jest, żeby wyznaczenie optymalnej liczby typów elementów nie następowało w dowolnym okresie czasu. Mogłoby to doprowadzić do bardzo poważnych zakłóceń w produkcji przemysłowej. Powinno to mieć miejsce tylko i wyłącznie podczas fazy projektowania. Należy też wówczas uwzględnić perspektywę rozwoju gospodarczego.

Wnioski

Zgodnie z badaniami teoretycznymi i praktycznymi można wysnuć poniższe wnioski.

Celem typizacji elementów jest specjalizacja produkcji oraz oszczędność robocizny (materiały do egzaminu na uprawnienia budowlane). Na skutek unifikacji typizowanych elementów, które są oszczędne materiałowo, dochodzi do wyeliminowania stosowania elementów materiałochłonnych. W związku z tym rosną oszczędności wtórne i specjalnie zamierzone takie jak:

– skrócenie cyklu wykonawstwa,

– zmniejszenie ilości transportu.

Elementy niestypizowane nie są odpowiednie do masowego wykorzystywania przy wprowadzeniu nowoczesnych technik wykonawstwa. Ma to podłoże ekonomiczne. Przystosowane są one do wykonywania w systemie rzemieślniczym, nie do seryjnej produkcji przemysłowej.

Na oszczędność materiałów wpływa:

– zastosowanie nowoczesnych metod wykonawczych,

– podniesienie wartości wytrzymałościowych i eksploatacyjnych stosowanych materiałów.