Dyrektywa Unii Europejskiej wskazuje, że budynek, które ma prawie zerowy poziom zużycia energii, posiada on bardzo wysoką energetyczną charakterystykę. Bardzo niski poziom energii bądź niemal zerowy w dużym stopniu powinien pochodzić z odnawialnych źródeł energii, które wytwarzane są w tym samym miejscu, albo w niedalekiej odległości. Definicja zawarta w dyrektywnie nie określa, czy taki rodzaj budynku powinien być pod względem energetycznym samowystarczalny. Takie niedoprecyzowanie powoduje, że dopuszcza się zbilansowanie wyprodukowanej na miejscu energii, z energią trafiającą do elektroenergetycznej sieci i energii z sieci dostarczonej. Zgodnie z definicją budynek o charakterze zeroenergetycznym nie bierze udziału w zużyciu pierwotnej energii. Wznoszenie budynków prawie zeroenergetycznych na terenie Polski jest prawie niemożliwe. (uprawnienia budowlane 2022)

Poprawa energetycznej efektywności budynków

W 2014 roku weszły zmiany w technicznych warunkach, które to spowodowały, że w instalacyjno – budowlanym sektorze zaczęto podejmować szereg działań. Działania te miały na celu poprawić energetyczną efektywność oraz dokonać eliminacji niskiego poziomu transmisji. Innowacyjne rozwiązania i dynamika związana z przemianami w instalacyjno – budowlanym sektorze stwarzają szanse na dokonanie poprawek w obecnej budowlanej infrastrukturze oraz na rozwój nowych możliwości. Kraje należące do Unii Europejskiej mogą samodzielnie opracowywać standardy dla zeroenergetycznych budynków. uprawnienia budowlane kontakt) Standardy muszą uwzględniać wewnętrzne i zewnętrzne klimatyczne warunki i ekonomiczną opłacalność inwestycji. Budżet UE na 2021 – 2027 wymaga, żeby realizowane projekty budynków zawierały standardy ekoenergetyczne. Budynki te muszą być ukierunkowane jako budynki niezależne albo samowystarczalne pod względem energetycznym.

Zapisy w dyrektywie 2010/31/UE

Plan wdrożenia zapisów w dyrektywie 2010/31/UE zwraca uwagę na to, że budynki o charakterze publicznej użyteczności, które są nowo wzniesione powinny od około 2 lat być rodzajem budynku, które mają zużycie energii na poziomie prawie zerowym. Rzeczywistość wskazuje jednak, że tak nie jest. Wdrażając wyżej wymienioną dyrektywę trzeba dokonać modernizacji publicznego sektora ograniczając stosowaną energochłonność w instalacyjno – budowlanych rozwiązaniach. Wdrażanie tego procesu rozpoczęło się od wprowadzenia odpowiednich przedakcesyjnych funduszy. Miały one na celu promować energooszczędne rozwiązania. Na terenie Polski niestety wystąpiły opóźnienia związane z prowadzeniem prawnych aktów, które były by odpowiednie do dyrektywy. (uprawnienia budowlane program)

Czy osiągnięcie zeroenergetycznego budynku jest możliwe?

Osiągnięcie budynku, który będzie zeroenergetyczny jest niestety prawie niemożliwe. Blisko zeroenergetyczny budynek można uzyskać za pomocą paneli fotowoltaicznych. Stanowią one źródło energii i transformatorowo przetwarzają czystą energię. Takie działanie prowadzi do realnych oszczędności i rekompensuje elektrycznną energię, która pochodzi z sieci. Zastosowana fotowoltaika może występować w wielu konfiguracjach oraz z zastosowaniem pomp ciepła o typach np. solanka – woda, woda – woda czy powietrze – woda. Wyprodukowana energia z paneli fotowoltaicznych, która stanowi nadwyżkę przechodzi do sieci. W ten sposób zrekompensowana jest pierwotna energia, która to zużywa się w czasie pobierania z sieci energii przez budynek. Najlepszym rozwiązaniem jest sytuacja, gdy mamy możliwość gromadzenia energii za pomocą energetycznych magazynów i używanie jej nadwyżki w czasie, kiedy jest jej niedobór.