Kolejnymi autorami badań są Mironow i Malinin. Dotyczyły one naparzania betonów lekkich. Podczas badań betony wykonywane z różnych kruszyw lekkich były poddawane różnym cyklom naparzania. Różniły się one od siebie długością okresu właściwego naparzania. Z badań tym wyniknęły wnioski, że betony lekkie wykazują różne wytrzymałości. Ich wartości uzależniona są od rodzaju stosowanego kruszywa oraz ich ciężarem objętościowym.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] W przypadku cyklu 3+6+3 godzin dla temperatury 80°C dużo większe wytrzymałości wykazały betony wykonywane z pumeksu hutniczego, agloporytu oraz lekkiego keramzytu. Jeżeli czas właściwego naparzanie wydłużymy do 8 godzin, czyli cyklu 3+8+3 godziny otrzymano podwyższenie wytrzymałości do 78-82%. W przypadku dalszego wydłużania cyklu oprócz betonów z żużla paleniskowego nie zaobserwowano korzystniejszych wyników. Stosunkowo korzystne wyniki osiągnęły betonu z pumeksu, które były naparzane w temperaturze 100°C. Autorzy badań tłumaczyli ten fakt możliwością wystąpienia dodatkowych reakcji aktywnych żużli wielkopiecowych.[uprawnienia budowlane]

Najkorzystniejsze wyniki

Najkorzystniejsze wyniki zostały otrzymane dla betonów o najniższym ciężarze objętościowym, czyli największej porowatości. Jest to zgodne z badaniami, które przeprowadził Reinsdorf. Jedna z hipotez badaczy tłumaczy to zjawisko faktem, że mamy do czynienia z szybszym przenikaniem pary wodnej przez bardziej porowatą strukturę betonu. Słuszniejsze jednak wydaje się stwierdzenie mówiące o tym, że w betonach o wysokiej porowatości decydująca jest wytrzymałość samego kruszywa, a nie zaczynu cementowego.[egzamin na uprawnienia budowlane] Już podczas krótkiego cyklu naparzania wytrzymałość zaczynu wzrasta znacznie i przewyższa tym samym wytrzymałość samego betonu. W taki sposób po naparzaniu można uzyskać beton o wytrzymałości bliskiej wytrzymałości po upłynięciu 28 dni.

Badania wielkowymiarowych bloków z keramzytu

Mironow i Malinina zajmowali się również badania nad wielkowymiarowymi blokami z keramzytu. Podczas tych badań powoływali się oni na wcześniejsze wnioski wysnute przez Kaisera i Panfilowa. Doszli oni do wniosku, że dużo dłuższe utrzymywanie się wysokiej temperatury we wnętrzu bloku może powodować skrócenie cyklu naparzania.[uprawnienia budowlane testy] W przypadku podwyższenia temperatury do 80-100°C podczas 2-3 godzin i utrzymywaniu jej przez 4-6 godzin można w całości wyeliminować okres studzenia. W taki sposób podczas używania cementu marki 400-500 przelotowość komór naparzalniczych zostaje zwiększona do 2,5-3 cykli na dobę. Dzieje się to jedynie pod warunkiem, że wywożone z komór elementy przebywają w temperaturze otoczenia, które nie jest niższy niż 10°C podczas ich ochładzania. Podczas zimy powinny być one składowane w zamkniętych pomieszczeniach.[akty uprawnienia budowlane]

Elementy z betonów lekkich

Kolejne badania dotyczyły betonów lekkich, których ciężar objętościowy nie był większy od 1300 kg/m³ oraz grubości nie mniejszej niż 30 centymetrów. W celu przyśpieszenia procesu ich naparzania temperaturę zwiększono do 90-100°C. Proces naparzania trwał do momentu, gdy temperatura w środku największego przekroju analizowanego elementu temperatura betonu osiągnęła wartość 80-85°C. Proces taki trwa zazwyczaj od 6 do 8 godzin. Elementy powinny być wyjęciu z naparzalni studzone. Odbywa się to w ciepłym pomieszczeniu przez okres od 6 do 8 godzin. Podczas badania stosunku W/C została zauważona pewna zależność. Dotyczy ona konsystencji betonu. Gdy stosowane są konsystencje bardziej suche to otrzymuje się lepsze efekty wytrzymałościowe po naparzaniu. Podobne zjawisko ma miejsce w betonach zwykłych.[segregator uprawnienia budowlane]