Najłatwiej jest o zniszczenie w okolicach styków prefabrykatów i przegubów. Jest to spowodowane tym, że głównie w szczelinach przegubów jest nagromadzona sadza, która na skutek wilgoci intensywnie koroduje przyległy beton (uprawnienia budowlane 2021).
W przypadku płyt uszkodzenia się pojawiają z powodu:
– mniejszej grubości w porównaniu z wymiarami belek czy słupów,
– cieńszej otuliny betonowej zbrojeń płyt.
W zależności od stopnia zaawansowania zniszczeń konieczne jest stosowanie najróżniejszych sposobów naprawy i wzmocnień, włącznie do częściowej/całkowitej wymiany niektórych elementów.
Uszkodzenia w płytach
Naprawa uszkodzeń
Aby móc naprawić uszkodzenia, które powstały w danej konstrukcji, podpiera się ją i odkuwa skruszałe warstwy. Robi się to do momentu pojawienia się zdrowego betonu. Należy wyczyścić zbrojenie z rdzy, sprawdzić jego wartość techniczną i stopień dalszej przydatności. Kolejnym krokiem jest uzupełnienie istniejącego zbrojenia do ustalonej na podstawie obliczeń ilości (program do egzaminu na uprawnienia na komputer).
Jak już odkute miejsca będą oczyszczone i dokładnie spłukane strumieniem wody, to większe ubytki trzeba zastąpić nowym betonem. Do tego celu wykorzystuje się odpowiednio dobrane formy. Sposób natryskowy jest dobry, kiedy brakuje w elemencie niewielkiej warstwy betonu.
Beton, który wykorzystywany jest do prac naprawczych, powinien być szczelny. Ważne jest, żeby użyć dobrej jakości cementu hutniczego. Istotne również jest to, żeby poprawnie otulić betonem wkładki zbrojeniowe. Jeżeli występują warunki agresji chemicznej, to należy zadbać o to, żeby otulina była grubsza o 1 do 2 cm w przeciwieństwie do konstrukcji żelbetowych, na które nie oddziałują takie warunki. Minimalna grubość otuliny betonowej w:
– płytach: minimum 2 cm,
– żebrach: minimum 3 cm,
– podciągach i ramach: minimum 4-5 cm.
W momencie, jak już będzie gotowy beton uzupełniający, ważne jest, żeby o niego dbać w odpowiedni sposób. Ma to na celu zapobieżenie powstawania rys skurczowych. Dlatego konieczne może się okazać, że trzeba będzie powierzchniowo zabetonować metalową siatkę w częściach dobetonowanych.
Niesamowicie ważne jest, żeby sprawdzić stan starego betonu w naprawianej konstrukcji. Jeżeli są rysy, to może być konieczność zainiektowania ich. Warto wówczas sprawdzić, czy beton nie jest szczelny i czy grubość warstwy betonu otulającego zbrojenie jest niedostateczna. Jeżeli tak jest, to konieczne jest uszczelnienie konstrukcji. Może to być wykonane przy pomocy wyprawy z dodatkiem uszczelniającym lub poprzez pokrycie konstrukcji roztworami fluatów.
Województwo kieleckie
Pomiędzy I a II wojną światową korekcie poddane zostały granice. Z diecezji sandomierskiej przyłączono fragmenty następujących dekanatów:
– zagnańskiego,
– badzentyńskiego,
– nowosłupeckiego.
W efekcie diecezja kielecka rozrosła się na cały obszar Gór Świętokrzyskich. Aktualnie spora część województwa podlega diecezji kieleckiej. Wyjątkami są dorzecze Kamiennej oraz częściowo Czarnej. Te miejsca są w granicy diecezji sandomierskiej (program z aktami na uprawnienia budowlane).
Województwo kieleckie położone jest w obrębie Wyżyny Środkowomałopolskiej. Rozciąga się ona pomiędzy lukami Pilicy (obok Tomaszowa Mazowieckiego) a Wisły (między Krakowem i ujściem Kamiennej). Można ten teren podzielić na trzy regiony geograficzne ze względu na budowę geologiczną i ukształtowanie obszaru: Wyżynę Kielecko-Sandomierską, Nieckę Nidziańską i Wyżynę Przedborską. Jednak strefy kulturowe, które powstały na skutek warunków naturalnych i różnej jakości gleb, nie pokrywają się z wyżej wymienionymi regionami. Nieprzerwanie od neolitu zasiedlony był pas lasów, który rozciągał się od Miechowa, wzdłuż Wisły, aż do Sandomierza i Opalowa. W wieku XIV zaludnienie sięgało tu 20-30 osób na kilometr kwadratowy. W średniowieczu wytrzebiono lasy. Na skutek tego działania rozwinęło się budownictwo murowane (brak drewna i obfitość kamienia).
W Niecce Nidziańskiej wykorzystywano popularny gips. Proces urbanizacji rozpoczął się stosunkowo wcześnie. Rozwój miast następował w oparciu o:
– dogodny eksport zboża między Nidą i Wisłą,
– korzystne usytuowanie na ważnych traktach handlowych,
