Montaż przymusowy

Montażem przymusowym nazywamy proces, w którym wyznaczenie dokładnych miejsc usytuowania montowanych elementów jest dokonywane poprzez: występu rektyfikacyjne, czopy rektyfikacyjne, trzpienie rektyfikacyjne czy śruby rektyfikacyjne. W dalszej części pokazane zostaną różne rodzaje montażu przymusowego wraz z różnicami między nimi.

Montaż według występów rektyfikacyjnych

Montaż z użyciem występów rektyfikacyjnych jest częściowo przymusowy, ponieważ możliwe jest przesunięcie poprzeczne (boczne) elementów ściennych podczas procesu ich osadzania. Uniemożliwione jest zaledwie przesunięcie podłużne elementów. Ten rodzaj montażu przeprowadza się z wykorzystaniem elementów ściennych. Muszą one posiadać na swojej górnej płaszczyźnie dwa występy w kształcie pryzm trapezowych na całej grubości elementu. Występy te powinny wystawać o około 4-5 cm ponad płyty stropowe. Natomiast w dolnej części muszą posiadać odpowiadające, analogicznie dwa wycięcia. Montaż ten musi również zawierać elementy stropowe, które posiadają podobne wycięcia w strefie, w której będą się opierać o elementy ścienne. W przypadku montażu według występów rektyfikacyjnych dokładność osadzenia elementów w naszej konstrukcji zapewnia zazębianie się występów i wycięć w danych elementach.

Montaż według czopów rektyfikacyjnych

Ten rodzaj montażu podobny jest do poprzednio opisanego montażu przymusowego. Różnica między nimi polega na tym, że zamiast występów z odpowiadającymi wycięciami, elementy ścienne posiadają czopy. W tym przypadku uzyskuje się dobrą dokładność osadzenia elementów z eliminacją możliwości przesunięcia w płaszczyźnie poziomej.

Montaż według trzpieni rektyfikacyjnych

Montaż według trzpieni, inaczej zwanymi bolcami rektyfikacyjnymi prowadzony jest z wykorzystaniem elementów ściennych. Elementy te muszą posiadać w swojej górnej części swojej powierzchni wbetonowane trzpienie stalowe. Natomiast w dolnej części posiadają wbetonowane dwie tulejki stalowe, które mają przekrój kołowy lub owalny. Trzpienie powinny wystawać 56 cm ponad płyty stropowe w celu umożliwienia nasadzenia na elementy ścienne za pomocą tulejek do trzpieni elementów niższej kondygnacji. Należy zapewnić umiejscowienie trzpieni oraz tulejek w osi symetrii elementów. Umożliwi to możliwość odpowiedniego ustawiania wcześniej wymienionych elementów w osiach ścian budynku oraz uniemożliwia przesuwanie się ich w każdym kierunku płaszczyzny poziomej. Montaż według trzpieni jest dość dokładną metodą. Ważnym aspektem jest zapewnianie prawidłowego osadzenia trzpieni oraz tulejek w odpowiednich elementach i niezmienianie położenia trzpieni podczas wykonywania prac.

Montaż według śrub rektyfikacyjnych

Ten rodzaj montażu jest analogiczny do montażu według trzpieni rektyfikacyjnych. Do śrub stalowych dopasowane są odpowiednie nakrętki za pomocą których można regulować osadzenie elementów. Montaż według śrub rektyfikacyjnych daje bardzo dokładne ustawienie elementu zarówno w płaszczyźnie poziomej jak i pionowej. Minusem tego rodzaju montażu jest jego koszt. Łączniki czyli śruby z nakrętkami oraz tuleje są stosunkowo drogie. W przypadku tego montażu musimy również zadbać o precyzję wykonania prefabrykatów i odpowiednim osadzeniu w nich łączników.

Montaż konstrukcji szkieletowo-płytowych

Pierwszym etapem montażu konstrukcji szkieletowo-płytowych jest wykonanie sztywnego, statycznego zespołu. Składa się on z kilku elementów nośnych, do których w kolejnych etapach montowane są kolejne elementy konstrukcyjne i wypełniające. Zespół ten powinien posiadać co najmniej 4 słupy połączone ryglami. Najważniejszym aspektem tego rodzaju montażu jest zabezpieczenie konstrukcji przed zawaleniem. Przykładem takiego montażu jest tworzenie klatki schodowej.