Brak bocznicy kolejowej

Zakład, który charakteryzuje się brakiem bocznicy kolejowej, może sobie pozwolić na wybudowanie prostokątnego układu dróg komunikacyjnych (egzamin na uprawnienia budowlane). W sytuacji, kiedy jakiś zakład przemysłowy należy do kategorii szkodliwych dla otoczenia, musi się on znajdować w określonej odległości od osiedla. Z reguły jest to znaczna odległość. Wówczas w strefie ochronnej powinny się znaleźć pasy zieleni, które:

– są nieregularne,

– przenikają na teren zakładu,

– zacierają granicę działki,

– łączą zakład z otoczeniem.

Droga, którą można dostać się do zakładu przemysłowego jest swoistym przedłużeniem miejskiej arterii komunikacyjnej. Jej koniec znajduje się przed placem przedwejściowym. Plac ten powinien być umiejscowiony w dobrym miejscu w stosunku do zakładu i dodatkowo powinien być w odpowiedni sposób powiązany z magistralą wewnątrz zakładu.

Magistrala kołowa nie krzyżuje się z koleją z tego względu, że główne kierunki torów kolejowych są umiejscowione w sposób równoległy do dróg. Układ planu generalnego jest przejrzysty dzięki temu, że sieć drogowa jest ułożona w kształcie prostokąta. Na skutek perspektywy można zobaczyć dokładny skład zabudowy. Osie widokowe powstają z powodu szerokich pasów zieleni, które otaczają dany zakład przemysłowy.

Pomimo tego, że działka ma nieregularną formę, to prostokątny układ budynków pozwala na to, żeby kompozycja była przejrzysta. Wachlarz torów umieszczono w klinie. Drogi i tory układa się w ten sposób, że ruch drogowy czy kolejowy nie skrzyżują się ze sobą. Dzięki wysokiej zieleni, która otacza zakład, powstaje dobra oprawa dla budynków. Dodatkowo są one dobrze zamaskowane (program uprawnienia budowlane).

Dobre rozwiązanie planu generalnego

Dzięki regularnemu układowi budynków, można liczyć się z tym, że komunikacja zostanie rozwiązana w sposób czytelny. Nie dojdzie do skrzyżowania się dróg kołowych oraz kolejowych. Taki układ planu generalnego ma wiele zalet:

– układ dróg komunikacyjnych jest bardzo regularny i nie krzyżuje się wzajemnie,

– jest to koncepcja bardzo przejrzysta,

– wejście do zakładu jest należycie zaakcentowane,

– wewnątrz zakładu stworzono ciekawy plac, który zamknięto wysokimi silosami i urozmaicono poprzez umieszczenie w nim otwartego zbiornika wody przeciwpożarowej,

– zazielenienie terenu podnosi wartość kompozycji i doskonale zasłania zakład.

Projekt technologiczny

Projekt technologiczny jest przede wszystkim podstawą, dzięki której można opracować projekt architektoniczny hali produkcyjnej (szczegółowy program egzaminu na uprawnienia budowlane). W tym projekcie należy zawrzeć przede wszystkim takie informacje jak:

a) opis przebiegu produkcji,

b) dane, które określają wielkości przestrzenne i wiążą się z przebiegiem produkcji,

c) obrysy maszyn i aparatury,

d) dyspozycje odnośnie rodzaju i przebiegu transportu wewnątrz hali ze szczególnym uwzględnieniem:

– danych dotyczących suwnic (dźwignic jednoszynowych),

– gabarytów i udźwigu suwnic,

– przesuwu suwnic,

– dane dotyczące innych urządzeń transportowych,

e) dyspozycje, które dotyczą usytuowania poszczególnych części hali i odległości między nimi,

f) wymagania dotyczące usytuowania projektowanej hali w stosunku do:

– innych obiektów zakładu przemysłowego,

– przebiegu dróg transportu wewnętrznego hali,

– przebiegu dróg transportu zewnętrznego,

g) dane odnośnie:

– przestrzeni rezerwowej z punktu widzenia przyszłej modernizacji zakładu,

– ewentualnej przyszłej rozbudowy hali,

h) dane o ewentualnej przyszłej zmiany użytkownika hali,

i) określenie współczynnika oświetlenia dziennego,

j) informacje o instalacjach usługowych:

– c.o.,

– wod.-kan.,

– wentylacja ew. klimatyzacja,

– siła i światło,

– gaz,

– sprężone powietrze.

Przy opracowywaniu projektu technologicznego architekt oraz technolog powinni działać razem. Muszą brać pod uwagę przede wszystkim dążenie do rytmiczności i jednorodności układu.

Dowiedz się więcej na temat uprawnień budowlanych