Kapilarność bierna i czynna. Podać cen oznaczenia
Kapilarność czynna Hkc jest to max. wys. na jaką podniesie wodę w porach gruntu ponad poziom swobodnego zw. wody gruntowej. Zależy od uziarnienia, struktury i tekstury gr., temp. wody.
Kapilarność bierna HKB jest to max. Wysokość na jakiej utrzymuje się woda wypełniając całkowicie pory gruntu ponad poziomem swobodnego zwierciadła wody gruntowej po jego obniżeniu. Kapilarność bierna = wysokości słupa wody w cm przy której przebija się powietrze przez próbkę gruntu podczas badania.
Sondowanie gruntu, podział sond i krótka charakterystyka badania.
Sondowanie stosujemy w celu określenia stopnia zagęszczenia gr piaszczystych(sonda stożkowa) oraz
stopnia plastyczności gr spoistych(sondą cylindryczną). Podział sond: s wciskane, s lekka stożkowa SL,
s ciężka stożkowa S.C., s cylindryczna SPT, s udarowo obrotowa ITBzw
S wciskana-specjalne urządzenie wciska sondę ze stałą prędkością i mierzy siłę oporu zagłębianej końcówki .S stożkowe wbija się za pomocą swobodnie opadającej baby i liczy uderzenia potrzebne do
uzyskania zagłębienia. Wzależności od liczby uderzeń określa się stopień zagęszczenia.
Ściśliwość i konsolidacja gruntu
ściśliwość gruntów jest to zdolność gruntu do zmniejszania swojej objętości pod wpływem obciążenia. Miarą ściśliwości gruntu są moduły ściśliwości. Badania ściśliwości gruntu przeprowadza się w laboratorium na różnych typach edometrów, otrzymując edometryczne moduły ściśliwości Mo i M, oraz w terenie za pomocą próbnych obciążeń lub badań presjometrycznych, w wyniku których otrzymuje się moduły odkształcenia gruntu Eo i E.
Moduł odkształcenia E wyznacza się w warunkach jednoosiowego ściskania i ograniczonej bocznej rozszerzalności gruntu natomiast moduł edometryczny M w warunkach jednoosiowego ściskania, lecz przy braku możliwości bocznej rozszerzalności gruntu.
W przypadku wszechstronnego izotropowego ściskania gruntu wyznacza się moduł ściśliwości objętościowej Eo natomiast przy jednoosiowym ściskaniu i swobodnej bocznej rozszerzalności moduł ściśliwości właściwej ES
Wyznaczanie naprężeń dodatkowych bezpośrednio pod fundamentem.
Naprężenia dodatkowe ódz stanowią przyrost naprężeń w zakresie od naprężeń ózs do naprężeń ózq . Wyznacza się je ze wzoru ódz = ç (q- ózs) ,gdzie ózs-naprężenie wtórne, ç-współczynnik rozkładu naprężeń, q-obciążenie pierwotne.
Naprężenia dodatkowe są to naprężenia powyżej naprężeń geostatycznych przed powstaniem np. budynku. Naprężenia dodatkowe liczymy w następujący sposób :
-musimy poczynić pewne założenia i do nich dobieramy metodę obliczeniową,
-musimy przyjąć model obliczeniowy ośrodka gruntowego (przyjmujemy model ośrodka sztywnego albo przyjmujemy, że ośrodek gruntowy przyjmuje model ciała sprężystego).
Rozkład naprężeń w gruncie zależy od wielkości obciążenia i parametrów ośrodka gruntowego. Wyliczone naprężenia musimy odnieść do naprężeń, które ośrodek gruntowy może przenieść.
Sztywność fundamentu głównie decyduje o naprężeniach zaraz pod fundamentem.
Najczęściej stosujemy dwa modele obliczeniowe :
-sztywny (obliczamy naprężenia, które występują bezpośrednio pod fundamentem)
-plastyczny (sprężysty)-obliczamy wzorami Boussinesq
