Wielkość sprężania

Wielkość sprężania w kierunku podłużnym i poprzecznym można otrzymać dzięki rozłożeniu siły naciągu kabli na składowe równoległe oraz prostopadłe do osi nawierzchni. Taki układ ma wiele zalet (programy do uprawnień budowlanych). Zalicza się do nich:

– równoczesne poprzeczne sprężanie, które w przypadku przyjęcia prostego kąta skrzyżowania jest równo podłużnemu,

– możliwość sprężania od strony bocznych ścian płyty.

Z kolei jego wadami są przede wszystkim:

– o wiele większa ilość punktur sprężania,

– spore zużycie stali.

Trzecim sposobem układania kabli w kablobetonie jest ułożenie ich wzdłuż obwodu płyty. Zakotwienia i naciąg znajdują się wówczas w środku płyty. Tworzą one pętle na jej obu końcach.

Kable sprężające beton

Kable, które sprężają beton są najczęściej z wiązki drutów, które mają średnice 5 i 7 mm. Układa się je wzdłuż spiralnej sprężyny, którą robi się z cienkiego drutu (średnica mniej niż 0,5 mm) o ok. 3-centymetrowym skoku. Taką wiązkę drutów przewiązuje się w pewnych odstępach. Dzięki temu umożliwione jest przyleganie drutów do spirali.

Do sposobów zabezpieczania kabla od powiązania go przed naciągnięciem ze świeżym betonem zalicza się metodę, które polega na tym, żeby w miejscach kabli ułożyć gumowy wąż, który jest napełniony powietrzem pod ciśnieniem. Kiedy beton stwardnieje, należy wypuścić powietrze z węża. Dzięki temu łatwiej będzie można go wyciągnąć z otworu (egzamin na uprawnienia architektoniczne). W ten otwór należy wprowadzić kabel. Jest to sposób, który zapewnia najlepsze związanie zastrzyku zaprawy cementowej z betonem.

Urządzenie, które kotwi kabel i przekazuje bezpośredni nacisk kabla na czoło płyty betonowej zbudowane jest z bloku kotwiącego oraz stożka klinującego. Blok kotwiący najczęściej ma formę prefabrykatu z betonu zbrojonego, stali bądź żeliwa. W jego środku znajduje się otwór w kształcie stożka. To w nim należy umieścić stożek klinujący oraz druty kabla. We wnętrzu tego stożka istnieje otwór, dzięki któremu możliwe jest doprowadzenie zaprawy cementowej pod ciśnieniem po sprężeniu. Dzięki temu można ochronić druty przed szkodliwym działaniem wilgoci.

Na pobocznicy stożka są rowki. Ich zadaniem jest ułatwienie rozmieszczenia drutów kabla. Druty kabla naciąga się przy wykorzystaniu pras, które mają podwójne działanie.

Porządek czynności przy sprężaniu betonu monolitycznego kablami jest następujący:

– przygotowanie kabli,

– otulenie kabli pokrowcem,

– ułożenie kabli i zakotwienie ich prowizorycznie w ustawionych odpowiednio blokach kotwiących za pomocą stożków klinujących lub klinów drewnianych (programy do uprawnień architektonicznych).

Sprężanie podłużne bez użycia stali

Do sprężania za pomocą kabli i strun potrzebna jest bardzo duża ilość stali, która jest wysokowartościowa. Jednak istnieje możliwość zmniejszenia zużycia stali. Wystarczy zastosować sprężenia prasami płyt, które opierają się o stałe opory, czyli przyczółki. Wówczas wysokojakościową stal będzie się stosować wyłącznie do odcinków nawierzchni na pochyleniach i w łukach. Generalnie będą to miejsca, na których odcinkach nie można stosować takiego sprężania. Warto to rozwiązanie również zastosować w przypadku siatki zbrojeniowej do uzbrojenia przyczółków.

Elementami w konstrukcji nawierzchni betonowej sprężanej bez użycia stali są:

a) przyczółki,

b) urządzenia do sprężania.

Oporem przeciw przesuwaniu się płyty, która jest naciskana prasami sprężającymi są tzw. przyczółki. Naprężenie w przyczółku występuje wtedy, kiedy płyta naciskana jest z dwóch końców – z jednej strony prasami, a z drugiej na skutek reakcji przyczółka. Nacisk płyty na przyczółek jest równoważony:

– masą przyczółka, gruntu i nawierzchni na nim leżących,

– reakcją gruntu, który znajduje się pod pochyłą ścianą przyczółka (informacje na temat egzamin na uprawnienia architektoniczne).