Współczynnik przewodności cieplnej można obliczyć ze wzoru X=acv0. Jednostką jest kcal/mh°C. Wystarczy znać następujące elementy:
– współczynnik przewodzenia a w m2/h,
– ciepło właściwe c w kcal/kg°C,
– ciężar objętościowy v0 w kg/m3.
Metody Pyka i van der Helda stosuje się do tego, żeby wyznaczyć współczynnik przewodności poprzez nagrzanie próbki cylindrycznej od środka bądź przez jednostronne nagrzanie płyty. Metoda van der Helda charakteryzuje się tym, że przy obwodzie nagrzewającym umieszcza się cienki drut. Łączy się on z termoelementem i galwanometrem. Przy stałym strumieniu cieplnym temperatura wzrasta logarytmicznie w zależności od czasu.
Badania przenośnymi przyrządami
Metoda Krischera
Metoda Krischera charakteryzuje się tym, że przy wykorzystaniu płytek z folii podgrzewa się jednostronnie próbki. Pomiędzy warstwy próbek należy włożyć płytki. Mogą one być połączone szeregowo. Z kolei pomiędzy płytkami znajdują się termoelementy, którymi mierzy się temperaturę.
Strumień cieplny q można określić po pewnym czasie od momentu ogrzania płytek prądem elektrycznym (uprawnienia architektoniczne – egzamin). Różnica, która występuje pomiędzy temperaturą folii ogrzewającej a temperaturą nieogrzanej ścianki jest stała dla takich samych okresów czasu.
Dzięki badaniom powyższą metodą udało się stwierdzić, że współczynnik przewodności cieplnej dla płyty z betonu bazaltowego o wymiarach 0,40×0,40×0,05 m i ciężarze objętościowym 2,5 T/m3, dla temperatur tj = 85,5° i t2 = 30,5° wynosi 0,47 ± 5%.
Pomiar przepływu ciepła
Pomiar przepływu ciepła wykonuje się w przypadku prefabrykowanych płyt ściennych lub stropowych, które mają naturalne wielkości. Z tego powodu należy wbudować w pomieszczenia laboratoryjne płyty. Ważne jest to, żeby wbudować je w ten sposób, żeby stworzyły dwie komory, które są całkowicie zamknięte. Powstają wówczas komora ciepła i komora zimna.
Płyty ścienne należy wbudować pionowo. Z kolei płyty stropowe wbudowuje się poziomo. Istnieje jednak możliwość, żeby wbudować płyty stropowe pionowo. Jest to możliwe tylko wtedy, kiedy nie wpłynie to w żaden sposób na wyniki badań, np. poprzez zmianę układy próżni powietrznych w stropie. Izolacjami należy wypełnić styki płyt ze ścianą. Dzięki temu zabezpieczy się element od bocznych strat cieplnych (egzamin na uprawnienia architektoniczne).
W komorze zimnej należy utrzymywać temperaturę +5°C. Na badanej płycie od strony komory ciepłej umieszcza się płytę grzejną o temperaturze +15°C. Ważne jest, żeby ją izolować. Dzięki temu cały strumień cieplny przejdzie przez płytę, którą poddano badaniom. Temperatury na powierzchni płyty mierzy się termoelementami. Najczęściej jest tak, że stosuje się po dziesięć termoelementów, które umieszcza się z każdej strony płyty. Jeżeli zna się temperaturę d1 i d2 na powierzchniach badanej płyty, powierzchnię nagrzewaną F i ilość ciepła q = 0,86 iu w kcal/h, to wartość współczynnika przewodności cieplnej należy podać w kcal/m2h°C.
Płyta grzejna może się także znajdować pomiędzy dwiema płytami, które się bada. Całe urządzenie znajduje się w pomieszczeniu, w którym temperatura powietrza powinna wynosić +5°C. Płyta grzejna, która znajduje się na powierzchni, powinna mieć temperaturę na poziomie +15°C. Dzięki stałemu obiegowi powietrza w komorach dochodzi do wyeliminowania różnic temperatury na powierzchniach płyt.
Pomiar strumienia cieplnego
Urządzenie, którym mierzy się strumień cieplny, należy założyć od strony ciepłej. Współczynnik przewodności cieplnej na budowie wyznacza się przy wykorzystaniu strumienia cieplnego. Na ścianie, którą się bada, należy założyć grzejnik o stałej temperaturze. Temperatura ta jest odrobinę wyższa od temperatury otoczenia. Z kolei naprzeciwko grzejnika na drugiej powierzchni ściany umieszcza się miernik strumienia.
Dzięki termoelementom można wyznaczyć temperatury na powierzchniach ściany. Są one połączone z urządzeniami samopiszącymi, dzięki którym możliwy jest pomiar temperatury ustabilizowanej, która nie zależy od otoczenia.
