fbpx
program
Uprawnienia Budowlane

Układ przestrzenny dworca autobusowego jest funkcjonalnie związany z technologią jego pracy (program na uprawnienia budowlane w wersji android). Dotyczy to organizacji ruchu autobusowego wewnątrz dworca oraz organizacji ruchu podróżnych i bagażu.

Projektując dworce autobusowe ważny jest sposób rozwiązanie peronów. Do najprostszych sposobów zalicza się szeregowe ustawienie stanowisk przelotowych, które są przedzielone wysepkami-peronami. Dodatkowo charakteryzują się one kolizyjnym dojściem ludzi poprzez jezdnie od czoła lub z boku.

Bezkolizyjnymi rozwiązaniami są perony:

– czołowe,

– przelotowe wielostanowiskowe,

– skośne.

Układ przestrzenny dworca autobusowego
Układ przestrzenny dworca autobusowego

Peron czołowy i przelotowy

Perony czołowe charakteryzuje się tym, że posiada szereg wycięć w linii krawężnika. W linie te autobus wjeżdża przodem lub tyłem. Jest to najbezpieczniejsze rozwiązanie dla pasażerów. Perony czołowe pozwalają na to, żeby móc umieścić dużą liczbę stanowisk. Konieczna jest jednak jazda autobusu do tyłu. Z tego powodu nie jest to najlepsze rozwiązanie dla autobusów z przyczepami.

Peron przelotowy jest najlepszym rozwiązaniem. Posiada on gładką krawędź. Możliwy jest zatokowy podjazd i wyjazd autobusu. Jednak jego minusem jest to, że dojście do odpowiednich stanowisk jest wydłużone.

Perony skośne

Perony skośne łączą w sobie cechy peronów czołowych i przelotowych (materiały do egzaminu na uprawnienia budowlane). W sytuacji, kiedy jest dużo miejsca, konieczne są niewielkie manewry autobusem. Jest to w pewnych przypadkach dobrym rozwiązaniem dla autobusów z przyczepami.

Rozwiązania peronów

W zależności od ilości i nasilenia ruchu stosuje się rozwiązanie peronów:

– jednopoziomowe,

– wielopoziomowe.

Obieg autobusu wewnątrz terenu dworcowego wygląda w ten sposób:

a) perony przyjazdowe – wysiadanie,

b) obieg szybki, tj. podjazd na perony i wyjazd,

c) obieg długi, który bierze pod uwagę takie czynności, jak tankowanie paliwa, mycie, szybką obsługę i oczekiwanie.

Zakres obsługi ogranicza się głównie do sprzątania i mycia. Obieg ma miejsce na otwartej lub krytej przestrzeni. Przestrzeń ta jest dostępna wyłącznie dla obsługi dworcowej oraz służby liniowej. Prawidłowe rozwiązanie tej części zależy od:

– sytuacji urbanistycznej,

– umieszczenia wjazdu i wyjazdu,

– przyjętej zasady peronów (informacje na temat egzamin na uprawnienia budowlane).

Pomieszczenia obsługi ruchu i obsługi autobusów

Do pomieszczeń obsługi ruchu i obsługi autobusów należą:

– pomieszczenia socjalno-sanitarne,

– poczekalnia służby liniowej,

– pomieszczenia dyżurnego i dyspozytora,

– kasy konduktorskie,

– likwidatura,

– hol obok kas biletowych dla odbioru diagramów,

– pomieszczenia administracyjne (pokój kierownika dworca, kierownika kas, strażnika),

– pomieszczenia gospodarcze.

Część obsługi dworca łączy się bezpośrednio z obsługą podróżnych poprzez:

– informatora, który znajduje się obok dyżurnego ruchu,

– kasy biletowe.

Pomieszczeniami dla obsługi podróżnych są części:

– bagażowa,

– konsumpcyjna: bufet, bar, kiosk, kawiarnia,

– usługowa: fryzjer, ekspozytura poczty,

– wypoczynkowa: świetlica, poczekalnia,

– kioski prasy i książek.

Ruch podróżny to główny czynnik, który kształtuje wnętrze dworca. Hol kasowy najczęściej łączy się z poczekalnią. Jest to główny i największy elementy budowli.

Dobry schemat ruchu podróżnych powinien uwzględniać ruch, czyli:

– wejście i wyjście na perony z zatokami bagażowymi, sanitarnymi, kioskami,

– ruch wolniejszy z zatoką kasową i poczekalnią,

–  ruch długi, tj. konsumpcja, usługi, wypoczynek oraz obsługa matki i dziecka, ewentualnie hotel dzienny.

Zapotrzebowanie na powierzchnię

Obliczenie potrzebnych powierzchni wynika z założonych ilości odjazdów w ciągu godziny (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). Należy wziąć pod uwagę:

– odpowiedni procent ludzi, którzy się przesiadają,

– 10-15% przyjeżdżających, który będą znajdować się w obrębie dworca.

Podstawą przyjęcia zasadniczych wymiarów jest maksymalna liczba osób przebywających równocześnie. Należy to połączyć z:

– liczbą kas,

– procentem ludzi korzystających z biletów miesięcznych,

– specyfiką ruchu pasażerów (ruch podmiejski, dalekomiejski, międzyosiedlowy, turystyczny).

Podziel się:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Znajdź na blogu
Kategorie artykułów
Nasze produkty
Darmowy poradnik

Nie zwlekaj i dołącz do nas już dziś i otrzymaj poradnik wraz z wypełnionym zbiorczym zestawieniem praktyk!

Uprawnienia-budowlane.com