Trylinki można układać w dwojaki sposób. Pierwszym z nim jest ułożenie szczelne, a drugim luźne. Przestrzenie występujące pomiędzy trylinkami luźnymi powinno się wypełniać. Stosuje się do tego gruby tłuczeń kamienny. Taki zabieg zapewnia dużo lepsze warunki z jakimi woda odpływa z korpusu analizowanej zapory. W przypadku niewielkich zbiorników wodnych można stosować elementy, które zbliżone są do trylinek. Zwane są one pustobetami.

Pustobet

Wyżej  wspomniany pustobet umieszczany jest na małych zbiornikach, które charakteryzuje szybkie i znaczne wahanie się wody. Ma on kształt sześciokąta lub ośmiokąta. Od trylinki różnie się swoimi wymiarami, które są większe oraz tym, że posiada w środku otwór. Pustobet umieszcza się pasmowo. Puste przestrzenie występujące pomiędzy nimi oraz otwory należy wypełnić. Robi się to grubym tłuczniem kamiennym.[uprawnienia budowlane testy]

Umocnienie ażurowe

Umocnienie można również wykonać jako ażurowe zrobione z ram nośnych oraz bruku kamiennego. Układa się je na podsypce lub ewentualnie na narzucie kamiennym na skarpie znajdującej się wewnątrz ram. To rozwiązanie jest korzystniejsze niż dwa uprzednio opisane. Ramy stosowane są prefabrykowane i wykonane z żelbetu. Dla zbiorników o dużych wielkościach, gdzie mogą powstawać duże fale i wahania wody są małe, czasami należy stosować okładzinę przepuszczalną wykonaną z płyt betonowych lub żelbetowych.[uprawnienia budowlane] Płyty wykonane z betonu powinny  mieć grubość wynoszącą od 20 do 50 centymetrów i długość od 1 do 2,5 metra. W przypadku płyt żelbetowych ich długość może sięgać od 3 do 4 metrów. Okładzinę wykonaną z tego rodzaju płyt można wykonać jako monolityczną lub prefabrykowaną. Płyty powinny być ułożone równoległymi pasmami do korony danej zapory. W tym przypadku pomiędzy płytami nie występują uszczelnienia. Dba się jedynie o to, żeby podczas procesu betonowania nie wystąpiło związanie się ze sobą sąsiednich płyt.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] 

Okładzina skarpy odwodnej zapory

Okładzina skarpy odwodnej danej zapory jest również jej uszczelnieniem. Jest to rozwiązanie bardzo ekonomiczne i bardzo często występujące w budowach zapór ziemnych. Samo wykonanie takiej okładziny jest jednak problematyczne. Jest to spowodowane tym, że musi ona posiadać wiele cech, które są trudne do osiągnięcia w obecnym budownictwie. Przykładowo powinna być ona wodoszczelna, odporna na osiadanie się korpusu zapory oraz na działanie fal. Oprócz tego nie może być wrażliwa na działanie zmiennych czynników i warunków atmosferycznych. Głównie mowa tu o zmianach temperatury.

Okładzina z dwóch warstw płyt

Można by pomyśleć, że najlepiej sprawdzającą się okładziną spełniającą te warunki jest taka, którą wykonuje się z dwóch warstw płyt betonowych. Górna z płyt jest ograniczona w swoich rozmiarach, a dolna jest ciągła i nie posiada szczelin dylatacyjnych. Obydwie z warstw oddziela się od siebie przez cienką powłokę wykonaną z asfaltu. Pozwala ona na niewielkie przemieszczanie się górnych płyt po dolnych.[egzamin na uprawnienia budowlane] Jednocześnie tworzy ona wodoszczelną izolację. Górna z płyt powinna mieć grubość wynoszącą od 20 do 40 centymetrów, a dolna od 8 do 15 centymetrów. Ta wartość uzależniona jest od ciśnienia hydrostatycznego. Uszczelnienie dla tego sposobu jest uzależnione od docisku, który wywołuje parcie wody. Działa ono prostopadle do powierzchni skarpy. Mimo wszystko okładzina ta nie znalazła szerokie zastosowania w budownictwie. Jest to spowodowane wysokimi kosztami wykonania oraz małą trwałością.[akty uprawnienia budowlane]

Pojedyncze okładziny betonowe

Częściej w budownictwie spotyka się pojedyncze okładziny betonowe. Muszą być one wodoszczelne. Wykonuje się je najczęściej z żelbetu. Ich konstrukcja polega na układaniu betonu bezpośrednio na skarpie. Powinien mieć on postać płyt oddzielonych od siebie przy wykorzystaniu dylatacji wodoszczelnych. Okładziny tak skonstruowane są trwałe, elastyczne oraz mało przepuszczalne. Bardzo dobrze znoszą one osiadanie korpusu zapory. Ich kolejną zaletą jest to, że są mało wrażliwe na skurcze występujące w betonie oraz zmiany temperatury i obciążenia. Płyty mogą  mieć zmienną grubość, która powiększa się w kierunku dołu.[segregator uprawnienia budowlane]