Beton, który został wyjęty po 3 dniach z wody i był przechowywany w suszarce, gdzie wilgoć była pochłaniana przez chlorek wapnia charakteryzował się po wyschnięciu prawie nie zwiększoną wytrzymałością. Można to zauważyć na wykresie wytrzymałości betonów na skutek działania wody. Kolejna krzywa na tym wykresie pokazuje, że po ponownym włożeniu tego betonu do wody oraz krótkotrwałym obniżeniu się wartości wytrzymałości dochodzi po pewnym czasie do wyraźnego wzrostu tego parametru. Osiąga on taką wartość, że trwały spadek wytrzymałości po upływie 1000 dni tężenia jest nie większy niż 5% wartości pierwotnej.[segregator uprawnienia budowlane]

Wzrost wytrzymałości na ściskanie

Na skutek nagłego suszenia kamienia cementowego może dojść do bardzo dużego wzrostu wytrzymałości. L. Chasscevent w swoich badaniach stwierdził, że dla zaprawy cementowej 1:1 po wyparowaniu wilgoci z porów wytrzymałość wzrasta z wartości 460 do 850. Badania na ten temat przeprowadzał również W. Nowara. Wykorzystał on próbki walcowe wykonane z zaprawy cementowej chudej oraz tłustej.[egzamin na uprawnienia budowlane] Były one przez 10 miesięcy przechowywane w wodzie i następnie po tym czasie zostały poddane wysuszeniu do stałego ciężaru w temperaturze 105°C. Później nasycał on je do różnych stopni wilgotności. Dla tych stanów próbki były zgniatane i odczytywana była ich wytrzymałość. Na podstawie tych badań uzyskany został główny wniosek, że wraz ze wzrostem wilgotności próbki maleje jej wytrzymałość na ściskanie. Odbywa się to w przybliżeniu liniowo. W tym przypadku spadek wytrzymałości próbki, która jest całkowicie wysuszona po ponownym jej nasyceniu wodą może dochodzić nawet do 37% w przypadku zaprawy tłustej oraz 30,8% w przypadku zaprawy chudej. Taki proces jak już wcześniej zostało wspomniane powoduje spadek energii sieciowej kamienia cementowego.[akty uprawnienia budowlane]

Wilgotność powietrza

W. Nowary na podstawie swoich badań wyciągnął praktyczny wniosek, że wyniki wytrzymałościowe po procesie kombinowanej pielęgnacji wodno-powietrznej dla betonu są ściśle związane ze stopniem wilgotności powietrza. Dla dużej wartości wilgotności powietrza, wilgotność jaką posiada próbka betonowa ustala się na wysokim poziomie i przyrost jej wytrzymałości na ściskanie, który jest spowodowany traceniem wyparowanej wody jest niewielki. Odwrotna sytuacja ma miejsce dla niskiej wilgotności powietrza, gdzie przyrost ten może osiągać znaczne wartości.[uprawnienia budowlane testy]

Wpływ spadku energii sieciowej

Proces nagłego wysuszania próbek mokrych przyczynia się okresowo do znacznego wzrostu wytrzymałości betonu na ściskanie. Natomiast włożenie suchych próbek do wody może spowodować duże obniżenie się ich wytrzymałości. Decydujący wpływ na obydwie sytuacje odgrywa tutaj spadek energii sieciowej kamienia cementowej, który wynika z oddalania się od siebie jonów kryształów oraz koloidów.[uprawnienia budowlane] Wspomniany spadek wytrzymałości może osiągać duże wartości na poziomie 35%. Należy pamiętać, że wraz z tworzeniem się nowych produktów hydratacji beton szybko osiąga i następnie przekracza pierwotną wartość wytrzymałości. W opisywanym zjawisku decydujący wpływ ma woda. Spowodowane jest to tym, że cement reaguje z nią zarówno chemicznie jak i fizycznie. W tym przypadku głównym czynnikiem jest aktywność fizyczna wody półzwiązanej, adsorpcyjnej oraz zeolitycznej. Należy pamiętać, że betony oraz zaprawy chude charakteryzujące się wysokim wskaźnikiem wodocementowym posiadają znaczny nadmiar wody. Przyczynia się on do obniżenia wartości energii sieciowej tworzącego się kamienia cementowego.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]