Mosty rozbieralne składane i przenośne mają taką konstrukcję nośną, którą można wielokrotnie montować i demontować (egzamin ustny uprawnienia budowlane – pytania). Powstają one najczęściej wtedy, kiedy występują katastrofy czy zniszczenia, czyli np. podczas wojny czy powodzi. Powinny one być zbudowane w ten sposób, żeby można było je szybko zdemontować. Dodatkowo powinno się je dostosować do różnych warunków terenowych.
Mosty rozbieralne
Mosty rozbieralne można podzielić na:
a) bojowe:
– buduje się je z elementów przestrzennych, które łączy się podczas działań wojennych w gotowe obiekty mostowe,
b) transportowe:
– stosuje się je, gdy trzeba szybko zbudować bądź odbudować zniszczony obiekt mostowy,
– buduje się je z elementów liniowych lub płaskich, które montuje się na brzegu i nasuwa na podpory; można je montować sposobem wspornikowym.
Mosty rozbieralne mają konstrukcję ze stali o wysokiej jakości. Jednym z systemów mostów rozbieralnych drogowych o średnich rozpiętościach jest system Baileya. Tam dźwigary główne są z kraty stalowej, która jest łączona na sworznie.
Kładki
Kładkami są mosty, które są przeznaczone wyłącznie dla pieszych (materiały do egzaminu na uprawnienia budowlane). Dzięki nim ludzie mogą bezpiecznie przechodzić nad różnymi przeszkodami terenowymi czy trasami komunikacyjnymi. Istnieją kładki:
a) prowizoryczne:
– drewniane,
– jako tymczasowe przejścia dla pieszych,
b) stałe:
– stalowe lub żelbetowe,
– nad torami kolejowymi i autostradami.
Ustrój nośny kładek zbudowany jest z dźwigarów głównych i pomostu. Słupy stalowe lub żelbetowe, które znajdują się na fundamentach pełnią funkcję podpór.
Przekraczając kładkami linie komunikacyjne powinno się pamiętać o tym, żeby zachować skrajnię drogową bądź kolejową. W związku z tym konieczne jest to, żeby kładki prowadzić wysoko nad terenem oraz stosować schody dwustronne.
Coraz częściej buduje się jednak przejścia podziemne, czyli tunele dla pieszych. Spowodowane to jest:
– względami architektonicznymi,
– bezpieczeństwem ruchu pojazdów.
Kładki prowizoryczne drewniane najczęściej są zbudowane z dwóch belek nośnych i poprzecznie ułożonych deskach, które opierają się na belkach. Poprzecznice i deski podłużne pojawiają się wyłącznie, kiedy mowa jest o większych rozpiętościach i szerokości kładek.
Przepusty
Zadaniem przepustów jest przepuszczanie pod korpusem drogi wód naturalnych bądź sztucznych. Od ukształtowania terenu, który przylega do korpusu drogi zależy liczba przepustów i lokalizacja. Światło przepustu jest zależne od wielkości zlewni i jej charakteru. Zlewnia to powierzchnia terenu, z której woda spływa do danego obiektu mostowego.
W przepustach i mostach dąży się do tego, że przejście pod korpusem drogi powinno być prostopadłe. Dno, które znajduje się przed wlotem i wylotem należy umocnić darniną lub brukiem. Rodzaj usztywnienia zależy przede wszystkim od rodzaju gruntu czy prędkości przepływu wody.
Najczęściej stosuje się przepusty żelbetowe z prefabrykowanych rur, które mają średnicę 60-150 cm. Przepusty rurowe o małych średnicach charakteryzują się wlotami kołnierzowymi. Z kolei przepusty o większych średnicach mają wloty, na których końcach znajdują się skrzydełka. Skrzydełka te mogą się znajdować równolegle, ukośnie lub prostopadle do osi drogi. Przepusty rurowe są z reguły jedno- lub dwutorowe. Izolację przepustu wykonuje się poprzez dwu- lub trzykrotne smarowanie bitumem. Następnie przepust pokrywa się warstwą gliny plastycznej (10 cm). Przepusty rurowe umiejscawia się na fundamentach tłuczniowych. Z kolei w przypadku gruntów żwirowych lub piaszczystych robi się to bezpośrednio na gruncie rodzimym.
Przepusty żelbetowe ramowe stosuje się w przypadku większych wymiarów otworów. Charakteryzują się one przekrojem zamkniętym. Skrzydła żelbetowe wiszące są wlotami przepustów ramowych. Bezpośrednio na konstrukcji nie można układać nawierzchni nad przepustami. Powinno się to wykonać na podsypce piaskowej, którą układa się na izolowanej konstrukcji przepustu. Wówczas nadsypka i nawierzchnia powinny być wysokie na co najmniej 50 cm.
Przepusty sklepione najczęściej stosuje się w terenach pagórkowatych i górskich. Konstrukcją wlotów i wylotów przepustów są skrzydełka, które łączą się z korpusem równolegle bądź skośnie do osi drogi. Najmniejsza wysokość nadsypki nad sklepieniem nie może być mniejsza niż 50 cm (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia architektoniczne). W sytuacji, kiedy przepusty umiejscawia się w gruntach gliniastych bądź ilastych, niezbędne jest zastosowanie podsypki żwirowej pod fundamenty.
