Wierzchnia warstwa zabezpieczająca od wszelkich uszkodzeń mechanicznych powinna być wykonana tak, aby nie ulegała uszkodzeniom w związku z wydłużeniami termicznymi, na jakie jest narażona. Warstwa powinna również zabezpieczać od wszelkich zniszczeń wodoszczelną powłokę, jaka się pod nią znajduje. Zabezpieczającą wierzchnią warstwę można wykonać na różne sposoby. Najprostszym z nich jest użycie do tego celu desek albo łat na legarach (program jednolite akty prawne na egzamin uprawnienia). Należy swobodnie ułożyć je na wodoszczelnej powłoce, kierując je w stronę spadku tarasowego. Innym sposobem jest ułożenie betonowych chodnikowych płyt na warstwie z piasku.
Wierzchnia warstwa zabezpieczająca
Zastosowanie gładzi cementowej
Stosowana gładź cementowa powinna mieć grubość około 3 cm. Ważne jest zachowanie w niej szczelin dylatacyjnych co około 1,5 metra, w dwóch kierunkach. W ten sposób umożliwimy swobodne poruszanie się. Sufit przy stropodachach może być pochyły albo poziomy. W przypadku, gdy mamy do czynienia ze stropem poziomym, aby wykonać spadek należy zastosować wyrównawczą warstwę z materiału o objętościowym małym ciężarze, lub wykorzystać do tego celu lekki beton. Jeżeli potrzebna jest paraizolacja, układa się ją na najniższych poziomach tzn. na płytach nośnych (materiały do nauki na egzamin do uprawnień budowlanych). Nad warstwą paraizolacyjną nakłada się termiczną izolację. Jest to strefa bezpieczna przed wilgocią. Konstrukcja nośna jest chroniona w ten sposób przed różnicami w temperaturze. Pokryciem jest zazwyczaj papa, położona w kilku warstwach, sklejona lepikiem oraz przyklejona do wyrównawczej warstwy gładzi.
Posadzka betonowa
Warstwę wierzchnią zabezpieczającą można wykonać z posadzki betonowej, która ma grubość około 4 cm. Jest ona bezpośrednio betonowana na tarasie. Powierzchnia powinna za pomocą spoin dylatacyjnych być podzielona na kwadraty wynoszące od 1 do 2 m². W czasie betonowania ustawione listewki tworzą spoiny. Kiedy beton zaczyna ulegać wiązaniu, listewki wyjmuje się, a spoiny uzupełnia specjalną masą asfaltową (egzamin ustny na uprawnienia budowlane). Taka masa nie może być krucha, musi mieć wysoką temperaturę topliwości oraz musi mieć dobrą elastyczność. Jeżeli masa będzie zła, zacznie wciekać do rynny. Jeżeli chcemy postawić na tańszy materiał, zamiast terakotowych płytek możemy użyć płytki cementowe, pod warunkiem, że będą one odporne na czynniki atmosferyczne.
Warstwa wykonana z asfaltobetonu
Wierzchnia warstwa zabezpieczająca może zostać wykonana także z asfaltobetonowej płyty. Zewnętrzne przegrody, jak i pełne stropodachy projektuje się tak, żeby w związku z zewnętrznym klimatem oraz warunkami mikroklimatycznymi pomieszczeń spełniały odpowiednie wymagania. Przede wszystkim najważniejsza jest izolacja termiczna. Stropodach musi mieć zdolność do utrzymywania ciepła i skutecznie uniemożliwiać powstawanie wilgoci, poprzez zjawisko skraplania się wodnej pary. Aby zabezpieczyć stropodach przed skraplaniem w materiałach, z których został wykonany, stosuje się paraizolację (materiały do egzaminu na uprawnienia budowlane). Paraizolacja może być wykonana z różnego rodzaju materiału o różnych wartościach dotyczących dyfuzyjnego oporu. Najczęściej stosowaną paraizolacją w stropodachach jest dwuwarstwowa papa, sklejona tylko na zakładkach. Jej luźne ułożenie spowoduje, że ruchy związane z różnicą temperaturową mogą być swobodne.
