Kształtowanie zbrojeniaw ramach żelbetowych
Węzły, załamania oraz naroża ram należy tak konstruować, aby pręty zbrojeniowe rozciąganej strefy nie miały tendencji do wyrwania się przy ich prostowaniu się na wskutek przenoszenia naprężeń rozciągających.
Zbrojenie elementów o kształcie załamanym :
- Belki o kształcie załamanym, w których pręty rozciągane znajdują się od strony wklęsłej, należy zbroić przez skrzyżowanie tych prętów w punkcie załamania belki. Należy przyjmować dla prętów odpowiednią długość zakotwienia od miejsca skrzyżowania.
- W przypadku, gdy kąt załamania elementu jest mniejszy niż 15°, zbrojenie rozciągane można załamać, pod warunkiem zabezpieczenia prętów przed wyrwaniem za pomocą dodatkowych strzemion. Strzemiona te powinny odpowiadać następującym warunkom
– każdy załamany pręt rozciągany musi być uchwycony co najmniej przez jedno ramię strzemion
– przy średnicy prętów załamanych większej niż 20 mm pręty i strzemiona powinny być ze sobą zespawane
– strzemiona, których przekrój obliczony jest wg powyższego wzoru, powinny być rozstawione na długości nie większej niż 8 średnic prętów załamanych, licząc w każdą stronę od miejsca załamania
W elementach zakrzywionych każdy zakrzywiony pręt rozciągany o średnicy większej niż 12 mm, znajdujący się po wklęsłej stronie elementu, powinien być uchwycony co najmniej przez jedno ramię strzemienia. Odstęp strzemion nie powinien w tym przypadku przekraczać 1/4 promienia krzywizny.
Prawidłowe rozwiązanie węzła sztywnego monolitycznego :
Zbrojenie rygla przedłużeniem zbrojenia słupa
Przy konstruowaniu zbrojenia w skosie słupa należy rozróżnić dwie odmiany skosów :
- krótki skos – pręty dolne wpuszcza się w słup, skos zbroi się konstrukcyjnie
- długie skosy – mające na celu zwiększenie wysokości rygla w przekroju przypodporowym, w którym występują znaczne momenty ujemne, lub też zmniejszenie naprężeń ścinających w tym przekroju. Przy długich skosach zbrojenie rygla może być łączone (na zakład) na początku skosu, ale wzdłuż jego pochylenia należy wówczas umieścić zbrojenie z co najmniej dwóch prętów o łącznym przekroju równym co najmniej 1/3 przekroju zbrojenia przęsłowego. Długość zakładu la ³
Dolne pręty zbrojenia rygla wpuszcza się w słup na długość równą co najmniej 15d.
Górne pręty zbrojenia przypodporowego wpuszcza się w skrajny słup tak, aby zapewnić im należytą przyczepność. W tym celu należy e przedłużyć co najmniej o 30d poniżej dolnej linii rygla.
Szczególną uwagę należy zwrócić na konstruowanie naroży ustrojów ramowych. Z doświadczeń wynika, że największe rozciąganie nie występuje w punkcie narożnym, lecz przesuwa się do osi geometrycznej ramy. Z tego względu właściwiej jest stosować wkładki zewnętrzne zaokrąglone o promieniu r > 20 średnic głównego zbrojenia. Podział naprężeń w węźle zależy również od wielkości kąta wewnętrznego jaki tworzy połączenie dwóch prętów narożnych. Przy kącie prostym występują największe ściskające naprężenia normalne prostopadle skierowane do siecznej kąta, zatem im łagodniej jest skonstruowane przejście słupa w rozporę, tym mniejsze są naprężenia miejscowe w węźle. W związku z tym w ustrojach ramowych stosuje się w węzłach skosy lub przejścia zaokrąglone.
