W zaporach oszczędnościowych obliczenia dotyczące stateczności przeprowadza się dla poszczególnych sekcji. Dla tego typu zapór podczas obliczeń bierze się pod uwagę pełną szerokość danej sekcji. Jest to spowodowane zmiennością profilu w obrębie danej sekcji. Oprócz tego, gdy istnieje możliwość pełnego odwodnienia danego podłoża skalnego dla partii pomiędzy filarami przyjmuje się, że wypór działa jedynie w miejscu pod głowicami filarów.[segregator uprawnienia budowlane] Należy pamiętać, że naprężenia występujące w zaporach oszczędnościowych mają większe wartości od naprężeń występujących w zaporach ciężkich o tych samych wysokościach. Obliczenia naprężeń wykonuje się bardzo podobnie jak w przypadku elementów ze ściskaniem mimośrodowym przy założeniu, że istnieje zamocowanie zapory w podłożu. Powinno uwzględniać się tu zmienną charakterystykę występujących w poziomych przekrojach zapory na różnej wysokości.[egzamin na uprawnienia budowlane] 

Metody obliczeń naprężeń

Pierwszą z metod obliczeń naprężęń w zaporach oszczędnościowych została stworzona przez A.W. Hendry’ego. Według niego naprężenia pionowe „oy” liczone są zgodnie ze wzorem Naviera na ściskanie mimośrodowe. Styczne naprężenia oznaczane literą T są powiązane z geometryczną charakterystyką przekroju poziomego. W celu wyznaczenia dokładniejszego rozkładu i wartości naprężeń stosuje się badania modelowe. Prowadzi się je metodą tensometryczną lub fotosprężystą.[uprawnienia budowlane] Pierwsza z tych metod pozwala nam określić wartości naprężeń powierzchniowych. Druga z metod natomiast służy do badania modeli przestrzennych i wyznaczenia w ten sposób naprężęń wewnętrznych. W obydwu z tych metod można określić wpływ sprężystości podłoża na rozkład naprężeń występujących w filarze.

Badania zapór

Niektóre badania zapór wykazują istnienie pewnych zjawisk mimo, że nie uzyskuje się ich istnienia podczas klasycznych obliczeń. Przykładem takiego obrotu spraw były badanie przeprowadzone na zaporze, która posadowiona jest na podłożu ze współczynnikiem sprężystości mniejszym od betonu. Badania te wykazały, że istnieją w tej zaporze naprężenia rozciągające w podłożu oraz w głowicy zapory. Inne badania miały za zadanie określić jaki wpływ mają pęknięcia powstające od strony odwodnej na dalszy przebieg i rozkład naprężeń występujących w tej strefie badanej zapory. Wykazały one, że pęknięcia nie powinny się dalej rozwierać i naprężenia ściskające nie mają tendencji wzrostowej w tej części zapory.[akty uprawnienia budowlane]

Jednofilarowe zapory oszczędnościowe

Zapory oszczędnościowe jednofilarowe są bardzo narażone na wpływy czynników atmosferycznych. Jest to spowodowane większą powierzchnią kontaktu między powierzchniami bocznymi, a otoczeniem. Oprócz tego w okresie zimowym między poszczególnymi filarami gromadzi się lód i śnieg. Podczas procesu topnienia i zamarzania może mieć niszczący wpływ na beton zapory wywołując na nim zjawisko korozji. Zapory jednofilarowe mają też większa liczbę dylatacji. Może to powodować kłopoty podczas wykonywania oraz eksploatacji danej zapory.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Dwufilarowe zapory oszczędnościowe

Zapory oszczędnościowe dwufilarowe mają konstrukcję zamkniętą. Taki zabieg powoduje, że są one mniej narażone na działanie czynników atmosferycznych. Każda z sekcji w tej zaporze może być szersza, a co za tym idzie zmniejsza się liczba dylatacji. W zaporach dwufilarowych lepsza jest stateczność boczna. Mimo tych zalet, zapory te nie są szeroko stosowane. Jest to spowodowane tym, że w płycie powstają znaczne naprężenia rozciągające.[uprawnienia budowlane testy]