Procesy technologiczne
Normalizacja materiałów i ich właściwości technologicznych, wytrzymałościowych i konstrukcyjnych spowodowana jest poprzez chęć ujednolicenia procesów wytwarzania elementów czy wyrobów budowlanych metodami, które działają na zasadzie długich serii (nauka do uprawnień architektonicznych). Na utrudnienia w przemysłowej produkcji wielkoseryjnej wpływa różnorodność materiałowa. Zmienność jej parametrów technologiczno – wytrzymałościowych wywołuje zjawisko zmienności wymiarów, przekrojów oraz kształtów elementów i wyrobów. Jest to zjawisko bardzo niepożądane. Te czynniki są częścią procesu typizacji. Wpływają one bezpośrednio na typizowany przedmiot. Biorą udział w tym procesie zależnie od potrzeb i szczebla typizacji.
Wyróżnia się trzy szczeble typizacji. Jednym z nich jest element lub wyrób przedstawiający samodzielną wartość użytkową dla odbiorcy lub użytkownika. Drugim jest zespół elementów użytkowych, które powstały na skutek połączenia w jedno elementów pierwszego szczebla. Trzeci szczebel to cały obiekt, który powstaje na skutek scalenia poszczególnych zespołów elementów użytkowych (egzamin ustny uprawnienia architektoniczne – pytania).
Przedmiotem typizacji nie jest zespół obiektów. Do stypizowanych elementów użytkowych należą:
– urządzenie kuchni,
– węzeł sanitarny,
– urządzenie zlewni mleka,
– urządzenie suszarnicze dla pasz i zielonek.
Sekcja bądź segment budynku to inaczej zespół elementów użytkowych. W jego skład wchodzą poszczególne elementy. Z kolei cały obiekt to nic innego jak budynek, np. mieszkalny, suszarnia, chlewnia, stodoła czy obora.
Do najbardziej istotnych warunków dla typizacji zalicza się:
– wprowadzenie jednolitego systemu wymiarowego,
– znormalizowanie surowców i półfabrykatów,
– ujednolicenie przemysłowych operacji produkcyjnych.
Typizacja w pracach projektowych w budownictwie
Przedmioty, które podlegają typizacji w pracach projektowych w budownictwie dzieli się na trzy grupy:
- grupa I: należą do niej:
– normatywy, które porządkują prace inwestorskie i wstępne prace projektowe,
– ogólne ustalenia koordynacji wymiarowej: wielkości i parametry modularne, wymiary uprzywilejowane czy tolerancje wymiarowe,
– pomocnicze ustalenia funkcjonalne: obciążenia i gabaryty,
– elementy funkcji,
- grupa II: należą do niej fizyczne przedmioty projektowania, które:
– nadają się do bezpośredniej realizacji,
– wytwarza się w trakcie procesu produkcji budowlanej w uprzemysłowionych zakładach prefabrykacji oraz na placu budowy,
- grupa III: należą do niej przygotowania do realizacji danej działalności, w skład której wchodzą:
– narzędzia, sprzęt, maszyny, urządzenia produkcyjne i transportowe,
– obiekty zaplecza produkcyjnego, jak np. betoniarnie, wytwórnie elementów i inne obiekty pomocnicze służące do wykonania zadania podstawowego,
– metody i organizacja produkcji względnie wykonawstwa budowlanego,
– forma, zakres i metody opracowania dokumentacji projektowej.
Na grupę I składają się merytoryczne elementy pracy projektowej. Nie można ich bezpośrednio zrealizować. Pełnią funkcję pomocy i narzędzia, którym projektant może przygotowywać projekty i przedmioty, które można fizycznie bezpośrednio zrealizować (materiały do egzaminu na uprawnienia architektoniczne).
W momencie wykonywania projektu niżej wymienionych przedmiotów należy znać:
– tematykę, której się podejmuje,
– rozwiązania funkcjonalne i przestrzenne,
– rozwiązania materiałowo – technologiczne.
Przedmioty te nie wpływają bezpośrednio na budowany obiekt. Do tej grupy wlicza się przedmioty takie jak:
– cząstkowe zestawy wyrobów i elementów, np. klatki schodowe, zespoły kuchenne, zespoły udoju mechanicznego, automaty żywieniowe dla zwierząt itp.,
– sekcje i segmenty budynków typizowanych jako zestawy wyrobów i elementów typowych,
– zespoły sekcji i segmentów – czyli całe budynki,
– wyroby i elementy konstrukcyjno-budowlane, instalacyjne i wyposażeniowe (prefabrykaty, bloki, płyty, belki, stolarka czy armatura).
Z kolei te przedmioty, które wliczają się do ostatniej grupy, nie mają poważnego wpływu na obiekt. Jednak oddziałują one w pełni na proces typizacji przedmiotów. Dlatego też przedmioty z grupy drugiej oraz grupy trzeciej oddziałują na siebie bezpośrednio.