Zastępcze środki technicznego magnezowego chlorku

Magnezowy uwodniony siarczan otrzymuje się ze słonych jezior albo poprzez rozpuszczenie magnezji w siarkowym kwasie, który nadaje się do użycia. Jego wartość wynosi 44-7-66% MgS04. Łatwo rozpuszcza się we wodzie a wyroby, jakie z niego powstają są mniej higroskopijne. Mają one jednak mniejszą wytrzymałość niż w przypadku chlorku magnezowego. Nadaje się on bardziej niż magnezowy chlorek do wyrobu wiórowo – cementowych płyt oraz do skałodrzewnych wyrobów. Chlorek żelazowy, siarczan żelazowy oraz chlorek cynkowy nie znajdują praktycznego zastosowania wiążąc się po zarobieniu go z wodą i kaustycznym magnezytem (uprawnienia budowlane).

Szkodliwe oddziaływanie wody oraz wilgoci

Woda oraz długotrwała wilgoć szkodliwie wpływają na wyroby z magnezjowego cementu (testy 2021 uprawnienia). Działanie jest tym bardziej szkodliwe, im wyrób posiada więcej porów. Ścisłe wyroby posiadające uszczelniające domieszki m.in. talk, mają pewną odporność na oddziaływanie wody i można stosować je w kuchniach, łazienkach itp. Odporność przed wilgocią zwiększa się przy pomocy zastosowania domieszek ceglanego mielonego tłucznia. trasu, talku czy mielonego wielkopiecowego żużla itd. Można otrzymać ja także poprzez nacieranie powierzchni lnianym olejem, parafiną albo woskiem. Wodne roztwory kwasów, szeregu soli i zasad mają niszczący wpływ na wyroby z magnezjowego cementu. Gips oraz wapno oddziałują specjalnie szkodliwie na zarobione magnezowym chlorkiem wyroby, ponieważ wytwarzają one wapniowy chlorek, który powoduje rozkład spoiwa.

Normalna konsystencja spoiwa ustalana jest na przygotowanej w postaci ciasta masie, która zawiera roztwór magnezowego chlorku o gęstości wynoszącej 22°Be. W cieście znajduje się także kaustyczny magnez w takiej ilości, aby podczas wykonania próby w Vicata trzon zagłębił się na 30-^36 mm.

Zastosowanie magnezjowego cementu

Magnezjowy cement stosuje się do skałodrzewnych bezspoinowych posadzek, skałodrzewnych podłogowych oraz okładzinowych płytek, architektonicznych ozdób, podokienników czy wyrobu wiórowo – cementowych płyt. Cement typu romańskiego wynaleziono w roku 1796. Cement ten otrzymuje się za pomocą wypalenia margli przede wszystkim w szybowych piecach. Temperatura wynosi mniej niż temperatura spiekania, a wypalony produkt mieli się. Wypalanie odbywa się w temperaturze 900-^1100°C (program egzamin uprawnienia 2021).

Wypełniające materiały

Łączenie się z wypełniającymi materiałami jest dobrym rozwiązaniem (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Przede wszystkim dobrymi materiałami są trociny, azbest oraz inne włókniste materiały. Magnezjowy cement stanowi odpowiednie spoiwo do tworzyw z drzewnymi wypełniaczami, ponieważ lignina i celuloza nie ulegają rozkładowi w środowisku. Używając innych spoiw, które zawierają wapno możliwe jest rozkładanie się organicznych części oraz stopniowe niszczenie spoiwa.