Teoria błonowa powinna być idealna dla małych kopuł, gdzie wymierzone wedle niej naciągnięcia są o wiele mniejsze od naciągnięć maksymalnych dla pospolitych budowli. (uprawnienia budowlane kontakt) Dla wielkich kopuł ta metoda bywa wyłącznie pierwszym elementem składowym całego pomiaru sił środkowych. Wzory założenia błon na siły wewnętrzne południkowe Tp oraz równoleżnikowe Tr dla kopuły półkolistej o niezmiennej grubości ścianki w przypadku zmieniającego się kąta cp oblicza się jak następuje. Takie siły wymierza się na jednostkę wymiarów łuku. Dodawanie pokazuje siły zgniatające, odejmowanie wyciągające. Naciągnięcia w kopułach z gładkich elementów da się uzyskać poprzez podzielenie wartości sił Tr oraz Tp na grubość muru.
Teoria błonowa
Pomiary
Pomiary robi się tak jak w przypadku masy własnej g na pełnej płaszczyźnie kopuły w miejscu a z dodatkiem działania Q, jakie tworzy przeciwstawność masy łubnia oraz czaszy kulistej w punkcie luki świetlikowej. Jeśli masa świetlika przewyższa masę własną czaszy , odpowiadającą luce świetlikowej, wtedy bTp będzie na plusie, a 5Tr na minusie. Zachodzi powiększenie siły zgniatającej w stronę południka i jej redukcja w stronę równoleżnika. Działania takie zmniejszają się prędko wraz powiększaniem się kąta cp, jaki pojawia się jako sin2 cp w miejscu mianownika. (uprawnienia budowlane 2021) Jeśli siła Q jest widocznie duża, potrafi zajść sytuacja, że łącza siła równoleżnikowa poniżej świetlika Tr z dodaniem bTr wyjdzie na minusie. Warto dbać, by do tego nie dochodziło, bo tworzy się wtedy rozpór w stronę środka kopuły, jaki może być okiełznany odpowiednim do tego pierścieniem poniżej świetlika, ale przez to, że w pierścieniu zachodzą znaczne naciągnięcia ściskające, może być to skomplikowane.
Rozpór kopuły
Rozpór kopuły bywa transportowany poprzez mury dużej grubości, w jakich da umieścić się nisze, okryte sklepieniami. Budowle kopuły aż do najniższej powierzchni wystających w grzbiecie stopni stworzono z cegły, a wyżej z betonu tufowego oraz ceglanego z przegrupowaniami poziomymi z cegły. W płaszczyźnie górnej z betonu tufowego i pumeksowego z obłożeniem od środka wielkimi kaflami ceramicznymi, od wewnętrznej strony z kasetonów. (uprawnienia budowlane program)
Inną masywną rozrosłą konstrukcję kopulastą stworzono w Konstantynopolu w szóstym wieku naszej ery. Teraz jest to meczet i muzeum świętej Zofii. Centralna część okryta jest kopułą o średnicy ogromnego okręgu (33,1m). Kopuła jest podparta za pomocą żagli na czterech masywnych słupach, z obu stron przystają do niej dwie kopuły.
Wyróżniające aspekty
Jest to uważane za charakterystyczny aspekt, iż szerokość kopuły Panteonu była zwiększona w konstrukcjach kopulastych w 1875 roku. Najmasywniejszą kopułą obrotową w naszym kraju jest stworzona w 1952 roku okrągła kopuła wykonana z żelbetu, która ma cienkie mury i stoi na cegielni Żesławice blisko Krakowa. Jej wymiary to: grubość 15cm, szerokość 56m, strzałka 11,15m. Kopuła posiada z wierzchu lukę świetlikową średnicy 8m, otoczoną grubym pierścieniem żelbetowym, jaki wspiera filary, podpierające dach. Pierścień wezgłowiowy oparty bywa na ścianie wyglądającej jak okrąg grubości 51cm i wymiarach 5,7m. (akty prawne uprawnienia budowlane)
Charakterystyką tej kopuły bywa luka boczna, która wynosi hX b = 3,60 X 6,90 m na kolej linową, jaka przez lukę wchodzi do wewnątrz i jest zamocowana na moście żelbetowym wewnątrz konstrukcji. Najpotężniejsza w Europie kopuła obrotowa była wybudowana w 1949 roku w stolicy w stolicy naszego kraju. Jest szklanobetonowa, a jej wymiary to: szerokość 18m,grubość niezmienna muru 8cm, strzałka 3m. (segregator egzamin ustny uprawnienia)
Kopuły
Kopuły mierzy się zazwyczaj na ciężary pierścieniowo równe patrząc na oś, czyli na masy równe rozstawione na pełnym obszarze obojętnie jakiego pierścienia poziomego. Masy miejscowe i niezmienne nierówne nie bywają brane pod uwagę w normalnych obliczeniach statycznych, ponieważ są trudne w obliczeniach. Zazwyczaj zakłada się niezmienne masy ciężarem własnym g na jednostkę płaszczyzny i niezmienne ciężary q na jednostkę rzutu poziomego. Patrzy się dodatkowo na otwór kołowy świetlikowy blisko wierzchołka i masy równe S od obciążenia świetlika, mierzone na jednostkę długości obszaru pierścienia otaczającego lukę. Najważniejszym sposobem mierzenia sił środkowych bywa teoria błonowa (wcześniej wspomniana), jaka wywodzi się z założenia, iż w kopule nie pojawiają się punkty gnące, czyli naciągnięcia bywają jedynie zginające albo rozciągające, a więc lnie ciśnień w dwie główne strony południkowe oraz równoleżnikowe znajdują się w centrum grubości murów kopuły. (program egzaminu na uprawnienia)
