Wibratory o silnikach elektrycznych bądź spalinowych
Budując nawierzchnie betonowe najczęściej stosuje się wibratory, które mają silniki elektryczne bądź spalinowe (egzamin na uprawnienia budowlane). Ze względu na rodzaj i wielkość powierzchni zetknięcia się wibratora z zagęszczaną masą betonową wyróżnia się wibraotry:
– płytowe,
– listwowe/deskowe.
Wibratory beton
Wibratorami płytowymi są lekkie wibratory, których płyta ma kształt kwadratu bądź prostokąta, który jest zbliżony do kwadratu. Takie wibratory wykorzystuje się przede wszystkim do:
– robót naprawczych,
– zagęszczania podbudów betonowych, które mają niewielkie rozmiary.
Z kolei wibratory listwowe bądź deskowe są większymi wibratorami, które mają o wiele większy ciężar, a płyta podstawowa jest w kształcie wydłużonego prostokąta. Stosuje się je najczęściej do zagęszczania masy betonowej w wykonywanych nawierzchniach betonowych o małym postępie robót, czyli np.
– w krótkich ulicach miejskich,
– na bardzo krótkich odcinakach w sytuacji, kiedy dojdzie do awarii wykańczarki.
Wibratory działają skuteczniej w przypadku, kiedy masa betonowa jest zagęszczana z kruszywem wielofrakcjowym. Na skuteczność zagęszczania wpływa także częstotliwość drgań. W przypadku wibratorów płytowych częstotliwość drgań jest na poziomie 2500-4000 drgań w ciągu jednej minuty.
Optymalny czas wibrowania zależy przede wszystkim od:
– rodzaju wibrowanej masy betonowej,
– urabialności masy betonowej,
– grubości warstwy wibrowanej,
– charakterystyki wibratora.
Optymalny czas wynosi ok. 54-60 sekund. Należy wziąć pod uwagę to, że zbyt długie wibrowanie jest szkodliwe (program egzamin uprawnienia 2021). Dochodzi wówczas do przewibrowywania. W efekcie grubsze ziarna kruszywa opadają, a do góry podchodzi zaprawa cementowo-piaskowa. Skutkiem tego jest obniżenie własności technicznych betonu, zwłaszcza odporność na ścieranie.
Aktualnie wibratory produkuje się w różnych firmach budowy maszyn budowlanych i drogowych. Najpopularniejszymi wibratorami są te, które produkuje firma A.B.G. Ich cechą charakterystyczną jest samoczynny posuw z szybkością od 2 do 20 m/min.
Daszki ochronne
Przewoźne daszki ochronne przykrywają świeżo wykończoną nawierzchnię. Najczęściej są one zbudowane z drewna bądź mają konstrukcję stalową dwuspadową. Daszki mogą mieć takie wymiary:
– długość: od 3 do 4 m,
– szerokość: taka sama jak rozstaw prowadnic,
– wysokość w miejscach podpór: od 0,15 do 0,3 m.
Konstrukcje daszków należy pokryć płótnem brezentowym. Powinno być ono tak naciągnięte, żeby podczas deszczu nie powstawały worki wodne. Pokrywając daszki należy pamiętać o tym, żeby na ich bokach pozostawić wolne pasy płótna. Są one niezbędne do tego, żeby pokryć styki sąsiednich daszków (wydrukowane akty prawne na egzamin na uprawnienia budowlane). Żeby nie doszło do przewiewu wzdłuż nawierzchni ważne jest, żeby pierwszy i ostatni daszek był pokryty płótnem od czoła. Daszki można również pokryć blachą falistą bądź odpowiednim plastikowym materiałem.
Daszki stalowe najczęściej robi się z rur stalowych bądź stali profilowej. W zależności od długości każdy z daszków zbudowany jest z dwóch do czterech wiązarów, które są ze sobą sztywno połączone. Daszki te opierają się na 4 kołach ze stali.
Daszki, które są wykonane z drewna, stosuje się coraz rzadziej.
Pierwszy daszek posuwa się w sposób bezpośredni za wykańczarką. Ma on różne wymiary od pozostałych daszków ochronnych z powodu odmiennego przeznaczenia. Główną funkcją pierwszego daszku jest umożliwienie wykończenia nawierzchni nawet podczas silnego nasłonecznienia bądź deszczu. Z tego powodu daszek posiada takie wymiary:
– szerokość: jest taka sama jak rozstaw prowadnic,
– długość: odpowiada długości najdłuższej płyty, czyli odległości pomiędzy szczelinami poprzecznymi (od 4 do 10 m),
– wysokość: wynosi ok. 2 m.
Daszki robocze mają konstrukcję zbliżoną do daszków ochronnych. Wykonuje się je ze stali bądź z drewna (egzamin na uprawnienia budowlane).
