Panele należą go grupy elementów samonośnych (program przygotowujący do uprawnień budowlanych). Opierają się one głównie na dźwigarkach podłużnych. Dotyczy to zarówno krótszego boku, jak i tego dłuższego. Dźwigarki podłużne systemu charakteryzują się znaczną nośnością. Dzięki ramowym panelom można liczyć na redukcję liczby podpór. W efekcie można uzyskać znacznie krótszy czas montażu. Kolejną z zalet tego systemu jest również to, że dzięki dużemu rozstawowi podpór można zyskać o wiele więcej wolnej przestrzeni pod zadeskowanym stropem. Oprócz tego możliwy jest transport poziomy, a także składowanie wszystkich niezbędnych materiałów budowlanych.
deskowanie proces
Równą powierzchnię deskowania można zyskać dzięki odpowiednio wyprofilowanym aluminiowym częściom. Pozwalają one wówczas również na łatwy montaż oraz pewne zamocowanie paneli na belkach podłużnych. Podstawowe wymiary płyt panelowych u różnych producentów prezentują się następująco:
– system NOEdeck: 150 x 90 cm,
– system Skydeck: 150 x 75 cm.
Żeby móc zadeskować skomplikowane fragmenty stropów, można do tego celu wykorzystać panele uzypełniające. Ich wymiary wyglądają następująco:
– system NOEdeck: 150×60 cm, 150×45 cm, 90×90 cm, 90×60 cm, 90×45 cm,
– system Skydeck: 150 x 50 cm, 150 x 37,5 cm, 75 x 75 cm, 75 x 37,5 cm.
Dzięki temu, że jest do wyboru tyle różnych wymiarów paneli, można podjąć się zadeskowania również tych fragmentów stropu, które są geometrycznie skomplikowane (akty prawne do egzaminu na uprawnienia budowlane).
Elementy konstrukcji nośnej stropu stosowane w systemie NOEdeck i Skydeck
Głowice opadowe są najważniejszym, głównym elementem systemu. Pozwalają one na częściowe rozdeskowanie stropu. Można tego dokonać już nawet po jednym lub dwóch dniach od momentu zakończenia betonowania. Warto wiedzieć o tym, że każdy producent deskowania dźwigarkowo-ramowych oferuje zestawy głowic opadowych, które są skonstruowane zgodnie z ich własnymi, opatentowanymi rozwiązaniami.
Na przykładzie systemu NOEdeck zaprezentowana została zasada pracy głowicy opadowej. Głowica ta zbudowana jest z dwóch części: części stałej oraz części ruchomej. W momencie, kiedy beton będzie charakteryzował się odpowiednią wytrzymałością (zgodną z projektem technicznym), można zacząć rozdeskowywać strop. Poprzez uderzenie młotkiem opuszcza się ruchomą część głowicy opadowej. Następnie opada deskowanie – czyli dźwigarki oraz panele. Ta część opuszcza się o 12 cm. Dzięki temu można wszystko zdemontować. W tym samym czasie płytki podporowe i podpory podtrzymują płytę z żelbetu, która w dalszym ciągu dojrzewa. Część stała głowicy jest wówczas jedynym elementem głowicy opadowej, który ma nadal kontakt z betonem.
W obrębie krawędzi stropu oraz w obszarach kompensacji znajdują się podpory nastawne, które można również usunąć. W związku z tym, żeby móc ustawić deskowanie na kolejnym etapie betonowania, niezbędne jest tylko ok. 70% podpór, które będą miały głowice opadowe. Kiedy usuwa się podpory z głowicami, których zadaniem jest podpieranie w sposób punktowy płyty stropowej? Jest to czynność, którą dokonuje się w drugim etapie rozdeskowywania (materiały do nauki na egzamin do uprawnień budowlanych). Ważne jest jednak, aby najpierw uzyskać pewność, że beton już uzyskał taką wytrzymałość, która była określona we wcześniejszym projekcie. Na konstrukcję podporową deskowania składają się:
– regulowane podpory teleskopowe,
– rusztowania podporowe (w określonych warunkach).
Trasowanie usytuowania podpór stropowych nie jest konieczne w przypadku systemu deskowania z głowicami opadowymi. To samo tyczy się również ustalania rozstawów dźwigarków podłużnych. Obie te rzeczy są jednak niezbędne w przypadku dźwigarkowych systemów deskowania stropu (egzamin ustny uprawnienia budowlane – pytania).
