Złącza osłonowych ścian

Mówiąc o złączach osłonowych ścian możemy wyróżnić lekkie oraz ciężkie. Warto przyjrzeć się konstrukcji złączy przy lekkich ścianach. Lekkie płyty osłonowe powinny cechować się łatwą wymienialnością oraz łatwością w naprawie. Stosowane zamocowania powinny być jak najmniej skomplikowane, typowe, oraz pozwalające na regulowanie ścian w trzech jej kierunkach. Wymiarowa tolerancja dotycząca odkształcalności powierzchni ścian powinna wynosić więcej niż tolerancja związana z wykonawstwem (uprawnienia budowlane).

Jakie warunki powinny spełniać połączenia przy osłonowych ścianach?

Połączenia przy ścianach osłonowych powinny przede wszystkim zabezpieczać przed wiatrem i wodą, które mogą przenikać do wnętrza budynku. Muszą wykazywać swobodę odkształceń oraz umożliwiać drenaż, czyli odprowadzanie na zewnętrz ścian wody oraz pary wodnej. Połączenia powinny zapewnić naturalne wentylowanie ścian i uniemożliwiać, aby przez metalowe łączniki sączyła się para wodna i wilgoć. Wszystkie połączenia muszą spełniać odpowiednie przeciwpożarowe wymogi i muszą być łatwe i proste w montażu i wykonaniu (testy uprawnienia budowlane).

Wkładki ze sztucznego tworzywa

W złączach oprócz uszczelek stosuje się także wkładki wykonane ze sztucznych tworzyw. Zabezpieczają one złącza przed wodą, która mogłaby dostać się do pomieszczenia. Najczęściej są to profilowane wkładki, które są przystosowane do złączy w danym typie płyt (program egzamin uprawnienia 2021). Na materiał, z którego wykonuje się szczelne wkładki bardzo dobrze nadaje się kauczuk z dodatkiem neoprenu oraz PCW. Powinny być one odporne na pękanie oraz wysychanie, trwałe, dostatecznie rozciągliwe. Wkładki oraz materiały powinny dobrze lepić się do ścian i posiadać stosunkowo mały współczynnik dotyczący skurczu niezmienności fizyczno – chemicznych właściwości w przedziale -30°C do H-50UC.

Dwa rodzaje styków

Biorąc pod uwagę drenaż, czyli odprowadzanie wody i pary wodnej ze ściany, można wyróżnić dwa rodzaje styków: zamknięte oraz otwarte. Przy zamkniętych złączach łatwiej można uniknąć cieplnych mostków, stosując je oddzielnie do konstrukcji i metalowej części od okładziny za pomocą izolacyjnych materiałów. Ważne, aby odpowiednio zaprojektować w połączeniach szczeliny odpowiednich wymiarów oraz użyć do nich właściwego uszczelniającego materiału. Hunt określił, że głębokość spoiny nie powinna wynosić mniej niż 15 cm, a jej szerokość nie może być mniejsza niż 3,2-4,6 m i większa od 6,4-r-9,6 mm. Materiał uszczelniający pod wpływem powietrza oraz światła ciemnieje i starzeje się. W konsekwencji traci swoje właściwości. W związku z tym materiał musi być przede wszystkim wodoszczelny i elastyczny, tak aby mógł swobodnie kurczyć się i rozszerzać w związku z odkształceniami konstrukcyjnymi. Uszczelniające zwykłe materiały wykazują żywotność od 3 do 4 lat. Lepsze jakościowo są już trwalsze nawet do 50 lat, ale koszt produkcji jest bardzo duży (uprawnienia budowlane – egzamin).