Błędne jest myślenie, że budynki, które powstają na skutek okresu przejściowego, należy zbudować z lekkiej konstrukcji, którą będzie można rozebrać w przypadku zmiany lokalizacji i ponownie zmontować po przeniesieniu elementów we właściwą lokalizację. W związku z tym w przypadku takiego budownictwa należy zastosować odmienne techniki budowlane (materiały do nauki na egzamin do uprawnień budowlanych). Opierają się one głównie na postępowych rozwiązaniach konstrukcyjno – materiałowych, czyli na wykorzystaniu przede wszystkim lekkich konstrukcji szkieletowych ze strunobetonu lub cienkościennych pustaków. Ich zadaniem jest eliminacja głębokich, obwodowych i materiałochłonnych fundamentów.
Docelowo wieś ma ulec przeobrażeniu i przekształceniu w wielkotowarowy system gospodarowania z indywidualnego systemu gospodarowania (egzamin na uprawnienia budowlane). Zanim jednak do tego dojdzie, należy przede wszystkim rozważyć dalsze metody realizacji budynków dla gospodarstw drobnotowarowych. Wydaje się więc, że konieczne jest zastosowanie elementów i urządzeń, dzięki którym będzie można dokonać rozbiórki indywidualnych budynków, żeby później wykorzystać je do ponownego montażu budynków przeznaczonych dla gospodarki wielkotowarowej. Dotyczy to przede wszystkim budynków inwentarskich, gospodarczych i składowych.
Do budownictwa przejściowego należy zaliczyć między innymi:
Skala budownictwa przejściowego wymusza racjonalnego i praktycznie niezwłocznego działania w kwestii technicznych czy gospodarczych. Nie można zniweczyć zasobów budowlanych i wysiłku społecznego. Są to niezbędne czynniki, żeby móc doprowadzić do zamierzonego i koniecznego przekształcenia wsi (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia budowlane). Niemożliwe oraz niecelowe wydaje się, żeby produkować w wytwórniach prefabrykatów budynków wiejskich w całości jako gotowych obiektów. Nie ma to sensu w polskiej rzeczywistości. Jednak sensowne pod względem praktycznym i ekonomicznym jest podział budynków na elementy, które najpierw można wyprodukować fabrycznie, a dopiero później zamontować na placu budowy.
Do prac przygotowawczych zalicza się prace:
– naukowe,
– studialne,
– projektowe.
Prace przygotowawcze są niezbędne z powodu umożliwienia podziału budynków na elementy, które będą przedmiotem przemysłowego wytwarzania przez przemysł budowlany, a następnie łączenia w konkretny obiekt.
Typizacja budownictwa
Typizacja należy do podstawowej działalności projektowej. Jej celem jest przede wszystkim uprzemysłowienie budownictwa wiejskiego. Zanim wybierze się typy, które mają być przeznaczone do masowego powtarzania, należy określić cel, któremu to powtarzanie ma służyć.
Celami typizacji w budownictwie wiejskim są:
– podniesienie jakości wykonawstwa budowlanego,
– uzyskanie przydatnych obiektów (pod względem funkcjonalnym oraz użytkowym)
– obniżka kosztów i techniczne usprawnienia wykonawcze (cel bezpośredni).
Dzięki temu będzie można zapewnić wymagane środowisko i w tym samym czasie wybudować budynki o wysokiej jakości technicznej i architektonicznej. Będzie to wykonane mniejszym kosztem oraz w krótszym czasie.
Bezpośredni cel jest jednak trudny do osiągnięcia. Ma na to wpływ rozproszone budownictwo i obiekty, które są niewielkie kubaturowo. Aby jednak udało się go zrealizować, należy:
– zapewnić jednolitą możliwie wysoką przeciętną jakość wyrobów, elementów i budynków,
– doprowadzić do powiązania wykonywanych obiektów z wymaganiami planowej gospodarki rolnej, jednak należy brać pod uwagę możliwość perspektywicznej zmiany tych planów, zarówno pod względem kierunkowym jak i natężenia ilościowego,
– wprowadzić minimalizację nakładów inwestycyjnych, np. na 1 stanowisko produkcji zwierzęcej lub 1 m2 powierzchni użytkowej,
– wprowadzić minimalizację cyklu produkcyjnego, czyli skrócenie cyklu i obniżenie pracochłonności wykonawstwa obiektów, do minimalnych, technicznie uzasadnionych rozmiarów, możliwych do osiągnięcia w warunkach wiejskich.
