Optymalne wykorzystanie surowca dotyczy każdej dziedziny produkcji, a szczególnie sytuacji, gdy surowiec jest cenny (testy uprawnienia budowlane). Do jednych z głównych celów działalności zakładów produkujących elementy zbrojeniowe należy racjonalne wykorzystanie zmagazynowanej stali oraz optymalne jej wykorzystanie.
Grubość spoiny pachwinowej nie może być mniejsza niż 0,3< (g ^ 0,30). Z kolei przekrój poprzeczny łączników (czyli blach czy nakładek) musi być ok. 30% większy niż przekrój poprzeczny prętów łączących. Jest to warunek w sytuacji, gdy oba elementy są wykonane z tego samego gatunku stali.
Prawidłowe wykonanie elementu utrudniają:
– połączenia prętów zbrojeniowych na zakład,
– połączenia spajane.
Systemy mechanicznego łączenia prętów
Dodatkowo są one pracochłonne. W przypadku, kiedy wystąpią te niedogodności, rozwiązaniem mogą być połączenia mechaniczne. Są to z reguły połącznia śrubowe, gdzie końce łączonych prętów są nagwintowane, a elementem łączącym jest tuleja.
Systemy mechanicznego łączenia prętów to połączenia skręcane prętów zbrojeniowych wysokiej jakości. Zakres średnic wynosi od 12 mm do 32 mm. Tuleja łącząca oraz pręty łączone przenoszą pełne obciążenia rozciągające i ściskające przewidywane dla danej średnicy pręta.
Łączniki produkuje się fabrycznie. Są one poddane pełnemu cyklowi kontroli, które są zgodne z normami. Każda dostawa powinna mieć gwarancję jakości materiałów oraz jakości wykonania (program przygotowujący do uprawnień budowlanych).
Pręty zbrojeniowe
Pręty zbrojeniowe dostarcza się na budowę w dwóch postaciach:
– kręgów,
– prętów prostych w wiązkach.
Kręgi, które dostarcza się do zakładów zbrojarskich powinny mieć takie wymiary:
– średnica: od 550 mm do 1000 mm,
– masa: do ok. 2000 kg.
W przypadku wiązek prętów wymiary wyglądają następująco:
a) masa: nie więcej niż 5000 kg,
b) długość:
– od 10 m do 12 m w sytuacji, gdy w zamówieniu nie określono innej wymaganej długości,
– określona w zamówieniu (6 – 12 m) z dopuszczaną odchyłką + 100 mm,
– większa niż 12 m lub mniejszej niż 6 m: mogą być dostarczone tylko po uzgodnieniu z wytwórcą.
W każdej zamówionej partii dopuszcza się 6% masy prętów o długości mniejszej od zamawianych, lecz nie mniejszej niż 6 m, jeżeli w zamówieniu nie uzgodniono inaczej (egzamin ustny na uprawnienia budowlane).
Oznaczenia
Na kręgach i wiązkach prętów należy zawiesić przywieszki, które mówią o:
– znaku wytwórcy,
– średnicy nominalnej,
– znaku gatunku stali,
– numerze wytopu,
– znaku obróbki cieplnej.
W sposób łatwy do zidentyfikowania powinno się oznaczać:
– pręty,
– siatki,
– szkielety do zbrojenia konstrukcji.
Oprócz tego każda partia stali powinna posiadać zaświadczenie o jakości (atest hutniczy).
W skład elementów zbrojenia wchodzą:
– wiązki prętów,
– siatki,
– pakiety szkieletów płaskich,
– szkielety przestrzenne.
Elementy zbrojenia należy przewozić bez uszkodzeń i deformacji, a także takimi środkami transportu, które są odpowiednie dla takich przewozów (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia budowlane). Do środków transportu należy dostosować wymiary i masę elementów zbrojenia. Pręty, które są oddzielne trzeba:
– przewozić w wiązkach,
– oznakować,
– związać drutem.
W przypadku szkieletów płaskich lub przestrzennych, które powstały w zakładzie zbrojarskim, powinny zawierać przywieszki, która zawiera takie informacje jak:
– znak wytwórcy,
– oznaczenie i zasadnicze wymiary szkieletu,
– zaświadczenie producenta o jakości wyrobu.
Gdzie powinno się składować wiązki prętów, pakiety siatek, szkieletów płaskich i szkieletów przestrzennych? Na:
– utwardzonym podłożu,
– podkładach drewnianych,
– podkładach betonowych.
Podkładki powinny być rozstawione w odległości:
– 1,5 m, jeżeli średnica prętów podłużnych wynosi < 12 mm,
– 2,0 m, jeżeli średnica prętów podłużnych wynosi > 12 mm.
