Proces sporządzania siatki przepływu polega na przybliżonym wpisaniu w podłużny przekrój przepływu siarki ortogonalnej, która posiada oczka kwadratowe. Od góry granicznymi liniami przepływu jest tu zwierciadło wody gruntowej, a od dołu strop warstwy nieprzepuszczalnej. W tym samym czasie należy spełnić warunek, że różnice poziomów piezometrycznych między sąsiadującymi liniami ekwipotencjalnymi powinny być takie same. Ilość linii ekwipotencjalnych oznaczanych literą m jest przyjmowana w zależności od wymaganej dokładności.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Stosowanie metod przybliżonych

Często dochodzi do sytuacji, że należy zastosować metody przybliżone. W tym przypadku występują dodatkowe czynniki, które muszą zostać uwzględnione. Pierwszym z takich czynników jest niejednorodność podłoża, które składa się najczęściej z warstw gruntów. Oprócz tego występuje różnorodność zmian obciążenia podłoża podczas wznoszenia budowli. Ostatnim czynnikiem jest nieliniowość wykresu ściśliwości oraz znaczne odkształcenia trwałe gruntu. Czynniki te wpływają na osiadania fundamentu i można zauważyć to na podstawie analizy zmian stanu naprężeń w podłożu podczas wznoszenia budowli.[segregator uprawnienia budowlane]

Naprężenia w podłożu

Przed rozpoczęciem robót budowlanych w podłożu mamy do czynienia z naprężeniami pierwotnymi. Podczas robót budowlanych dochodzi do zmiany naprężeń w stosunku do stanu pierwotnego. Przykładowo wykopy przyczyniają się do zmniejszenia naprężeń, natomiast nasypy i budowla je zwiększają. W celu oznaczenia występujących w podłożu naprężeń oraz ich przyrostów stosowane są odpowiednie nazywa oraz symbole. Próbka gruntu znajdująca się w edometrze odpowiada wydzielonej z podłoża warstwie o konkretnej grubości. Stan obciążenia ciężarem własnym uzyskuje się poprzez przyłożenie obciążenia jednostkowego, które jest równe naprężeniu pierwotnemu.[akty uprawnienia budowlane] Stan tu opisany występuje przed rozpoczęciem robót budowlanych. Poprzez odciążanie próbki dochodzi się do stanu naprężeń minimalnych. Od tego właśnie stanu liczone jest osiadanie fundamentu. Poprzez obciążanie próbki kolejny raz maksymalnym przyrostem naprężenia do wartości naprężenia całkowitego możemy otrzymać zmianę grubości próbki, która odpowiada tej zmianie grubości warstwy w podłożu wpływającej na osiadanie fundamentu. Przez krzywoliniowość wykresu ściśliwości oraz dużych różnić w modułach ściśliwości podłoże nie może zostać uznać za jednorodne, nawet gdy posiada ono jeden rodzaj gruntu o takim samym stanie. Spowodowane jest to tym, że wielkość modułów ściśliwości pierwotnej oraz wtórnej i odpowiadające im zakresy naprężeń uzależnione są od głębokości zalegania warstwy.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Metoda naprężeń

Metoda naprężeń jest oparta na wzorach, które dotyczą naprężeń występujących w półprzestrzeni gruntowej. Jest to metoda najczęściej stosowana i zalecana przez normę PN-59/B-03020. Przyjmowane jest tu, że warstwa gruntu w podłożu fundamentu nie ulega odkształceniom w kierunku poziomym. W tej sytuacji próbka gruntu w edometrze pokazuje dość dokładnie odkształcenia pionowe warstwy.[uprawnienia budowlane] Ważne jest, że podczas obliczania całkowitego osiadania odkształcenia kolejnych warstw są sumowane do tej głębokości, na której występuje grunt o dużo mniejszej ściśliwości. Ważne jest, że podczas stosowania tej metody należy wykonać 3 główne zadania. Po pierwsze podłoże dzieli się na warstwy o grubości, która nie może przekraczać połowy szerokości fundamentu. Następnie wyznacza się naprężenia występujące na głębokościach, które odpowiadają środkom grubości warstw. Ostatnim etapem jest wyznaczenie edometryczne modułu ściśliwości dla odpowiednich zakresów naprężeń dla poszczególnych warstw.[uprawnienia budowlane testy]