Wiązanie czterowarstwowe to tworzenie łuku z czterech różnych typów warstw. Pełne nakrycie spoin poprzecznych oraz podłużnych wybranego rzędu da się uzyskać dopiero po wcześniejszym wykonaniu trzech kolejnych rzędów. Ponieważ nie korzysta się w tym przypadku z dziewiątek, murowanie wychodzi bardziej ekonomicznej niż podczas wiązania pospolitego. W sytuacji skorzystania z porządnej zaprawy i odpowiednim przebiegu pracy wychodzą łuki o prawidłowej odporności. (uprawnienia budowlane kontakt)
Co innego w przypadku wiązania pierścieniowego. W przypadku grubych łuków i gdy nie posiadamy cegieł klinowych, łuk zostaje przecięty na odosobnione pierścienie. Tym sposobem wszystkie pierścienie robiące za łuk, który nie jest taki gruby da się zrobić bez konieczności ociosywania. Ten łuk potrafi być kłopotliwy jeśli chodzi o jego konstrukcję. Pierścienie nie są w stanie stworzyć monolitu, ponieważ nie przeplatają się wzajemnie. Praca wyodrębnionych pierścieni jest wtedy ciężka do wytłumaczenia.
Wiązanie czterowarstwowe
Ujemne strony
Te niesprzyjające okoliczności da się zniwelować poprzez zamontowanie zworników zaraz po stworzeniu każdego pierścienia, czyli podczas robienia pierścienie nie będą odseparowane u szczytu, ale tworzy się wolne miejsce dla zwornika. (uprawnienia budowlane 2021) Gdy już ułożymy boczne elementy szczytowego pierścienia, powoli układa się zworniki każdego z łuku. Istnieje też inna metoda na zwiększenie odporności. Można w paru miejscach zamontować ciosy na pełną grubość sklepienia, ale nawet taka metoda nie zniweluje wszystkich wad. Ułożenie warstwami zazębionymi używany bywa w przypadku grubych łuków i ogromnych szerokości. Łuk jest wyodrębniony powierzchniami wspornymi na rząd bloków. Wszystkie takie bloki są zrobione z od dwóch do trzech kawałków pierścieniowych cegieł. Spoiny podłużne takich kawałków tworzy się mijankowo. (uprawnienia budowlane program)
Dostosowana powierzchnia
Krążyny są to tak zwane rusztowania jakich używa się do tworzenia sklepienia. Od wierzchołka muszą mieć płaszczyznę odpowiednią do podniebienia sklepienia. Taka płaszczyzna to zwykle deski, czasem (ale nie często) bale, łaty, krawędziaki czy blacha. Krążyny sklepień odcinkowych wspartych na belkach wykonanych ze stali bywają zazwyczaj umieszczone do owych belek przy skorzystaniu z podtrzymywaczy lub obwiązane zwyczajnym drutem. (akty prawne uprawnienia budowlane) Ważnym elementem jest umiejscowienie zaraz pod krążynami klinów, żeby dało się z precyzją zmieniać poziomy. Robiąc sklepienie półcegłowe zakłada się ustawienie krążyn na około półtora metra w przypadku grubości deskowania na 2,5cm. W sytuacji gdy deskowanie to 3,8cm – wtedy 2,5 metra. Krążyny łuków odcinkowych okrywających normalne luki okienne albo drzwiowe posiadają odeskowanie zrobione z desek umiejscowionych do czoła w stronę osi sklepienia. W przypadku łuku zrobionego z ciosów odeskowania da się zamienić na łaty rozstawione w określonych odległościach). Odeskowanie mocuje się do żeber krążynowych, a końcowe przy użyciu poprzeczek z desek albo bali do słupów. Krążyny łuków półkolistych będące nad oknami da się zrobić z desek. Każdy rodzaj krążyn można przenosić i zmienić ich położenie. (segregator egzamin ustny uprawnienia)
Kliny
Krążyny trzeba umieszczać przy użyciu klinów, jakie ustawia się pod słupami lub poprzeczkami. Kliny przydatne są do zmieniania poziomów i znacznie upraszczają usuwanie krążyn. Muszą posiadać powierzchnie przesuwu porządnie wygładzone. (program egzaminu na uprawnienia) W przypadku niewielkich szerokości robi się je z normalnego, miękkiego drewna. Podczas masywniejszych szerokości albo ciężarów, najlepiej będzie z drewna twardego (może być dębowe). Krążyny sklepień oraz łuków o szerokości od dwóch do trzech metrów da się zrobić z kawałków bali i desek, które będą połączone ściągiem deskowym. W przypadku większych szerokości, od trzech do sześciu metrów krążyny warto wyposażyć w podpory pośrednie, którymi będą płatwy zamieszczone na krzyżulcach oraz słupkach. Podczas jeszcze potężniejszych szerokości żebra krążynowe będą utrzymywane poprzez konstrukcję słupów, kleszczy czy zastrzałów. Powinny być w stronę osi sklepienia, w należyty sposób stężone przy skorzystaniu z mieczy czy kleszczy. Jak nie mamy możliwości użyć podpór pośrednich, to robimy krążyny typu wiązarowego. Będą one najczęściej w okolicach rzek czy przejazdów.
