Tensometr czujnikowy firmy A. J. Amsler

Proste rozwiązanie konstrukcyjne ma również tensometr czujnikowy, który produkuje firma A. J. Amsler. Zbudowany on jest z:

– dwóch metalowych rur, które przesuwają się jedna w drugiej,

– dwóch sprężynowych uchwytów,

– czujnika zegarowego o elementarnej działce 0,01 mm.

Czujnik montuje się na rurze zewnętrznej. Trzpień mierniczy czujnika opiera się o zakończenie rury wewnętrznej. Próbka odkształca się na skutek wzajemnego przemieszczania się rur, czyli na skutek ruchu trzpienia i obrotu wskazówki czujnika. Odległość pomiarową wyznaczają ostrza umieszczone na obu rurach (uprawnienia budowlane – egzamin). Wymieniony typ tensometru stosuje się do pomiarów wydłużeń drutów, lin oraz okrągłych lub płaskich próbek.

Tensometr mechaniczny z czujnikiem i dodatkową przekładnią

Idealnym przykładem tensometru mechanicznego z czujnikiem i dodatkową przekładnią jest polski tensometr Zakrzewskiego. Schemat jego działania wygląda następująco (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia architektoniczne).

W przypadku tensometru Zakrzewskiego, należy zamocować go na badanej próbce. Wykorzystuje się do tego specjalne zaciski. Zacisk górny łączy się z przedłużaczem. Dolny koniec przedłużacza znajduje się na trzpieniu mierniczym czujnika zegarowego. Z kolei zacisk dolny służy do przymocowania tensometru Zakrzewskiego do próbki, która w danym momencie podlega badaniu. Na skutek wydłużenia się próbki następuje ruch zacisku górnego. Oznacza to, że następuje proces przesuwania się przedłużacza ku górze. W efekcie ruchu przedłużacza dochodzi do zwiększenia się szczeliny. Szczelina ta znajduje się pomiędzy końcem przedłużacza a wałeczkiem, który jest połączony z obudową. W tę szczelinę należy wsunąć trzpień czujnika zegarowego. Jednocześnie należy mieć na uwadze, że przesunięcie trzpienia jest nawet 10 razy większe od przesunięcia pionowego przedłużacza, które mu odpowiada. Następuje to ze względu na zbieżność trzpienia w stosunku 1:10, który jest ukształtowany w formie stożka (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia architektoniczne).

Tensometry nasadowe

Tensometry nasadowe charakteryzują się przede wszystkim tym, że:

– mają możliwość zmiany bazy,

– można je stosować do wyznaczania mechanicznych charakterystyk materiałów w sytuacji, kiedy w użyciu będzie odpowiedni czujnik.

Jest to tensometr mechaniczny czujnikowy, który należy do oddzielnej grupy. Jest to grupa, która charakteryzuje się głównie tym, że nie montuje się ich do próbek na cały okres trwania danej próby. Montuje się je jedynie w momencie, kiedy chce się dokonać odczytu. Umieszcza się je wówczas w gniazdach, które są do tego specjalnie przystosowane. Noszą one nazwę reperów.

Najbardziej znanym rodzajem tensometru nasadowego jest tensometr Huggenbergera. Stosuje się go przede wszystkim do pomiarów odkształceń elementów, które wykonuje się m.in. z betonu czy kamienia.

Na skutek odkształcenia danej próbki, dochodzi do zmiany odległości ostrzy A i B tensometru. Jest to widoczne dzięki obserwacjom wskazówki czujnika zegarowego.

Wykorzystuje się takie bazy tensometru: 10, 20 i 25″. W przypadku tensometrów angielskich, które są podobnego typu, występują bazy 2, 4 i 8″ (materiały do egzaminu na uprawnienia budowlane).