Instalacje ogrzewania centralnego

W związku z uprzemysłowieniem budownictwa zaczęto opracowywać różne koncepcje dotyczące ogrzewania centralnego. Należało je dostosować do założeń w związku z ulepszeniem wykonawstwa. Tradycyjne systemy ogrzewania powstają na zasadzie prefabrykacji stypizowanych zespołów rur oraz grzejników. Na plac budowy dostarcza się piony c.o. w pewnych odcinkach, których wysokość jest równa jednej albo dwóch kondygnacji. Mają gotowe odgałęzienia oraz zestawy grzejnikowe. W związku z tym na budowie należy wykonać tylko proste połączenia. Dużym ułatwieniem w tradycyjnym systemie jest system jednorurowego ogrzewania, który ma wyższe cieplne parametry i którego pracochłonność spada o około 50% (egzamin na uprawnienia budowlane).

System ogrzewania płaszczyznowego

Do rozpowszechnienia systemu płaszczyznowego ogrzewania przyczyniła się z jednej strony wykonywana betonowa płytowa konstrukcja, a z drugiej dążenie do ograniczania zużycia dotyczącego grzejników. Płaszczyznę grzejną można uzyskać zabetonowując stalowe wężownice w ściennych albo stropowych płytach. W stropowych elementach wężownica może po części pełnić rolę konstrukcyjnego zbrojenia. We Francji oraz Czechosłowacji rozpowszechnione były systemy ogrzewania sufitowo – podłogowego oraz ogrzewania sufitowego. W Polsce doświadczalnie wykonano je w budynku na Służewcu. Małe wysokości pomieszczeń nie wróżą przyszłości tego rodzajom systemu. Użytkownicy odczuwają intensywne promieniowania (program uprawnienia budowlane).

System powietrznego ogrzewania

W krajach, gdzie występuje cieplejszy klimat, wykorzystują one inny system powietrznego ogrzewania (program na uprawnienia budowlane w wersji android). Grzejnik o typie konwektorowym umieszczany zostaje w jednym pomieszczeniu. Nagrzane powietrze za pomocą wentylatora rozprowadzone jest po całym mieszkaniu. W Polce systemy powietrznego ogrzewania są na etapie doświadczalnym. Podsumowując powyższe informacje można stwierdzić, że najbardziej postępowym typem rozwiązań jest elektryczne ogrzewanie. Duże perspektywy do rozpowszechniania mają elektryczne grzejniki, które akumulują cieplną energię, jaka powstaje z energii elektrycznej, która pobiera się w nocy. Jest to okres, gdzie występuje niskie zapotrzebowanie w energię elektryczną.

Betonowe grzejniki

Betonowe grzejniki to płaska płyta albo użebrowana, którą dostawia się do ściany żebrami z zabetonowaną stalową wężownicą. Oszczędzamy w ten sposób żeliwo (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów). Konwektorowe systemy dają także duże oszczędności w zużywaniu stali, pomimo powstałych pewnych utrudnień podczas prefabrykacji. Betonowe grzejniki wykazują duże zalety pod kątem eksploatacji. Działają one na zasadzie ruchu powietrza poprzez powietrzny kanał, który styka się z założonymi na grzejną ramę żeberkami. Przepływa w nich woda, która ma temperaturę od 110 do 130°C.