Żeby można było stosować asortyment elementów konstrukcyjnych nośnych i obudowy, który jest ograniczony, powinno się uwzględnić decydującą rolę parametrów technicznych, które dotyczą:
W przypadku ujednolicenia obciążeń przekryć dachowych warto pamiętać o czynnikach, które bezpośrednio na to wpływają. Mowa jest o:
– ciężarze własnym, który wynika z przyjętej koncepcji,
– obciążenie śniegiem czy wiatrem,
– ciężar ocieplenia.
Parametry te są łatwe do określenia dla konkretnego typu przekrycia hali przy założonej siatce słupów. Pozwala to na opracowanie ustroju, który może być wykorzystany dla wielu wariantów hal, niezależnie od:
– udźwigu suwnic,
– ilości naw,
– wielkości sekcji,
– ilości sekcji.
Typizacja belek podsuwnicowych
Inaczej jednak wygląda typizacja belek podsuwnicowych. Jest to zależne od kilku parametrów, m.in. udźwigu i rozpiętości suwnicy czy ilości suwnic na jednym torze. Na skutek dużej ilości kombinacji czynników dochodzi do tego, że konieczne są rozwiązania w kilku wariantach. Jednak w momencie, kiedy zagadnienie rozwiązano, to zapewniono, że będą dostosowane dla wielu typów hal.
Podobna sytuacja ma miejsce, gdy chodzi o typizację słupów. Wpływają na nią takie czynniki jak:
Przeprowadzenie typizacji jest utrudnione z tego powodu, że na skutek kombinacji powyższych czynników powstaje duża różnorodność zestawów sił, które działają na słupy i w nich samych. Dzięki temu, że przeprowadzane są analizy powyższych czynników, można ograniczyć ilość kombinacji. Warto jednak mieć na uwadze to, że najpierw ujednolicenie parametrów wpływa na zagadnienie ustroju przekrycia z wyłączeniem słupów, które są elementem przejściowych do typizacji segmentów i sekcji hal. W związku z tym konieczne jest opracowanie przekryć z możliwością wykorzystywania ich elementów w różnych halach. Dotyczy to m.in. płyt panwiowych czy rusztów.
Ustalenie schematów i ujednolicenie parametrów
Wyższym stopniem typizacji ustrojów w budownictwie przemysłowym jest ustalenie schematów gabarytów przestrzennych i ujednolicenie parametrów technicznych. Jest to zwłaszcza widoczne w porównaniu z sekcjami typowymi. Sekcje typowe można stosować w pewnej określonej ilości kombinacji w momencie komponowania budynku (uprawnienia architektoniczne – egzamin). Z kolei opracowanie gabarytów i parametrów pozwala na:
– zastosowanie ich w sekcjach typowych,
– stworzenie ograniczonej liczby projektów uniwersalnych, które można później wykorzystywać w przypadku innych, podobnych gałęzi produkcji.
Dzięki ujednoliceniu gabarytów w typizacji (dziedzina procesów technologicznych oraz wyposażenia) można rozwiązać:
– ustroje, nie tylko typowe,
– typizację sekcji i segmentów budyków,
– wiele zagadnień, które dotyczą opracowania asortymentów wyrobów budowlanych oraz planowania przemysłu budowlanego.
Typizacja ustrojów budowlanych oraz sekcji i segmentów budynków
Typizacja ustrojów budowlanych w pierwszej kolejności wykonywana jest jako zespół małych elementów. Celem jest dążenie do tego, żeby ten zespół się powiększał, dzięki czemu montaż oraz wykonanie będzie łatwiejsze. Kiedyś projektowano ustroje przekryć z wykorzystaniem przęsła z małych płyt. Jednak w momencie, kiedy zastąpiono małe elementy elementami wielkopłytowymi, to dochodziło do sześciokrotnej redukcji ich ilości. Na skutek tendencji tego typu szybko rozwija się również typizacja sekcji i segmentów budynków (egzamin na uprawnienia architektoniczne).
W efekcie wcześniej przeprowadzonych prac typizacyjnych ustalono, że żeby osiągnąć jednolitość rozwiązań konstrukcyjnych przy projektowaniu budynków produkcyjnych, magazynowych i innych usługowych konieczne jest:
– typizowanie elementów i ustrojów,
– opracowywanie typowych segmentów i sekcji o podobnym przeznaczeniu.
Powodują to:
– ustalenia gabarytów z gabarytem wysokościowym na czele,
– stale zwiększające się możliwości prefabrykacji wielkoblokowej i wielkopłytowej.
