Przed przystąpieniem do montażu belek i podciągów niezbędne jest sprawdzenie poziomu górnych powierzchni obydwu podpór. W przypadku stwierdzenia różnicy w poziomach należy nadbetonować podporę niższą. Belki podsuwnicowe przy podnoszeniu powinny być podwieszone co najmniej w dwóch miejscach przewidzianych w projekcie technicznym. Dla zabezpieczenia uchwytów linowych można wykorzystać kształt belki lub wykonać specjalnie w tym celu zaprojektowane uchwyty zabetonowane na odpowiedniej długości
wewnątrz bel. Oś wzdłużna zabetonowanego pręta powinna leżeć na przedłużaniu odpowiedniej gałęzi uchwytu linowego.

Kiedy są dobre warunki do podwieszania belek?

Dobre warunki istnieją, kiedy w belkach pozostają przelotowe otwory po ściągach śrubowych lun sworzniach
ustalających położenie ścianek deskowania w czasie betonowani belek. Takie rozwiązanie pozwala zaoszczędzić stal prętową, którą w innym przypadku trzeba użyć na specjalne zaczepy wbetonowane w podnoszony element.

Montaż belek podsuwnicowych powinien odbywać się szczególnie starannie i dokładnie ze względu na wysokie wymagania w stosunku do zainstalowania toru szynowego dla suwnic. W tym celu rozstaw osi bel
podsuwnicowych oznacza się początkowo w poziomie terenu, a następnie za pomocą pionowania lub też przyrządów mierniczych, przenosi się wymiary na wsporniki słupów, na których mają być oparte belki podsuwnicowe.

Montaż wiązarów dachowych

Ułożenie tych elementów do montażu powinno być równoległe do kierunku ruchu żurawia montującego. Przed ułożeniem wiązarów na podporach należy uprzednio sprawdzić poziomy tych podpór i w przypadku
stwierdzenia różnic, podporę niższą nadbetonować analogicznie, jak przy montażu belek. Na ogół wiązary nie wymagają dodatkowego wzmacniania przy podnoszeniu, natomiast po ich ustawieniu należy je prowizorycznie usztywnić. Wiązary produkowane na terenie budowry przy miejscu ich montażu są w czasie
betonowania ułożone w pozycji leżącej, a do miejsca montażu dostarczane są w pozycji pionowej.
Zarówno przy przestawieniu montowanego wiązara z pozycji poziomej do pozycji pionowej, czyli przy kantowaniu, jak również w czasie samego podnoszenia wiązara przez żuraw montażowy, powstają dodatkowe naprężenia wewnętrzne, nie uwzględniane w obliczeniach statycznych wiązara, które mogą spowodować w nim odkształcenia trwałe.

Wzmocnienie wiązarów

Wykonuje się dwojakiego rodzaju wzmocnienie wiązarów w
czasie montażu:

• dla zabezpieczenia wiązara przy zmianie położenia z poziomego do pionowego,

• dla zabezpieczenia wiązara przy pionowym podnoszeniu,

Wzmocnienie przy zmianie położenia wiązara z poziomego na pionowe, jeśli zachodzi uzasadniona obliczeniem statycznym potrzeba takiego wzmocnienia, składa się z kilku dodatkowych krzyżulców montażowych przymocowanych do górnego i dolnego pasa w poprzek wiązara.

Krzyżulce montażowe obejmują wiązar z obydwu jego stron sięgając od miejsca podparcia wiązara aż do miejsca jego podwieszenia. W czasie przestawiania wiązara z pozycji poziomej do pionowej powinien on opierać się na całej długości dolnego pasa na ciągłym sztywnym podłożu, podparcie punktowe może
spowodować dodatkowe, nieprzewidziane naprężenia wewnętrzne.
Po podniesieniu wiązara do pozycji pionowej wzmocnienie to może być usunięte.

Wzmocnienie wiązara przy podnoszeniu pionowym ma na celu zabezpieczenie go
przed wyboczeniem w płaszczyźnie pionowej. Jest ono zależne od sposobu podwieszenia wiązara. W przypadku bezpośredniego podwieszenia za pomocą uchwytu linowego wzmocnienie składa się z dwóch rzędów dodatkowych montażowych pasów poziomych. Wzmocnienie to zdejmuje się po całkowitym ustawieniu i prowizorycznym lub stałym zamocowaniu wiązara na podporach. Podwieszenie wiązarów może być dokonane tylko w węzłach górnego pasa, najkorzystniej jest przeznaczyć do tego celu dwa pośrednie węzły.

Przy podnoszeniu wiązarów o dużych rozpiętościach za pomocą dwóch żurawi

Podwieszenie można wykonać w dwu lub czterech punktach w węzłach pośrednich górnego pasa wiązara. Przy montażu wiązarów istotne jest zabezpieczenie ich stateczności po ustawieniu na podporach. Niezwłocznie po ustawieniu wiązar musi być przymocowany do podpór, słupów lub innych elementów konstrukcji, powinien być połączony z uprzednio ustawionym wiązarem.