Dobierając odpowiednio warstwę zewnętrzną termoizolacji, warto zainteresować się materiałem, takim jak silikat. Bardzo dobrze sprawdza się w procesach związanych ze wznoszeniem niskoenergetycznych typów budynków, a także pasywnych. Niskoenergetyczne budynki cechują się wysoką energetycznością, a zarazem ograniczonym i stosunkowo niskim poziomem zapotrzebowania cieplnego, niż w przypadku wznoszenia tradycyjnych budynków. Poziom ten kształtuje się na poziomie 30-50%. Prawo budowlane w artykule 5 ust.1 wskazuje, że wszelkie projekty, jak i sam proces budowy muszą być zgodne z przepisami, zapewniając jednocześnie budynkom wysoki poziom izolacji cieplnej i oszczędność energii (segregator z aktami prawnymi do egzaminu na uprawnienia budowlane) Budynek należy użytkować zgodnie z przeznaczeniem oraz zachować odpowiednią jego estetykę i poprawny techniczny stan. Zastosowanie silikatów w niskoenergetycznym i tradycyjnym budownictwie ma tutaj duże znaczenie.

Produkcja silikatów

W roku 1880 opatentowano produkcyjną technologię silikatowych wyrobów. Dokonał tego W. Michaelis. Kilka lat później zaczęto produkować silikaty na przemysłową skalę. Silikaty stosuje się m.in. do wykonania elementów murowych. Cegła silikatowa różni się technologicznie oraz pod względem składu od tradycyjnej ceramicznej cegły. Mimo różnic jest ona wykorzystywana do dziś, a zainteresowanie nią ciągle wzrasta. Ma to związek z jej dużą wytrzymałością, która kształtuje się na poziomie 10-40 MPa. Cegła silikatowa jest ognioodporna, mrozoodporna i szczelna. Te wszystkie zalety wpływają na to, że inwestorzy wybierają właśnie je jako materiał, do wznoszenia ścian. (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). Chociaż poryzowana ceramika, jak i beton komórkowy mają lepsze parametry dotyczące ciepłochronności, to mimo wszystko silikaty są silną stroną w niskoenergetycznym budownictwie, a nawet w budownictwie o charakterze pasywnym.

Czynniki decydujące o niskoenergetycznym charakterze budynku

W branży budowlanej o niskoenergetycznym bądź pasywnym charakterze budynku nie decyduje tylko parametr ciepłochronny. Silikat posiada jeden z wysokich poziomów paroprzepuszczalności spośród budowlanych materiałów. Współczynnik dyfuzyjnego oporu wynosi w tym przypadku p=5/10 oraz p=5/25. Przy wyrobach silikatowych spoiwem zabezpieczającym je jest wapno. Skutecznie zabezpiecza powierzchnię przed grzybami i mikroorganizmami. Wykonane ściany z silikatowych cegieł stanowią tzw. regulator wilgotności. Oznacza to, że przejmują z powietrza nadmierną wilgoć i kiedy poziom wilgotności ulegnie obniżeniu w danym pomieszczeniu, ściany silikatowe oddają ją z powrotem. To powoduje, że wilgotność jest stabilna i wynosi w przedziale 40 do 60%.(wybierz swój dostęp do programu uprawnienia architektoniczne).

Wady nowopowstałych obiektów

Obecnie pomimo stosowania nowoczesnych projektów i technologii nowe obiekty oraz ich składowe części są obarczone często wadami. Takie wady spowodowane są głównie przez niedbałe i niedostateczne wykonawstwo. Dopiero w późniejszym czasie błędów doszukuje się w projektach. Podczas wznoszenia budynków często zapomina się o próbie generalnej, czyli o etapie, w którym budynek zaczyna być użytkowany. Materiałem budowlanym, który jest popularny podczas stosowania tradycyjnych murowych konstrukcji jest piaskowo – wapienna cegła. Ma ona prosty skład, do którego wchodzi piasek z dużą ilością krzemionki, palone wapno oraz woda. (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia architektoniczne). Taka cegła posiada strukturę podobną do piaskowca, czyli do skały, którą można znaleźć w ziemskiej skorupie.