Piasek najpierw pobiera się z hałd. Jest on następnie transportowany za pośrednictwem specjalnych urządzeń do silosów. Z silosów piasek kieruje się bezpośrednio do młyna rurowego. Do tego młyna doprowadza się również wodę. Przemiał piasku na mokro powoduje powstawanie szlamu. Szlam ten z młyna spływa za pośrednictwem rynny do zbiornika ciśnieniowego. Do zbiornika tego dostarczane są również odpady świeże, które pochodzą z mieszarki oraz wapno hydratyzowane. Szlam znajdujący się w zbiorniku ciśnieniowym przesyła się następnie do zbiorników z mieszadłami. Dokonuje się tego za pośrednictwem sprężonego powietrza. Następnie szlam jest przesyłany przewodami do dozownika.[uprawnienia budowlane]

Dalsze etapy przygotowywania zarobu

Cement do silosów jest dostarczany urządzeniami mechanicznymi lub pneumatycznymi. Cement z silosów następnie jest podawany przenośnikiem kubłowym do zbiornika przejściowego. Kolejnym etapem jest umieszczenie go w dozownikach automatycznych i mieszarek przez przenośniki ślimakowe.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane] Tam dochodzi do dokładnego wymieszania wszystkich składników. Proszek glinowy oraz emulsje są dodawane bezpośrednio do mieszarek. Tak zrobiony zarób jest wylewany do form. Tam po wstępnym związaniu masy skrawa się przerosty i następnie kroi masę na boki. Do krojenia wykorzystuje się krajalnicę podłużną i poprzeczną. Formy z pokrojoną masą są przenoszone na wózki i doprowadzane do autoklawu. Beton utwardzany jest w autoklawach za pomocą nasyconej pary wodnej o ciśnieniu wynoszącym 8-12 atmosfer. Po procesie autoklawizacji należy rozformować gotowe elementy i wywieźć je na plac składowy.[uprawnienia budowlane testy]

Spoiwa stosowane w technologii BLB

W technologii BLB wykorzystuje się różne grupy spoiw. Pierwszą z nich są spoiwa krzemianowo-wapniowe. Charakteryzują się one tym, że ich moduł zasadowości wynosi od 1,1 do 1,7. Do tych spoiw możemy zaliczyć cementy, które wykonywane są z granulowanego zasadowego żużla hutniczego. Produkuje się je stosując wzbudzone siarczany. Cementy te oprócz żużla posiadają również stosunkowo niewielką domieszkę anhydrytu. Są to cementy sulfatowe. Takie spoiwa jest tańsze od cementów portlandzkich. Jeżeli dobierze się do niego właściwy żużel hutniczy to rozwiązanie takie będzie bardziej ekonomiczne od cementów belitowych. [egzamin na uprawnienia budowlane]Kolejnym rodzajem spoiwa jest cement belitowy. Cement ten powinno się wypalać przy użyciu katalizatorów. Odbywa się to w ten sposób, żeby tworzyły się tylko odmiany belitu o większej energii sieciowej.

Składniki żużla hutniczego

Głównymi składnikami żużla hutniczego, który ma nadawać się do produkcji cementu są pyrokrzemian wapniowo-magnesowy, zwany inaczej akermanitem oraz szkieletowy glinokrzemian dwuwapniowy, zwany inaczej gelenitem. Ciężar właściwy pierwszego ze składników powinien wynosić 1,63 T/m³. Krystalizuje on w układzie tetragonalnym. Ciężar właściwy gelenitu powinien wynosić 1,67 T/m³.[segregator uprawnienia budowlane] On również krystalizuje w układzie tetragonalnym. Obywa z wymienionych minerałów w zasadowym żużlu hutniczym tworzą kryształy mieszane, które noszą nazwę melilitu. Ich średni ciężar właściwy wynosi 1,65 T/m³. Dla wyższej zawartości tlenku glinowego i magnezowego w żużlu hutniczym oraz ograniczonej ilości SiO₂ melilit nie krystalizuje w procesie szybkiego chłodzenia stopionej magmy hutniczej. Ma on wtedy postać zeszkliwioną. Postać taka charakteryzuje się większym zasobem energii, co ma pozytywny wpływ na wysoką jakość produkowanego cementu sulfatowego.[akty uprawnienia budowlane]