Stropodachy pełne (bez wentylacji)

Są to stropodachy, w których wszystkie warstwy szczelnie do siebie przylegają, bez szczelin lub kanałów umożliwiających przepływ powietrza:
stropodach o tradycyjnym układzie warstw – hydroizolacja stanowi wierzchnią warstwę stropodachu, pod warstwą ocieplenia znajduje się paroizolacja; materiałem termoizolacyjnym jest najczęściej styropian lub wełna mineralna

źródło: Budownictwo Ogólne dla Architektów, P. Markiewicz 

 

Stropodach o odwróconym układzie warstw – hydroizolacja z dwóch warstw papy bitumicznej znajduje się pod warstwą termoizolacji, dzięki czemu nie występuje ryzyko kondensacji pary wodnej, a warstwa hydroizolacji jest osłonięta przeciwko uszkodzeniom mechanicznym jak i niesprzyjającym warunkom atmosferycznym; materiałem termoizolacyjnym jest polistyren ekstrudowany, płyty termoizolacyjne pokryte są warstwą dociskową ze żwiru. Charakterystyczną cechą stropodachów o odwróconych układach warstw jest spływ wody opadowej po kilku poziomach.

Stropodachy wentylowane

Są to stropodachy, w których nad warstwą termoizolacyjną utworzona jest przestrzeń powietrzna. Dzielimy je ze względu na wysokość przestrzeni wentylowanej i konstrukcję warstwy przykrywającej stropodachy wentylowane:

• kanalikowe – nad materiałem termoizolacyjnym wykonane są kanaliki np. poprzez nałożenie na warstwie termoizolacji blachy fałdowanej jako podkładu pod wylewkę wierzchnią; wentylacja takich stropodachów wymaga zastosowania tzn. kanałów zbiorczych, dzięki którym powietrze może dostać się do wszystkich kanalików
• szczelinowe – nad materiałem termoizolacyjnym tworzy się szczeliny przez rozdzielenie płyt dachowych i termoizolacji
• dwudzielne – stropodachy z niską przestrzenią przełazową, utworzoną przez dach z pokryciem i strop, na którym rozłożona jest termoizolacja; pod względem konstrukcji stropodachy dwudzielne przypominają poddasza nieużytkowe w dachach skośnych

 

źródło: Budownictwo Ogólne dla Architektów, P. Markiewicz