Sączki

Sączki to ceramiczne krótkie rury, które są przeznaczone zazwyczaj do układania odwadniających kanałów. Woda do nich z otaczającego gruntu przedostaje się poprzez styki pomiędzy sączkami i spływa za pomocą pochyłych kanałów. Do tych wyrobów stosuje się glinę, która jest bardziej plastyczna oraz czysta niż cegła. Musi być także starannie przerobiona oraz dobrze przemrożona. Formuje się ją w małych pasmowych prasach a nieraz nawet przy pomocy tłokowych pras. W temperaturze 1000°C poddaje się ją wypalaniu. Jest to temperatura bliska początkowi spalania. Sączki wyrabiane sią w dwóch gatunkach i różnią się od siebie jakością. Jej wymiary wynoszą odpowiednio: wewnętrzna średnica od 50 do 300 mm, a stopniowanie odbywa się co 25 mm. Ich długość wynosi 300 przy średnicy do 150 mm, a 500 wynosi długość przy średnicach w granicach 175 do 300 mm (nauka do uprawnień budowlanych).

Glina do wyrabiania kafli

Glina do wyrabiania kafli musi być bardzo dobrze przerobiona (testy uprawnienia budowlane). Czasami stosuje się proces przemrażania czy szlamowanie wodą, aby uzyskać jednorodną i czystą masę. Formowanie może odbywać się na prasach albo ręcznie. Warstwa szkliwa, jaka zostaje naniesiona na licową powierzchnię danego kafla po wypaleniu wytwarza gładką powierzchnię. Może być ona biała albo mieć inną barwę. Szkliwo składa się z krzemionki oraz z innych topników m.in. cyny, sodu wapnia, tlenku ołowiu czy boru. Szkliwo powinno posiadać taki sam współczynnik cieplnej rozszerzalności jak ma czerep. Białe rodzaje kafli mogą mieć płaską licową powierzchnię bądź ścięte krawędzie. Barwne kafle mogą dodatkowo mieć deseniową bądź profilowaną powierzchnię.

Wypalanie

Wypalanie kafli może być jednokrotne bądź dwukrotne (program egzamin uprawnienia 2021). Przy wypalaniu dwukrotnym w pierwszej kolejności wypala się czerep. Kolejno nanoszone zostaje szkliwo i wtedy następuje ostateczne wypalanie. Przy wypalaniu jednokrotnym szkliwo nanoszone jest na wysuszony wyrób i od razu poddaje się ostatecznemu wypalaniu. Ten sposób wykorzystuje się przeważnie przy barwionych kaflach. Kafle od swojej wewnętrznej strony posiadają kołnierze, które nazywa się rumpami. Aby zastosowane spoiny pomiędzy kaflami w piecu były jak najmniejszych rozmiarów, czego wymaga się z estetycznych względów, wymiary zastosowanych kafli muszą być bardzo precyzyjne i dokładne. Jednak w związku z trudnością osiągnięcia dokładności podczas fabrykacji, wymiary kafli zazwyczaj sią większe. Dokładność osiąga się przez doszlifowanie ich na placu roboczym.

Odporność na mróz

Sączki w zależności, gdzie będą użytkowane powinny wykazywać odpowiednią odporność na mróz (pytania na egzamin ustny do uprawnień). Piecowe kafle wyrabia się z gliny, która zawiera schudzające domieszki i ma drobnoporowaty czerep. Jest on zwykle pokryty od licowej strony szkliwem. Do wyrabiania kafli stosuje się zwykłe gliny, które mają dużą zawartość węgla albo wapnia, lub także domieszkę szamotu. Można także użyć ogniotrwałych glin z domieszkami szamotowymi. Kafle z ogniotrwałej schudzonej szamotem gliny są to tzw. szamotowe kafle. Mają one bardziej odporny czerep na zmiany temperatur niż kafle wytworzone ze zwykłych glin.