Połączenia sztywne

Sztywne połączenia znajdują zastosowanie głównie w przypadku budynków wielokondygnacyjnych (program uprawnienia budowlane). Powstają one na skutek zakotwienia zbrojenia podporowego płyt w wieńcu żelbetowym. Rzadko kiedy ma miejsce połączenie płyt na skutek zespawania prętów zbrojenia, które wystaje z płyt i ścian. Istnieje wiele sposobów na połączenie płyt stropowych ze ścianami, które wykorzystuje się w budynkach wielkoblokowych oraz wielkopłytowych, które powstają zgodnie z systemem W-70 oraz systemem szczecińskim. Długość oparcia płyt na ścianach zewnętrznych i wewnętrznych, która wynosi 5-10 cm, zależy przede wszystkim od:

– rozpiętości pomiędzy podporami,

– sposobu oparcia,

– rodzaju materiału, z którego jest zrobiona podpora.

Zaprawy cementowej, która powinna być pod płytami na podporach, nie stosuje się w przypadku budynków szkieletowych. Płyty stropowe systemu W-70 łączy się na ryglu szkieletu, który wykorzystywany jest w systemie budownictwa SBO. W momencie, kiedy na belkach zostaną ułożone płyty, to powstaje bruzda. W niej należy zamontować pręty podłużne. Polega to na przewleczeniu ich poprzez pętle, które wystają z płyt oraz belek. Następnym krokiem jest wypełnienie takiej bruzdy betonem.  Z kolei w budynkach przemysłowych, które posiadają stropy wykonane z prefabrykowanych płyt żebrowych, połączenia płyt zrobione są na ryglach szkieletu poprzez:

– zespawanie prętów,

– przyspawanie prętów do marek, które są osadzone w ryglach.

Grubość stropów, które znajdują się pomiędzy pomieszczeniami w budynkach powinna być jak najmniejsza. Jednak należy pamiętać o tym, żeby grubość ta była odpowiednia, żeby przenieść obciążenia lub ze względu na ugięcie (materiały do nauki na egzamin do uprawnień budowlanych). Grubość stropu, który jest pomiędzy pomieszczeniami, w których występuje taka sama bądź zbliżona temperatura, jest odpowiednia ze względów:

– konstrukcyjnych,

– termicznych.

W sytuacji, kiedy z jednej strony stropu będzie występować ujemna temperatura, to niezbędne jest jego ocieplenie, żeby zabezpieczyć przed przemarzaniem.

Ocieplenie

Ocieplenie stropów w budownictwie wodnym jest niezbędne wyłącznie w przypadku niektórych budynków. Są to przede wszystkim budynki, które:

– służą do obsługi budowli wodnych,

– są pomieszczeniami budowli, w których znajdują się szatnie bądź umywalnie,

– służą do spożywania posiłków.

Ocieplenie stropów jest niezbędne w przypadku:

a) loggii,

b) wykuszów budynków,

c) stropów nad:

– piwnicami,

– bramami,

– przejazdami,

– ostatnim piętrem,

d) stropodachów (pytania na egzamin ustny do uprawnień).

Warstwa ocieplająca, która umieszczana jest pod stropem dotyczy stropodachów nad:

– wykuszami,

– loggiami,

– przejazdami,

– bramami.

Metodami tradycyjnymi są metody:

– Kleina,

– Akermana,

– DZ-3.

W stropach, które wykonuje się zgodnie z tymi metodami, pod spodem należy umieścić pręty, które są z cienkiej stali zbrojeniowej. Do nich podwiesza się ocieplenie, a kolejnym krokiem jest otynkowanie go. Z kolei w przypadku stropów żelbetowych monolitycznych oraz prefabrykowanych warstwa ocieplająca powinna znaleźć się w deskowaniu albo w formie danego elementu. Ważne jest przede wszystkim to, żeby ocieplenie dobrze do niego przylegało po stwardnieniu betonu. Jeżeli ocieplane będą stropy, które już istnieją, to warstwa ocieplająca powinna być przymocowana poprzez przykręcenie śrubami do wstrzelonych w beton „dybli” z gwintem.

Kolejnym elementem, który należy ocieplić są wieńce, które występują we wszystkich typach stropów żelbetowych. Wówczas warstwa ocieplająca powinna znajdować się w deskowaniu wieńca przed wylaniem betonu (wybierz swój dostęp do programu uprawnienia budowlane). Podobna sytuacja ma miejsce wtedy, kiedy chodzi o ocieplanie stropów żelbetowych.