Badanie wytrzymałościowych i fizycznych cech

Wyróżnia się badania zapraw stwardniałych, jak i świeżo zarobionych. Badanie świeżo zarobionych to oznaczanie objętościowej wydajności próbnego zarobu oraz oznaczenie, jaką zaprawa ma konsystencje. Stwardniałe zaprawy obejmują badanie wytrzymałości na procesy ściskania, oznaczenie skurczu i nasiąkliwości, przyczepności oraz zbadanie odporności na zamarzanie (uprawnienia budowlane).

Oznaczenie wydajności

Chcąc sprawdzić dokładność w dozowaniu składników przeprowadza się oznaczenie objętościowej wydajności (program uprawnienia budowlane). Służy do tego objętościomierz, który składa się z cylindra 1, skali ruchomej 2, prostopadle umocowanej pośrodku drążka 3 i płaskownika 4, który ma pośrodku otwór i wspiera się na obrzeżu górnym naczynia. Płaskownik jest prowadnicą dla skali, a jego górna płaszczyzna wyznacza porównawczy poziom podczas dokonania odczytów na skali. Jeśli metalowy krążek z przymocowaną skalą znajduje się na dnie naczynia, skala powinna wskazywać 0. Próbny zarób wykonuje się z takich samych materiałów oraz w identycznej proporcji, jak zaprawę na placu budowy. Przygotowuje się go w ilości 9 litrów. Trzeba jednak uwzględnić, że objętość zaprawy, jaką otrzymamy zwiększy się w stosunku do objętości zastosowanego piasku w suchym stanie i usypanym luźno.

Odważanie składników zaprawy

Składniki zaprawy odważa się z dokładnością wynoszącą do 10 gram (program egzamin uprawnienia 2021). Mieszanie składników wykonuje się na laboratoryjnym stole obitym blachą albo w odpowiednim metalowym naczyniu. Ilość wody dobiera się tak, aby zaprawa miała konsystencję podobną do roboczej. Dokładnie wymieszana zaprawa jest przeniesiona w całości do pomiarowego cylindra. Następnie za pomocą lekkich wstrząśnięć cylindra wyrównuje się powierzchnię danej zaprawy i opuszcza się krążek ze skalą. Na skali można odczytać uzyskaną objętość zaprawy. Jej dokładność wynosi 01 litra.

Przygotowanie próbek i ich przechowywanie

Zaprawę pobiera się na placu budowy (akty zgodnie z wykazem Izby Inżynierów). Umieszcza się ją w walcowych formach 0,8 cm. Takie formy stosuje się także do bieżącej kontroli betonu. Na każdy z terminów badań przygotowuje się 5 próbek. Zaprawę, która ma konsystencje powyżej 4 cm układa się w formie bez dna. Są one ustawione na cegle i pokryte papierową zwilżoną podkładką. Cegłę suszy się w czasie 4 godziny w temperaturze wynoszącej 105+/- 2°C i studzi do poziomu 18 +/-2°C.Nasiąkliwość cegły powinna wagowo wynosić minimum10%. Po upływie 2 godzin od ułożenia we formie zaprawy trzeba ją wyrównać. Próbki powinny pozostać we formie przez 24 h. Próbki z wolno twardniejącymi zaprawami można wyjąć z form, jednak nie później niż po upływie 72 godzin od momentu ich uformowania.