Zabezpieczenie drewna przed korozją biologiczną.

Korozja biologiczna to niszczenie tego materiału poprzez wpływ czynników zewnętrznych na jego konstrukcję.  Degradacja konstrukcji drewna powoduje duże zmiany w strukturze jak i właściwościach drewna.

 

Dowiedz się więcej na temat uprawnienia budowlanych na stronie: www.uprawnienia-budowlane.com oraz na stronie www.uprawnienia-architektoniczne.com

Przyczyny korozji

Główne przyczyny korozji biologicznej:

• Warunki atmosferyczne
• Owady
• Grzyby

Każda z przyczyn wpływa niekorzystnie na strukturę drewna. Aby móc wykorzystać drewno w budownictwie (i nie tylko) należy je odpowiednio zabezpieczyć przed wpływem podanych wyżej czynników.  W dzisiejszych czasach dostępnych jest wiele metod zapobiegania korozji biologicznej drewna. Podstawowym podziałem impregnacji drewna jest:

• Impregnacja powierzchniowa do której zalicza się wszystkie proste sposoby zabezpieczenia drewna poprzez nakładanie zewnętrznej warstwy środka ochronnego.
• Impregnacja wgłębna to wprowadzenie środka ochronnego na znaczną głębokość materiału poprzez dyfuzję lub działanie ciśnieniowe.

Sposób który zastosujemy może mieć wpływ na skuteczność ochrony

Uszkodzenie drewna

Uszkodzenia konstrukcji drewnianych możemy  podzielić na: fizyczne, biologiczne i mechaniczne. Do uszkodzeń fizycznych głównie zaliczamy pęknięcia drewna. Pęknięcia powstają pod wpływem przekroczenia granicznych wartości wytrzymałości włókien. Są one dużym problemem, ponieważ w dużym stopniu zmniejszają wytrzymałość drewna a ponadto ułatwiają dostanie się tam grzybów i bakterii, co może prowadzić  do powstawia zgnilizny. Najczęściej spotykanymi przyczynami są czynniki zewnętrzne, które wykraczają poza możliwości wytrzymałościowe drzewa (kataklizmy), kurczenie się włókien w okresie pierwszych gwałtownych dużych mrozów oraz pęknięcia wywołane przesychaniem.  Pękanie wywołane przesychaniem może wystąpić dużo później: po ścięciu i obróbce a nawet już po wbudowaniu. Drewno zaczyna się kurczyć gdy znajduje się w otoczeniu, gdzie poziom wilgotności jest niższy od poziomu nasycenia włókien. Duży wpływ na pękanie ma anizotropowość skurczu drewna. Wyróżnia się dwa główne rodzaje  pęknięć: rdzeniowe oraz okrężne.

Pęknięcia drewna

Pęknięcia rdzeniowe przechodzą przez rdzeń i w tym puncie są one najszersze. Nie są one także widoczne, ponieważ nie dochodzą do obwodu pnia. Powstają za życia drzewa lub w czasie jego ścinki. Występują w dolnej części pnia na wysokości szyjki korzeniowej. Można je podzielić na pęknięcia  proste, tworzące linię prostą, załamane, gdy kąt pęknięcia jest mniejszy od 180 stopni i gwiaździste gdy dochodzi do 3 lub więcej pęknięć.

Pęknięcia okrężne formują się w postaci szczelin wewnątrz drewna o przekroju pierścieni. Zazwyczaj pęknięcie obejmuje jeden słój roczny. Efektem tego jest możliwość dostania się powietrza do wyryw, co ułatwia rozprzestrzenianie się grzybów. Przez powyższą wadę drewno nie nadaję się do słupów i belek oraz poważnie utrudnia obróbkę w tartaku.