Spoiwo może być transportowane poprzez urządzenia mechaniczne lub pneumatyczne. Gotowe spoiwo może być wykorzystywane w zakładzie produkcji, które znajduje się bezpośrednio obok przemiałowni. Inną opcją jest spakowanie spoiwa w worki lub inne środki transportu materiałów sypkich. Są one wtedy przewożone do wytwórni popiołobetonów. Stopień zmielenia spoiwa jest określany na sitach. Spoiwo, które pozostaje na sicie 200 milimetrów nie powinno przekraczać 2%, natomiast na sicie 80 milimetrów nie powinno przekraczać 10%.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Popiołobetony ze spoiwem cementowym

Popiołobetony można również wykonywać ze spoiwem cementowym. W takiej sytuacji produkcja jest zbliżona do technologii produkowania drobnych elementów ściennych w zwykłej betoniarni. Gdy popioły są w stanie suchym to dostarcza się je do silosów. Cement portlandzki może być dostarczany w workach lub w pojemnikach przeznaczonych do transportu luzem. Składniki odmierza się dozownikami objętościowymi lub wagowymi. Następnie składniki spadają do mieszarki przeciwbieżnej, która posiada obudowany bęben. Kolejnym etapem jest dokładne wymieszanie, które trwa zwykle 3-5 minut. Następnie masa jest wyładowywana z mieszarki i poddawana formowaniu na elementy. Ilość wody, która jest dodawana uzależniona jest od przyjętego sposobu formowania.[segregator uprawnienia budowlane]

Formowanie masy

Formowanie masy może odbywać się na dwa sposoby. Pierwszym z nich jest odlewanie w bardzo dużych stalowych formach. Przygotowana masa w tej sytuacji jest wylewana do form, które ustawia się na podłodze w hali produkcyjnej lub na wózkach podwożonych pod mieszarkę. Pojemność robocza takiej mieszarki powinna być taka sama jak objętość jednej formy lub być jej wielokrotnością. Dalszy proces zbliżony jest do procesu produkowania popiołobetonów ze spoiwem wapienno-popiołowym. Różnica polega na jedynie w czasie wstępnego dojrzewania świeżo uformowanych wyrobów, który wydłuża się do około 8 godzin. Drugim ze sposobów jest ubijanie lub wibrowanie bloków lub pustaków. Odbywa się to w małych formach.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Zalety i wady technologii produkcji popiołobetonów

Taka produkcja popiołobetonów posiada zalety oraz wady. W porównaniu do innych metod jej główną zaletą jest, że nie wymaga ona instalowania urządzeń przemiałowych. Jako największą wadę można wymienić duże zużycie kosztownego spoiwa cementowego. Trzeba mieć na uwadze, że wytrzymałość gotowych wyrobów jest zbliżona do wytrzymałości popiołobetonów wyprodukowanych za pomocą tańszych spoiw mieszanych i wapiennych.[uprawnienia budowlane]

Produkcja na urządzeniach wibroprasującyh

Technologia produkcji elementów popiołobetonowych z wykorzystaniem urządzeń wibroprasujących jest specjalnie określona. Najpierw przygotowuje się masę popiołobetonową, tak żeby miała konsystencję ubijalną. Następnie jest ona podawana do zasobników urządzeń wibroprasujących. W takiej produkcji z popiołami może być stosowane kruszywo żużlowe, które tworzy szkielet świeżej masy. Formowanie odbywa się za pomocą automatycznej pustaczarki.[akty uprawnienia budowlane] Uformowane elementy są przewożone bezpośrednio do komór naparzalniczych. Po twardnieniu w parze przez około 12 godzin wynosi się je na plac, gdzie trzymane są gotowe wyroby. Możliwe jest również stosowanie innych metod produkcji takich jak na przykład w formach na stołach wibracyjnych. W przypadku takiej metody stosuje się popioły lotne z węgla kamiennego.

Wstępne wyniki

Dzięki wstępnym wynikom można przypuszczać, że oprócz innych zastosowań celowe jest produkowanie popiołobetonów. Tyczy się to głównie popiołów pochodzących z węgla brunatnego z zagłębia konińskiego, ponieważ zawierają one dużą ilość wapna. Dzięki temu możliwe jest poważne ograniczenie, a czasami nawet uniknięcie dodawania innych spoiw do masy popiołowej.[uprawnienia budowlane testy]