Woda zarobowa

Woda zarobowa to woda, która jest dodawana do mieszaniny cementu i kruszywa (nauka do uprawnień architektonicznych). Pomaga ona uzyskać mieszankę betonową, która ma odpowiednią konsystencję, która pozwala na rozpoczęcie procesu wiązania cementu. Na parametry stwardniałego betonu może wpływać jakość użytej wody. Zanieczyszczenia w wodzie mogą również wpływać na:

– wiązanie cementu,

– wytrzymałość betonu,

– zabarwienia na powierzchni,

– korozję zbrojenia.

Zgodnie z normą PN-EN 1008:2004 „Woda zarobowa do betonu. Specyfikacja pobieraniu próbek, badanie i ocena przydatności wody zarobowej, w tym wody uzyskiwane z produkcji betonu” podane są wymagania dla wody, którą wykorzystuje się do wytwarzania mieszanki betonowej. Dodatkowo zawarto tam informacje o metodach oceny przydatności (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Uznano też, że woda pitna może być wykorzystywana w betonie bez żadnych badań.

Pochodzenie wody ma wpływ na przydatność wody do wytwarzania betonu. Zgodnie z normą wyróżnia się takie rodzaje wody:

– pitna – przydatna do stosowania w betonie, nie wymaga żadnych badań,

– odzyskiwana z procesów produkcji betonu – powinna być zgodna z wymaganiami normy,

– ze źródeł podziemnych – należy ją poddać badaniom,

– naturalna woda powierzchniowa – należy ją poddać badaniom,

– ze ścieków przemysłowych – trzeba ją zbadać,

– morska lub zasolona – idealna do betonów niezbrojonych,

– z kanalizacji – nie do wykorzystywania w betonie.

Woda, która jest przeznaczona do wykorzystania w betonie musi spełniać wymagania, które dotyczą:

– oceny wstępnej,

– właściwości chemicznych,

– czasu wiązania oraz wytrzymałości.

Wstępna ocena wody oraz badania chemiczne

Wstępną ocenę wody przeprowadza się pod kątem sprawdzenia:

– zawartości olejów i tłuszczów (nie więcej niż widoczne ślady),

– zawartości detergentów (piana powinna znikać w dwie minuty),

– barwy (bladożółta lub jaśniejsza – nie dotyczy wody odzyskanej z produkcji betonu),

– zawiesiny (nie więcej niż określona ilość – nie dotyczy wody odzyskanej z produkcji betonu, gdzie wymagania są odmienne),

– zapachu (dopuszczalny zapach jak wody pitnej, bez zapachu H2S po dodaniu HC1),

– kwasowości (pH > 4),

– zawartości substancji humusowych (jakościowa ocena barwy po dodaniu NaOH).

W normie można znaleźć wymagania, które dotyczą wody w zakresie właściwości chemicznych. Badania chemiczne dotyczą zawartości:

– chlorków,

– siarczanów,

– alkaliów,

– innych szkodliwych zanieczyszczeń (cukrów, fosforanów, azotanów, ołowiu i cynku).

Warto pamiętać o tym, że jedynym źródłem wody w mieszance jest nie tylko woda, którą wlewa się do betoniarki. Kruszywo samo w sobie również zawiera wodę. Dlatego ważne jest, żeby woda, którą wprowadzi się razem z kruszywem, nie miała żadnych szkodliwych składników (programy do uprawnień architektonicznych).

Wymagania dotyczące wody zarobowej w zakresie czasu wiązania i wytrzymałości

Wymagania dotyczące wody zarobowej w zakresie czasu wiązania i wytrzymałości polegają na:

– określeniu początku i końcu czasu wiązania,

– badaniu średniej wytrzymałości betonu po 7 dniach.

Woda odzyskiwana z produkcji betonu posiada najszerszy zakres wymagań i badań. Powinna ona spełnić poniższe wymagania:

– w sytuacji, gdy istnieją specjalne wymagania dotyczące produkowanego betonu, powinno się uwzględniać możliwy wpływ zastosowania tego rodzaju wody, np. w betonie architektonicznym czy betonie narażonym na działanie agresywnego środowiska,

– dodatkowa masa materiału stałego w betonie, która wynika z użycia wody odzyskanej z procesów produkcji betonu, powinna być mniejsza niż 1% całkowitej masy kruszywa zawartego w betonie,

– w przypadku wody, która ma gęstość większą niż 1,01 kg należy przedsięwziąć odpowiednie środki w celu zapewnienia jednorodności zawiesiny materiału stałego w odzyskanej wodzie,

– w przypadku wody o gęstości równej lub mniejszej od 1,01 kg można założyć, że zawiera ona pomijalne ilości materiału stałego.

Więcej ciekawostek znajdziesz na naszym blogu