– obniżone o 25% naprężenie dopuszczalne w betonie dla konstrukcji żelbetowej rampy.
rampa zrzutni
Zdarza się tak, że koks nierówno się rozkłada na platformie wozu gaśniczego. Ma to miejsce w momencie niewłaściwego odebrania rozżarzonego koksu z komory pieca przez wóz. Powoduje to sytuację, że niektóre partie koksu, które są pod wieżą gaśniczą, nie są do końca wygaszone. Należy wówczas zalać wodą rozżarzone gniazda koksu na rampie. W rezultacie następuje miejscowe szybkie ochładzanie powierzchni rampy, która jest nagrzana i może wystąpić uszkodzenie wykładziny. Jeżeli wykładzina jest z płyt bazaltowych, to uszkodzenia objawiają się powierzchniowymi odpryskami i pęknięciami płyt (testy uprawnienia budowlane).
Koks, który spada z wozu gaśniczego na rampę zrzutni, wywiera na nią wpływ i należy to uwzględnić. Można to obliczyć poprzez pomnożenie ciężaru warstwy koksu przez współczynnik dynamiczny.
Na konstrukcję rampy negatywnie wpływają:
– temperatura,
– ścieralność materiału,
– agresywne działanie wody pogaszeniowej.
Żeby zapobiec niszczeniu rampy, wykłada się ją płytkami żeliwnymi bądź bazaltowymi. Konstrukcję zewnętrzną rampy buduje się z betonu przy użyciu cementu hutniczego lub cementów specjalnych, które są odporne na agresywne wpływy (program do egzaminu na uprawnienia na komputer).
Wymiary
Nie ma odgórnie określonych wymiarów zrzutni. Wszystko zależy od aspektów technologicznych. Szerokością z reguły jest połowa użytecznej długości komory pieca koksowniczego lub jej półtorakrotna wysokość.
Jako przykład można podać baterię pieców koksowniczych typu PTU-57, które opracowało Biuro Projektów Przemysłu Koksochemicznego „Koksoprojekt”. Długość rampy zrzutni ma 60,5 m, a szerokość po ukosie – 6 m.
Kąt pochylenia rampy zrzutni to ok. 28-29o. Zależy on od współczynnika tarcia koksu po wyłożonej płytkami powierzchni rampy. Dowiedziono, że koks na powierzchni rampy tworzy równomierną warstwę o grubości ok. 60 cm przy kącie:
Rampa pochyła jest podstawową konstrukcją zrzutni wykonaną z żelbetu. Jej konstrukcję wykonuje się na mokro w deskowaniu bądź jako prefabrykowana.
W przypadku konstrukcji monolitycznej płyta rampy ma grubość 15 cm. Opiera się ona na dwóch belkach podłużnych z żelbetu. Przekrój tych belek wynosi 20 x 45 cm, a ich rozstaw to 2 m. Na pionowej ścianie skrzyni, tzw. wannie, leży jedna z belek. Druga z kolei jest na słupach, a rozstaw między nimi wynosi 3 m. Ze względu na to, że na płytę temperatura ma duży wpływ, to jest ona podzielona dylatacjami w odległości co 12 m. W celu umożliwienia swobodnego wydłużania się płyty w oba kierunki, robi się w środkowej części przegub. Ma on długość 2 m i osiąga szerokość o wartości 8 m. Zbrojenie przegubu oblicza się na siłę poziomą. Przy ścianie wanny, na końcach segmentów, robi się opory w płycie. Mają one formę beleczek z żelbetu.
W przypadku konstrukcji prefabrykowanych płyta rampy wykonana jest z panwiowych płyt. Ich szerokość wynosi 99 cm, grubość – 10 cm, przekrój żeberek – 12 x 19 cm. Układa się je w sposób swobodny na ścianie wanny, a także na prefabrykowanych belkach podłużnych rampy. Jeżeli wykona się poprawnie opory w płytach, to zabezpieczone są one przed zsuwaniem się (programy do uprawnień architektonicznych).
W otworach stóp fundamentowych montuje się słupy ramy, także te prefabrykowane. Plusem takiej prefabrykowanej konstrukcji jest to, że istnieje możliwość, żeby w 100% wyeliminować wpływ temperatury na rampę. Kolejną zaletą jest to, że stosunkowo szybko można wykonać taką konstrukcję.
