Dworzec lotniczy Wnukowo pod Moskwą charakteryzuje się prostą oraz śmiałą konstrukcją. Ściany zewnętrzne są przeszklonymi witrażami (egzamin na uprawnienia architektoniczne). Dzięki temu powstają odpowiednie warunki oświetleniowe. Różne pomieszczenia dworca są przestronne, a także rozwiązano je w sprawny sposób pod względem funkcjonalnym. Wejście do budynku, które jest osłonięte żelbetowym daszkiem, które wspiera się na stalowych słupkach, znajduje się od strony podjazdu oraz parkingów.
Dworzec Wnukowo jest nowym dworcem i umieszczone jest ono w okolicy starego dworca lotniczego. Jego wymiary w planie wynoszą 40×150 m. Z kolei jego wysokość to 10 m. Jest to dworzec, który w 100% wykonano z betonu, szkła oraz aluminium. Łączy się on ze starym dworcem oszkloną galerią, która prowadzi do restauracji w starym budynku.
Ruch pasażerski dzieli się na dwa potoki: pasażerów odlatujących oraz przybywających. Pasażerowie, którzy odlatują, czekają na samoloty w poczekalni. Poczekalnia ta znajduje się na pierwszym piętrze budynku dworcowego. Dojście do poczekalni odbywa się z sali operacyjnej przestronnymi, marmurowymi schodami. Kryta pochylnia z poczekalni prowadzi bezpośrednio na płytę przeddworcową do samolotów. Pasażerów, którzy się pojawiają, należy obsłużyć w obrębie parteru budynku, gdzie znajduje się hala operacyjna. Taras dla witających i odprowadzających znajduje się wzdłuż budynku od strony pola wzlotów.
Dworzec lotniczy Wnukowo
Konstrukcja dworca
Dworzec ten w planie ma wymiary 200×40 m (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane). Jego konstrukcja zrobiona jest z betonu, szkła, aluminium oraz marmuru. Ogólna kubatura budynku wynosi 110 tys. m3. Dziennie na dworcu przewija się do 1500 osób na godzinę.
Organizacja ruchu pasażerów to przede wszystkim oddzielenie potoków pasażerów, którzy przylatują od tych, którzy odlatują. Pasażerowie, którzy przylatują, po opuszczeniu samolotu najczęściej kierują się do sali operacyjnej, która jest główną częścią budynku. Umieszczone tam są:
– stoiska przyjmowania i odbioru bagażu,
– punkty informacji,
– biuro usług,
– poczta,
– telegraf,
– telefon,
– kawiarnia.
Poczekalnia główna oraz sala operacyjna są od siebie oddzielone. Z poczekalnią łączą się sale dla pasażerów przejeżdżających tranzytem.
Ściana, która znajduje się od stronu pola wzlotów jest przeszklona. Ogólna powierzchnia szklanych witraży sali wynosi 7000 m2. Dzięki dwupiętrowemu mostowi pasażerowie mogą dostać się najpierw do pawilonu, a później do samolotów.
Z kolei pod pomostem na poziomie parteru na płycie lotniska w swobodny sposób może mieć miejsce transport bagażu czy poczty.
Pierwsze piętro pomostu jest przede wszystkim dla pasażerów, którzy kierują się do samolotu bądź opuszczają go (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Na drugim piętrze można spotkać ludzi, którzy odprowadzają bądź witają podróżnych. Kształt pawilonu odprawy jest owalny. Posiada on wejścia z pięciu stron. Dzięki temu można w tym samym momencie przyjmować ok. 5 samolotów typu IŁ-18 lub TU-114.
Przekrycie głównej hali
Główna hala dworcowa przekryta jest tarczownicą przestrzenną, która składa się z kratownic żelbetowych trójprzęsłowych bezpasowych. Współdziałają one z trójkątnymi płytami żelbetowymi, których nachylenie jest na przemian zmienne. Kratownice mają rozpiętość 3×18,6 m. Rozmieszcza się je co 6,2 m.
Z kolei środkowe węzły kratownicy podpiera się płytami trójkątnymi. Wspierają się one na sąsiednich kratownicach w węzłach górnych i dolnych. Tężnik poziomy znajduje się w płaszczyźnie pasa dolnego.
Hala ma 13 przedziałów, a jej ogólna długość wynosi 80,6 m. Aby móc zabezpieczyć stropy od przecieków urządzono podgrzewanie dolnych krawędzi płyty dachowej. Przecieki mogłyby się pojawić zwłaszcza w okresie zimowym. Podgrzewanie to zabezpiecza dach od gromadzenia się w jego zagłębieniach śniegu i lodu.
