Przez komfort cieplny rozumiemy stan zadowolenia z warunków cieplnych otoczenia.

Uzyskanie i utrzymanie komfortu cieplnego możliwe jest przez zachowanie określonych wartości parametrów mikroklimatu.

Czynnikami komfortu cieplnego wpływającego na stan–samopoczucia i zdrowie człowieka są:

• Temperatura powietrza,
• Prędkość ruchu powietrza,
• Średnia temperatura powierzchni otaczających,
• Natężenie promieniowania cieplnego od źródeł wysokotemperaturowych,
• , Wilgotność powietrza.

W okresie zimowym tj. w okresie ogrzewania wpływ wilgotności na odczucie komfortu cieplnego jest bardzo mały, podobnie jak i wpływ prędkości ruchu powietrza. Decydują tu natomiast: temperatura powietrza, średnia temperatura powierzchni przegród otaczających, zarówno przegród pełnych jak i okien i powierzchni grzejnych. Dla powierzchni mieszkalnych i do pracy umysłowej jako temperaturę dopuszczalną /komfortu/ przyjmuje się +20°C, zaś dla pomieszczeń, w których odbywa się praca fizyczna temperatury komfortu kształtują się niżej /12 – 16°C.

Dla okresu letniego ustalenie temperatury odczuwalnej jest trudniejsze. Istotne znaczenie ma wilgotność i prędkość powietrza. Zwiększenie wilgotności powietrza może być odczuwalne jako spadek temperatury. Ponieważ jednak:

• człowiek słabiej reaguje na wzrost temperatury niż na jej spadek,
• z uwagi na większą prędkość powietrza /przewiew przez uchylone okna/ udział temperatury powietrza staje się znacznie większy niż temperatury powierzchni’ przegród, .
• wilgotność względna powietrza przy maksymalnych temperaturach nie przekracza na ogół 60%,

przyjmuje się, że dla okresu letniego temperatura odczuwalna równa jest temperaturze otoczenia. Jednak jak wiadomo w pomieszczeniach silnie przeszklonych temperatura znacznie przekracza warunki komfortu.