Podział gruntów drobnoziarnistych ze względu na uziarnienie.

Piasek gliniasty, pył piaszczysty, pył, glina piaszczysta, glina, glina pylasta, glina piaszczysta zwięzła, glina zwięzła, glina pylasta zwięzła, ił piaszczysty, ił, ił pylasty.

 

Oznaczenie składu granulometrycznego gruntów niespoistych i spoistych. Krzywa uziarnienia

Grunty niespoiste –analiza sitowa, Grunty spoiste– analiza areometryczna lub pipetowa

Analiza sitowa – polega na wydzieleniu poszczeg. frakcji gruntu za pomocą przesiewania przez komplet ośmiu sit. Nie powinna zawierać ziaren większych niż 40mm. Powinna być wysuszona w 105 ^oC, po przesianiu próbkę z każdego sita ważymy, zawartość frakcji obliczamy ze wzoru Z₁=

m_i– masa frakcji na sicie, m_s – masa pobranej próbki.

Następnie wykreśla się krzywą uziarnienia gruntu ustal procentowa zawartość ziaren gruntu w poszczególnych frakcjach (z krzywej uziarnienia) oraz określa się rodzaj gruntu.

Analiza areometryczna – polega na pomiarach gęstości zawiesiny glebowej podczas sedymentacji cząstek w stałej temperaturze za pomocą areometru. Różnica dwóch kolejnych odczytów daje procentową zawartość frakcji, która osiadła w tym czasie. Gęstość zawiesiny odczytuje się w terminach podanych w tablicach, terminy te zależą od średnicy  opadających cząstek, temp. zawiesiny i składu granulometrycznego badanej zawiesiny. Aby prawidłowo określić terminy odczytów należy wstępnie przynajmniej w przybliżeniu określić grupę granulometryczną i dobrać odpowiednią tablicę.

 

Stopień zagęszczenia i stany gruntów niespoistych. Wskaźnik zagęszczenia. Podać zastosowanie I_D i I_s.

St. zagęszczenia jest parametrem stanu gruntów niespoistych. I_D=

e_max-maksymalny wskaźnik porowatości, e_min – minimalny wskaźnik porowatości, e_n – porowatość naturalna. Stopień zagęszczenia dzieli grunty niespoiste na stany:

0<I_D£0.33       stan luźny

0.33<I_D£0.67  stan śr. zagęszczony

0.67<I_D£1       stan zagęszczony

 

 

Oznaczenie podstawowych cech fizycznych gruntu

• m_s– masa szkieletu gruntowego
• m_g– masa kolby z gruntem w tem. 105 ^oC
• m_wt– masa kolby wypełnionej do kreski na szyjce wodą destylowaną
• m_wg-masa kolby z gruntem i wodą wypełniającą kolbę do kreski na szyjce
• m_t-masa kolby wysuszonej  w tem. 105^oC JEDNOSTKI [g]

Pobraną próbkę gruntu suszymy w tem. 105 C. Po schłodzeniu jej waży się w kolbie z dokładnością do 0,01 g określając m_g. Następnie kolbę wypełnia się do 2/3 objętości wodą destylowaną i gotuje jej zawartość na małym płomieniu przez o,5 h. Z kolei kolbę z zawartością doprowadza się do tem. otoczenia uzupełniając wodę destylowaną do kreski na szyjce kolby i wstawia kolbę do naczynia o poj. 2 dm, wypełnioną wodą o tem. odpowiadającej tem. otoczenia. Po 2h mierzy się tem. wody kolbie i naczyniu. Różnica tem. powinna być mierzona od 0,5^oC. Następnie po wytarciu kolby wypełnia się ponownie wodą destylowaną do kreski na szyjce kolby i waży z dokładnością do 0,01 g oznaczając w ten sposób m_wt. Po wykonaniu tych czynności odciąga się za pomocą pipety wodę z szyjki kolby i ponownie doprowadza poziom wody do kreski na szyjce oraz waż z dokładnością do 0.01 g. Oba wyniki nie powinny różnić się od siebie o więcej niż 0,02 g.

OZNACZANIE (gęst. obj. w gruncie)

Zależy od rodzaju grutu i wielkości próbki. Metody :

• w pierścieniu- bada się próbki gruntów spoistych o strukturze nienaruszonej i dostatecznie dużej objętości
• w cylindrze- bada się próbki gruntów niespoistych (sypkich)
• w wodzie- bada się próbki gruntów spoistych o tak małych objętościach, że nie można wyciąć próbki za pomocą pierścieni.
• w rtęci- bada się próbki gruntów bardzo spoistych także o małych obj.

 

OZNACZANIE W_n

Oznaczanie metodą suszarkowo-wagową:

Do oznaczenia przygotowuje się 2 próbki gruntu

500g- w przypadku gruntów gruboziarnistych

50g- w przypadku piasków i pyłów

30g- w przypadku pozostałych gr. drobnoziarnistych.

Oznaczanie metodą radiometryczną

Wilgotność optymalna gruntu. Pozdać cel i metody wyznaczania jej w gruncie.

Wilgotność optymalna gruntu  jest to wilgotność przy której grunt ubijany w sposób znormalizowany uzyskuje max. gęstość objętościową. W_op zależy od uziarnienia gruntu. Znajomość tej wilgotności potrzebna jest przy formowaniu nasypów ziemnych wymagających wysokiego stopnia zagęszczenia. W_op oznacza się w aparacie Proctora

Metoda I-polega na zagęszczeniu 3 warstwami przy zastosowaniu cylindra małego(1m³). Warstwę zagęszcza się 25 uderzeniami ubijaka o masie 2,5 kg spadającego z wysokości      320 mm.

Metoda II duży cylinder 2,2 dm³ grunt zagęszcza się 3 warstwami po 55 uderzeń, masa i wys. taka sama j.w. .

Metoda III zmodyfikowana-mały cylinder, grunt zagęszcza się 5 warstwami po 25 uderzeń, ubijak o masie 4,5 kg spada z wys. 480 mm.

Metoda IV zmodyfikowana- duży cylinder 2,2 dm³ 5 warstw 55 uderzeń, masa 4,5 kg wys 480 mm