Budownictwo wodne pod wieloma względami różni się od lądowego. Ze specyficznych właściwości betonów hydrotechnicznych wynika fakt, że konstrukcje z nich budowane nie znajdują analogii do najbardziej popularnych konstrukcji budynków na lądzie. Oprócz samych innowacji w procesie projektowania i budowy występują one również w eksploatacji budynków wodnych. W dalszej części tekstu przybliżę największe z różnic występujących między budowlami wodnymi i lądowymi.[egzamin na uprawnienia budowlane]

Pierwsza różnica

Jedną z najważniejszych różnic dotyczy miejsca wznoszenia budowli hydrotechnicznych. Są one bezpośrednio stawiane w korytach cieków wody. Należy im również zapewnić w każdej fazie budowania swobodne przepływanie wody.[akty uprawnienia budowlane] Zapewnienie tego swobodnego przepływu powinno być zapewnione już podstaw planowania koncepcji budynku i być uwzględniane zarówno przy wybieraniu urządzeń jak i przy samej budowie. Woda musi być odprowadzana w taki sposób, aby nie zostały uszkodzone żadne elementy, które już są wzniesione. Taka swoistość pracy czasami powoduje, że budowanie danej budowli musi być przerywane na pewien okres czasu, aby zapewnić odpowiednią monolityczność konstrukcji. Taki okres może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat. Należy również pamiętać, że niektóre prace nie mogą być wykonywane zimą.[segregator uprawnienia budowlane]

Druga różnica

Kolejną ważną różnicą pomiędzy stawianiem konstrukcji lądowych i wodnych jest różnica w wielkości robót oraz w wymiarach konstruowanych elementów. Betonowe konstrukcje stawiane na lądzie rzadko wykonywane są jako masywne. Zazwyczaj wykorzystuje się ażurowe rozwiązania betonowe albo lekkie konstrukcje zrobione z żelbetu. Konstrukcje wodne zazwyczaj robione są jako duże masywne betonowe. Zazwyczaj są one nieuzbrojone, ewentualnie lekko zbrojone. Rzadziej w tym rodzaju budownictwa wykorzystuje się żelbet. Dla monolitycznych budowli wodnych należy również zadbać o odpowiednie szczeliny dylatacyjne. Związane są one z tym jak będzie przebiegać cały proces budowy.[uprawnienia budowlane]

Wymagania dla szczelin dylatacyjnych

Szczeliny dylatacyjne w konstrukcjach wodnych powinny być rozmieszczane w odpowiednich odstępach. Nie powinny one być zbyt duże z powodu możliwości wystąpienia skurczu materiału oraz odkształceń termicznych. Ich wartość waha się między 10 a 20 metrów. Dokładna wartość uzależniona jest od warunków fundamentowych danej budowli, właściwościami i rodzajem podłoża występującego na danym terenie oraz jego konfiguracją. Jeżeli dany teren jest płaski i poziomy, to szczeliny umieszcza się w miejscach występowania uskoków fundamentu, które wynikają z różnic w głębokości posadowienia kolejnych elementów danej konstrukcji. Dla zapór znajdujących się w głęboko wyciętych dolinach rzek szczeliny dylatacyjne są zazwyczaj rozmieszczone co 5-10 metrów.[uprawnienia budowlane testy]

Podział budynków

Dylatacje mają za zadanie dzielić budynek na odpowiednią ilość sekcji. Zazwyczaj jest ich od kilku do kilkunastu. Czasami zdarza się, że ta wartość wzrasta do kilkudziesięciu. Taka konstrukcja powoduje, że objętość każdej z sekcji waha się od paru do kilkunastu tysięcy nP. Dla zapór o bardzo dużych gabarytach może mieć nawet kilkadziesiąt tysięcy nP. Budowa tak dużych betonowych konstrukcji nie jest możliwa jednym ciągiem. Wynika z tego dalszy podział sekcji na mniejsze, które nazywane są fazami wykonawstwa lub blokami. Graniczą one ze sobą przy pomocy dylatacji pionowych, płaskich. Fazy między danymi sekcjami również wykonywane są w płaszczyznach pionowych lub w układzie poziomym. W takim wypadku muszą mieć one zagłębienia, występki lub być lekko pochylone.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]