Simonow przeprowadził badania dotyczące wpływu wielokrotnego zamrażania elementów na wartość xp betonu keramzytowego oraz betonu zwykłego. Polegały one na przeprowadzeniu 24 cykli zamrażania. Podczas nich wartość przyczepność betonów zwykłych zmniejszyła się tylko o 2,5%. Wartość przyczepności betonów keramzytowych natomiast spadła aż o 17-35%. Simonow wskazał, że keramzytobetony, które były badane przetrwały równie dobrze jak zwykłe betonu przepisowe próby badania mrozoodporności materiału.[uprawnienia budowlane konstrukcyjno-budowlane]

Inna metoda określania przyczepności

Istnieje również inna metoda określania przyczepności betonu do zbrojenia. Polega ona na badaniu belek, które są projektowane tak by ich zniszczenie następowało na skutek przezwyciężenia sił przyczepności betonu do zbrojenia. Wartości T’p jakie uzyskano z badania belek są zazwyczaj niższe od wartości TP, które oblicza się na podstawie pomiaru sił wyrywających pręt z próbki. Różnica w wartościach Tp i r’p wynikają z dwóch powodów.[uprawnienia budowlane testy] Są nimi różnice w zagęszczeniu betonu oraz samego mechanizmu niszczenia elementu. Próbki, które posiadają zabetonowanego pręta mają beton zazwyczaj dobrze zagęszczony. Wewnątrz belek zbrojenie układa się poziomo. Beton występujący pod prętami jest słabiej zagęszczony. Często dochodzi do sytuacji, że w miejscu tym zbiera się nawet woda oraz pęcherzyki powietrza. Podczas wyrywania pręta wartość siły miarodajnej, która jest potrzebna do określenia przyczepności jest przyjmowana jako maksymalna siła występująca podczas wyciągania pręta z próbki. W belkach wyczerpanie ich nośności występuje zazwyczaj wcześniej niż podczas poślizgu pręta. Jest to uzależnione od rozpiętości belki. W ocenie wpływu warunków badania na wielkość xp i t’p trudnością jest fakt, że długość zabetonowanego pręta, który jest wyrywany zazwyczaj jest mniejsza od długości, którą oblicza się tego zabetonowanego pręta w belce.[uprawnienia budowlane]

Badania Richarta i Jensena

Richart i Jensen również prowadzili badania dotyczące przyczepności betonu rp i xp. Zostały one przeprowadzone na belkach, które miały wymiary 198x20x30 centymetrów. Belki te były zbrojone prętami o przekroju kwadratowym. Nie posiadały one haków na końcach.[akty uprawnienia budowlane] Stosowane kruszywo Haydit miało ciężar drobnej frakcji na poziomie 865 kg/m³, a frakcji grubej około 650 kg/m³. Do zniszczenia belek doszło przy naprężeniach wynoszących 1490-2160 kg/cm². Można wiec zauważyć, że przyczepność x’p dla której doszło do zniszczenia belek jest niższa od wartości xp, dla której dochodzi do wyrwania pręta z próbki. Jest ona nawet niższa od wartości, przy której dochodzi do pierwszego ruchu pręta podczas wyrywania go z próbki. Rodzaj kruszywa nie ma raczej wpływu na stosunek xp/xp.[segregator uprawnienia budowlane]

Badania angielskie

Kolejnymi badaniami były badania angielskie. Dotyczyły one porównywania wartości x’p betonów kruszywowych lekkich oraz betonu zwykłego. Posiadały one taką samą wytrzymałość na ściskanie. Zostały one uogólnione przez Shorta na w postaci wykresu. Można w nich było zauważyć wartości xp betonów lekkie, które były znacząco mniejsze od xp betonów zwykłych. W przypadku betonów lekkich różnice pomiędzy wartościami xp i x’p wynosiły około 25-30%. Buzcewicz oraz Korniew określili tę różnicę na około 0,4xp. Według Vitka przyczepność powinno badać się na belkach z betonów lekkich. Taką belkę obciąża się jedną siłą, która przyłożona zostaje w środku rozpiętości.[egzamin na uprawnienia budowlane]