Poziome obciążenia przy usztywniających ścianach

Podczas obliczania usztywniających ścian z prefabrykatów, które będą narażone na obciążenia związane z wiatrem należy postępować tak samo, jak przy ścianach podobnego przeznaczenia w monolitycznej konstrukcji. Zastępcze obciążenia wiatrem Wf albo wG można przyjąć według wzorów lub równomiernie rozłożyć (uprawnienia budowlane). Wykresy sporządza się w oparciu o wartość wa jaką uzyskuje się w warunkach, gdzie moment zginający jest równy w przekroju utwierdzającym wspornik pod obciążeniem normowym. Wykres można także sporządzić patrząc na wartość wf. Mówi ona o warunkach równości uginania się wspornika pod schodkowo zmiennym obciążeniem i obciążeniem rozłożonym równomiernie.

Kiedy nie można zastosować zastępczych obciążeń?

Zastępczych obciążeń nie można stosować podczas obliczania innych elementów typu zewnętrzne ściany. Takie elementy posiadają zalecenia, które znajdują się w normie PN-64/B-02011. Przy poziomych siłach związanych z obciążeniami wiatru dochodzą dodatkowo poziome siły. Powstają one w związku z niepionowym ustawieniem ściennych elementów (program uprawnienia budowlane).

Od czego zależy rozdzielenie obciążeń?

Rozdzielanie obciążeń na wybrane usztywniające ściany zależy przede wszystkim od konstrukcji danego budynku (program egzamin uprawnienia 2021). Jeżeli mamy do czynienia z konstrukcją budynku o zamkniętym układzie, obciążenia zostają ustalone w oparciu o założenia dotyczące równowagi ugięć wszystkich usztywniających ścian. W budynku o otwartym układzie należy dodatkowo wziąć pod uwagę skręcenia budynku, które powstają w związku z obrotami stropowych płyt wokół środka obrotu danego budynku.

Ile powinny wynosić dopuszczalne odchylenia od pionu?

Odchylenia od pionu, jakie są dopuszczalne nie mogą wynosić więcej niż 1cm na każdą jedną kondygnację (egzamin ustny na uprawnienia budowlane). Ciężar budynku przyjmuje się w zależności od jego rodzaju. Jeżeli mamy do czynienia z wielkoblokowym budynkiem wykonanym z żużlobetonowych bloków i przy podłużnym układzie G=450 kG/m³. Dla wielkopłytowych budynków o poprzecznym układzie i zewnętrznych ścianach nie przekraczających 250 kG/m³ ciężar jest równy G=200-^300kG/m³. W wielkopłytowych budynkach ciężar powinien wynosić G=200-4-300 kG/m³ a dla budynków o szkieletowej konstrukcji ciężar jest równy G=200-^300kG/m³. Przyjmując normę PN-64/B-03252 średni ciężar G powinien wynosić G=350kG/m³. Jeżeli mamy mimośrody większe niż 1 cm, obciążenia oznaczane symbolem wp należy powiększyć odpowiednio do wielkości jaką posiadają mimośrody. Obciążenia związane z wiatrem oraz wychylenia poszczególnych elementów z pionu dają łączne obciążenia rozłożone równomiernie, które przypadają na 1m² powierzchni całej ściany. Wypadkowe obciążenia przypadają za to na wszystkie usztywniające ściany w jednej kondygnacji.